Sen o ışıltılı lambasın, ben de dönüp duran kelebek.
Merak ediyorum, dünyadaki tüm kadınlar senin kadar bencil mi? Bunu sormaya hakkım var mı bilmeden düşlemek seni, senin kadar olmasa da yapar mı bencil beni? Yine de sen allak bullak olmuş, intihara süreklenmeye adım atmak üzere bekleyen aklımdan bir an dahi çıkmamaya yemin etmişken, diyebilir miyim kendime bencil?
Beni kendine hasret bırakan zalim güzelliğinle kavrulan, senden başkasını görmezden gelmeyi kendine sorumluluk bellemiş bu kalbime söz geçirebilsem sana ilk aşkım demeye dilimin ucu varır mıydı? Belki de tüm suçu sana yıkmak korkaklıktı. Ama söyle bana, özgürlüğu için verilmiş kanatları süs olsun diye zalimler tarafından kopartılmış bir kelebek, muhtaç olduğu o küçücük ışık parıltısı kendisinden kilometrelerce uzakta diye vazgeçer mi?
Geçemez. Çünkü muhtaç olabileceği, vazgeçmeyeceği başka bir ümit parıltısı yok. Kaybedebileceği hiçbir şey olmayan, kanatları kırılmış, kopartılıp bi kenara atılmış o küçük kelebek, muhtaç olduğu o lambanın etrafında başka amacı yokmuşcasına dönüp dururken ışıltılı lambanın asıl amacının zalimleri aydınlatmak olduğunu görünce korkmaz mı kaybetmekten?
YOU ARE READING
kiss me like it's our last day on earth. sasusaku
FanfictionÜzgünüm acı sözlerim için Üzgünüm seni kırdığım için Haklısın bana darılsan bile Beni terk etsen bile Ne yapayım? Ben böyleyim.
