"Over & Uit"

Sterrennacht

Het was bijna oudejaarsavond en het enige wat ze deze week hadden gedaan, was ruzie maken.

Over de afwas.

Het afval.

En wiens beurt het was om het bed op te maken, en de was te doen.

Het was allemaal oud nieuws. Het voelde alsof ze al een week ruzie maakten over dezelfde kleine dingen.

Het maakte ze zwaar, verankerde ze in deze voortdurende staat van ongelukkigheid. Het was bagage.

En ze hadden allebei een hekel aan bagage. Ondanks het feit dat ze allebei een stuk 40 cm check-in designerbagage in hun hart droegen.

Het was moeilijk om je de enige persoon op de wereld te voelen met een leven vol trauma en nergens al die frustratie op te kunnen richten. Dus richtten ze op elkaar en hoopten tevergeefs dat de ander sterker was, sterk genoeg om het te incasseren en niet uit elkaar te springen.

Dat werkte nooit.

Het mislukte altijd.

Maar er was iets anders aan dit jaar. Het voelde alsof Eva zich aan het terugtrekken was. Afsluiten. Alsof ze te moe was om het gewicht van alles te kunnen dragen.

Dat was oké.

Wolfs zou het voor haar dragen.

Zelfs als zijn eigen knieën bijna zouden bezwijken onder de druk.

Dus, toen hij Eva in kleermakerszit, buiten op de picknicktafel vond, zei hij niets. Hij overhandigde haar simpelweg een dampende theemok en nam zijn rechtmatige plaats in op het tafelblad schuin tegenover haar.

Ze zaten in stilte, een eeuwigheid, alleen maar starend naar de heldere, nachtelijke hemel.

Het was een sterrennacht, miljarden kleine diamantjes werden hel verlicht tegen zwart fluweel.

Wolfs zou ze voor Eva stelen. Als dat zou zijn wat ze wilde.

"Ik ben moe," zuchtte Eva.

"Ik ook," gaf Wolfs toe.

"Laten we volgend jaar anders zijn."

"Oké."

"Oké?"

"Als dat is wat jij wil, dan wil ik dat ook."

Dit, dit was de ster die Wolfs voor haar zou stelen.