River Stark (tony of daughter)

48. Bölüm

Gözlerimi iki kez kırptım ve sonrasında biraz daha odaklanıp bakmaya başladım.

Bu bir halüsinasyon olabilir miydi?
Lokiyi görmeyeli çok uzun zaman olmuştu ve gerçekliğini sorguluyordum.
Sonuçta o Lokiydi.. ve bende River.
Son zamanlarda iyi olmadığım için kendime güvenmiyordum. Kendi hayal ürünüm olabilirdi, ona ihtiyaç duyduğum için.

"Sen," dedim kısık sesimle.
Sesimin kısık olduğunu bile yeni yeni fark ediyordum.
"Sen gerçekten burada mısın?"

İçimde bir yerlerde gerçekten burada olduğunu hissediyordum Ama bir yanım hala benim hayal ürünüm olduğunu söylüyordu.

Loki gülümsedi.
"Hayır, aslında burada değilim. Yalnızca senin rüyanın içindeyiz."

Duyduğum şeyi kafamda döndürmeye başladım. Gerçekliğini tarttım ve oysa ki çok gerçek görünüyordu. Gerçek hissettirecek kadar çok şey hissediyordum.

Mesela şu an rüya olduğunu duyduğum için ağlamaya başlamıştım ve bu da çok gerçekti. Göz yaşlarımı hissediyordum ve acı da. Rüya olsa hissetmezdim. Nasıl bir rüya bu?

"Neden burada değilsin?" Dedim heveslerimin boşa çıkmasından dolayı ağlarken. Onun burada olduğu düşüncesi beni bir anlık da olsa çok güzel hissettirmişti çünkü onu ne kadar özlediğimi anlamıştım.

Ama bu yalnızca benim klasikleşen rüyalarımdanmış. En azından Loki öyle söylemişti.

Çocuk gibi kollarımı birbirine bağladım ve ağlamaya devam ettim. "Burada olduğuna çok inanmıştım."

Loki yerinde kıpırdandı.

"River," dedi.

Başımı çevirmeden bağırdım.
"Bana seslenme, sen gerçek değilsin!"

Sesim gittikçe daha çok kısılıyordu.
Evrenin benden ne istediğini bilmiyordum, ciddi anlamda bilmiyordum.

Aklıma pietro ile gittiğimiz Türkiye seyahati geldi. Orada tanıştımız bir kadın bizim inancımızı kınamıştı.
Ama bunu bize üzüldüğü için yaptığını söylemişti.

O demişti ki,

"En ihtiyacın olduğunda yukarıda birinin olduğunu hissediyorsun öyle değil mi? İnkar etme." Ve sonrasında saçımı sevmişti, gözleri baş örtüsüyle aynı renk olarak maviydi. O kadın çok güzeldi ve yüzü aklımdan bir an olsun çıkmamıştı.

"Hep hisset. Mutlu olduğunda, yalnız olduğunda, üzgün olduğunda hatta hiçbir şey olmadığında yanında hisset.."

En son da bana gülümsemişti. "Huzuru yer yüzünde arama."

Belki de yaratıcı beni cezalandırıyordu.
Bu yaşanan olaylardan sonra bütün dinlere merak sarmıştım ve araştırmıştım. Hatta Babam da bunun güzel bir şey olduğunu söylemişti.

Nerdeyse her dinde bir yaratıcı vardı ve o yukarıdaydı.

Beni duyan birinin olduğunu hep hissediyordum Ama yaşantımıza ters olduğu için hiç söylemiyordum.

Bu düşüncelerimin arasında giren ise Lokiydi.

"Leydim." Dedi bu kez. Bana hep böyle seslenirdi ve bu rüya elbette bunu da biliyordu. Biliyordu, canımı yakıyordu.

"Uzak dur benden." Dedim rüyanın bitmesini isteyerek. Bazen rüyalar kabusa dönüşebilirdi. Üstelik gerçek anlamda hiç dönüşmeden. Bunun sebebi de gerçekleşmeyecek ihtimalleri rüyanızda görmemizdi. Kabuslar, can yakardı Ama etkisi geçerdi. Bizi korkuturdu. Belki iblislerle, belki de canavarlarla.