"Για καινούρια μιλάς πολύ".
Λέει κοιτώντας με από πάνω ως κάτω. "Υπάρχει κάποιο θέμα με αυτό;".
Τον ρωτάω σοβαρευοντας το ύφος μου και θα ορκιζόμουν ότι τα μάτια του άλλαξαν χρώμα. Από ανοιχτά είχαν σχεδόν σκοτείνιασει. Όταν δεν το περιμένω με σπρώ...
"Μπείτε σε μια σειρά επιτέλους, πανεπιστήμιο ήμαστε όχι δημοτικό!". Αρχίζει να φωνάζει ο γυμναστής ανάμεσα στους υπόλοιπους καθηγητές που για άλλη μια φορά προσπαθούσαν να μας βάλουν σε μια τάξη αφού κατέβαιναμε από το πλοίο. Ήμουν με τη Lilly κατεβαίνοντας από την οροφή και εκεί που περνάγαμε τις σκάλες που κοιτούσαν έξω από τον χώρο του μπαρ, το μάτι μου πήγε πάνω σε έναν Cole και έναν Will που γέλαγανε με τις σερβιτόρες, ενώ ποτά ήταν μπροστά τους. "Wilson! Τι νομίζετε ότι κάνετε;! Κατεβείτε από το πλοίο με τους υπόλοιπους". Φωνάζει ένας αλλος περαστικός καθηγητής που κατέβαινε μαζί μας από επάνω. Για λίγο νιώθω το στομάχι μου να ανακατεβεται σε αυτό το θέαμα. Δεν ξέρω αν έφταιγε το πλοίο σε αυτό, αλλά σίγουρα δεν μαρεσε όταν ο Cole ήταν με αλλες. Και σίγουρα γινόταν αρκετά αυτό τον τελευταίο καιρό... Όμως δεν θα πω ψέματα, το ευχαριστήθηκα που ήρθε ο καθηγητής και το διέκοψε. "Ένα τελευταίο!". Φωνάζει ο Cole δείχνοντας ενα σφηνάκι και το κατεβάζει στα γρήγορα ενώ ο Will και οι άλλες χασκογελανε δίπλα του. Ύστερα πάει να σηκωθεί και να έρθει προς το μέρος μας σαν να μην τρέχει τίποτα. Κρίνοντας όμως από όλη τη στάση του, το σφηνάκι δεν ήταν μόνο ένα. Και πραγματικά απορούσα γιατί θα έκαναν κάτι τέτοιο, ειδικά τέτοια ώρα. Ο καθηγητής εκνευρισμενος για τους φανερους λόγους τους παίρνει από πίσω και την ώρα που περνάει ανάμεσα μας ο Cole και ο Will, ανταλλάζουμε όλοι ματιές. Η Lilly με κοιτάει με νόημα και με σκουντάει με τον αγκώνα της για να προχωρήσω. Έτσι και κάνω και καταλήγουμε όλοι στην ίδια διαδρομή με τους υπόλοιπους φοιτητές, η αλλιώς προς την έξοδο του πλοίου.
[...]
Μόλις κατέβουμε βρισκόμαστε στο λιμάνι του Staten Island και μόνο από τη πρώτη ματιά, το κέντρο που βρισκόταν ακριβώς μπροστά μας ήταν ήδη πανέμορφο. Έπιασα τον εαυτό μου ανυπόμονο να εξερεύνησει το μέρος παραπάνω. "Το ξενοδοχείο που θα μένουμε είναι μόλις δέκα λεπτά απόσταση με το λιμάνι, οπότε παραμείνετε σταθερά στις θέσεις σας και ξεκινήστε να περπατάτε προς την κατεύθυνση που θα δείχνουμε!". Ακολουθώντας τις οδηγίες τους που είχαν αρχίσει να γίνονται κουραστικες, περπατάμε ανάμεσα σε χιλιάδες αυτοκίνητα από τουρίστες και πολίτες του νησιού και σε κάθε στενό παρατηρώ τα μαγαζιά που ενώ έμοιαζαν τόσο ίδια μεταξύ τους, παρείχαν ότι ήθελες στη σειρά από φαγητό σε ποτό μέχρι και σε διασκέδαση και ρούχα. Ελπίζω ειλικρινά να βγει σε καλό αυτή η εκδρομή...
[...]
"MAEVE ΔΕΣ!". Ακούω τη Lilly να φωνάζει μέσα στο αυτί μου όταν φτάνουμε έξω από το ξενοδοχείο και αμέσως γουρλώνω και εγώ τα μάτια μου. "Τ-ε-λ-ε-ι-ο!". Λέμε αργά σχεδόν συλαβιζοντας, ταυτόχρονα και ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου. Σίγουρα τα λεφτά άξιζαν πάντως.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Είχα ακουστά ότι ήταν ένα μερος γεμάτο πράσινο αλλά δεν είχα φανταστεί να έμοιαζαν όλα σχεδόν σαν από ταινία. Η Lilly όσο και εγώ σχολιάζαμε τις απόψεις μας για το τι ξενοδοχείο θα βρούμε μπροστά μας αλλά στη τελική ένα τεράστιο ξύλινο σπίτι μας εξέπληξε ενώ ακριβώς πίσω του ακολουθούσαν άλλα τόσα μικρά καταλύματα που ήταν τελείως γραφικά. Οι καθηγητές μας εξήγησαν οτι θα έμεναν στο μεγάλο αφού ήταν το κεντρικό σημείο και πιθανώς το πιο ακριβό αν με πιάνετε, οπότε εμείς θα μέναμε στα καταλύματα. Αφού μας δώσουν το πρόγραμμα του τι θα κάναμε τις επόμενες ημέρες εδώ, σε ένα χαρτί στον καθένα, επιτέλους πήραμε το κλειδί για το δωμάτιο μας. Για καλή μου τύχη θα ήμουν πάλι με τη Lilly και δεν έτυχε κάτι ανάποδο ξανα...
Cole's POV
"Ελπίζω να ξέρεις ήδη ότι θα φέρνω κόσμο στο δωμάτιο". Λέω στον Will γελώντας την ώρα που πηγαίνουμε προς το ίδιο μαζί. Ειχα ζαλιστεί και είχα κάνει κεφάλι μετά τα σφηνάκια που ήπιαμε, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αρκετά να μεθύσω τέρμα. "κανονισε μαλακα να με έχεις απέξω πάλι". "αυτό ήταν πέρυσι". Του απαντάω κάνοντας εικόνα τα περσινά γεγονότα της εκδρομής.. Καλα καταλάβετε τα είχα κάνει όλα άνω κάτω. Πάρτυ στο δωμάτιο, κορίτσια όλο το βράδυ, ποτά και τα ακόλουθα τους.. Τουλάχιστον πέρυσι δεν είχα μάτια για καμία και μηδέν περισπασμους.. Είμαι σίγουρος όμως ότι ο πατέρας μου διάλεξε αυτό το μέρος μπας και μας απομόνωσει στα καταλύματα, σκέφτομαι για λίγο μόνος μου γελώντας. Όχι ότι αυτό θα πιάσει, ειδικά στη βραδινή έξοδο...
Επιτέλους φτάσανε και στον προορισμό λοιπόν... τι θα ακολουθήσει με το πρόγραμμα;... Τα πράγματα θα πάνε όπως συνήθιζαν τις άλλες χρονιές;... Ή κάτι θα τα αλλάξει ολα;😌 Εγώ δεν λέω τίποτα!. Ελπίζω να σας αρεσε, τα λέμε στο επόμενο🖤 ~S
