The Curse Of Wendigo

Εξελίξεις

"Ευχαριστώ, καλή συνέχεια"
η αναστατωμένη φωνή της Ίζαμπελ αντήχησε στα αυτιά του Τζον.

"Λοιπόν; Ταυτοποιήθηκαν τα πτώματα τους;"

"Όχι Τζον... η αστυνομία κάνει ότι μπορεί όμως απ' ότι φαίνεται οι άνθρωποι που βρήκαν ήταν κυριολεκτικά πνιγμένοι στο αίμα τους. Οι μορφές τους ήταν υπερβολικά αλλοιωμένες για να τους αναγνωρίσουν και δεν βρέθηκε καμιά ταυτότητα ή κινητό" αναστέναξε.

"Θεέ μου...σήκω τότε! Θα περάσουμε και εμείς από εκεί να ρίξουμε μια ματιά. Άλλωστε γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα" είπε με μια ματιά όλο νόημα.

"Μπορεί να τους ξέφυγε κάτι"

ξανάπε ο Τζον αρπάζοντας το τζιν μπουφάν του, που ήταν σκισμένο από την πολυκαιρία. Ο Τζον είχε χάσει τους γονείς του από παιδί. Ασχολούνταν κι εκείνοι με το κυνήγι υπερφυσικών πλασμάτων μέχρι που προκάλεσαν τον ίδιο τους τον θάνατο και τον άφησαν ορφανό. Ένιωθε υποχρεωμένος να συνεχίσει τις έρευνες τους ως ο μόνος απόγονος και έτσι έμεινε ανύπαντρος. Η μόνη πραγματική του αγάπη ήταν οι περιπέτεια και καμία γυναικεία συντροφιά δεν τον ευχαριστούσε περισσότερο. Απολάμβανε την μοναξιά ώσπου γνώρισε την Ίζαμπελ και τον Άλαν. Μοιραζόταν το ίδιο παρελθόν και τους ένιωθε οικογένεια. Ξεκίνησαν την διαδρομή οδηγώντας παραμένοντας σιωπηλοί καθ'όλη τη διάρκεια της. Και οι δύο ήταν απορροφημένοι από τις στοιχειώδεις αναμνήσεις του παρελθόντος. Αναπολούσαν τις όμορφες στιγμές της παιδικής ηλικίας γεμάτες γνώριμες μυρωδιές και φωνές αγαπημένων ανθρώπων που δεν είχαν την ευκαιρία να αποχαιρετήσουν. Έφτασαν στο δάσος. Η πολυκοσμία έσπασε. Μονάχα ελάχιστοι αστυνομικοί παρέμειναν μαζί με τα ασθενοφόρα που μετέφεραν τα πτώματα. Οι νεκροί ήταν καλυμμένοι με αίμα. Σε έναν έλειπε το δεξί του χέρι, σε έναν άλλον ολόκληρο το κεφάλι παρατήρησε η Ίζαμπελ καθώς τους τοποθετούσαν στο φορτηγό. Μόνο ένας είχε αναλλοίωτο σχεδόν πρόσωπο και ο τρόμος που ακτινοβολούσαν τα άψυχα μάτια του έκανε το περιβάλλον πιο εφιαλτικό. Η μυρωδιά της σάπιας σάρκας απλωνόταν μέχρι το αυτοκίνητο τους που είχαν κρύψει μέσα στα δέντρα και οι δύο τους παρατηρούσαν το όλο σκηνικό χωρίς να πουν λέξη.

"Μπορεί να βρίσκονται εδώ  ολόκληρη βδομάδα",παραπονέθηκε η Ίζαμπελ.

"Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, κάνε λίγη υπομονή". Απάντησε με αυστηρό ύφος ο Τζον.

Άρχισε να νυχτώνει και ο κρύος αέρας δυνάμωνε. Αφού σιγουρεύτηκαν πως είναι μόνοι τους κατέβηκαν από το αυτοκίνητο. Όχι ότι θα είχαν πρόβλημα  σε περίπτωση που τους έβρισκε η αστυνομία με όλες τις πλαστές ταυτότητες που φυλουσαν εδώ και χρόνια για παρόμοια περιστατικά. Το κυνήγι σήμαινε πολλά και για τους δυο. Ήταν μια ευχάριστη περιπέτεια από την οποία έβγαιναν κερδισμένοι, καθώς βοηθούσαν ανθρώπους και σκότωναν τέρατα. Η δουλειά τους όμως έχασε κάθε σημασία  με τον θάνατο του Άλαν. Δεν ήταν πλέον θέμα δουλειάς αλλά εκδίκησης.