"Over & Uit"

Creedence clearwater revival

Prompt: Wat als Eva geen miskraam krijgt in seizoen zes?

***

Wolfs vermijdt de baby een hele tijd. Vooral omdat het mensje zo ongelofelijk klein en hulpeloos is en hij bang is haar te laten vallen. Het weerhoudt hem er niet van om Eva eraan te herinneren het hoofdje van de baby wat beter te ondersteunen, of de flesjes op haar eigen pols te testen voordat ze deze aan het kleintje geeft.

"Stop met dat opvoedadvies vanaf de zijlijn," zucht Eva geïrriteerd op een avond. Wolfs neemt het niet persoonlijk op. Ze is gestrest.

Uitgeput, eigenlijk. Wolfs kan zich niet meer herinneren wanneer de laatste keer was dat één van hen acht volle uren heeft geslapen. Eva is de afgelopen negen weken elke twee uur met de baby in de weer geweest. Flesjes geven en luiers verschonen. En dan waren er nog de eerste zes weken toen het kleintje last had van darmkrampjes. Dat was nu in ieder geval voorbij.

Wolfs wordt geplaagd door levendige dromen waarin Eva leeggebloed op de tafel van de kannibalistische dokter ligt en ze plots zijn hand pakt om hem over de drempel van het leven de dood in te trekken. Hij schrikt voortdurend wakker, iedere keer met een bonzend hart en een stekende pijn in zijn borstkas. Hij besluit dat die pijn psychosomatisch is.

Dus, de avond dat Eva tegen hem uitvalt omdat hij meer woorden dan daden is, blijft Wolfs wakker, wachtend. Luisterend. Hij leest een paar hoofdstukken uit zijn nieuwe boek over grote schildermeesters uit de zeventiende eeuw. Spitst zijn oren. Wacht nog even. Tot hij nodig is.

Als Eva de volgende ochtend wakker wordt, heeft ze het gevoel dat ze verdacht lang heeft geslapen. En dan sluipt het schuldgevoel haar moederhart in. Zou ze door het gehuil van haar dochter heen zijn geslapen vannacht?

Ze springt uit bed en loopt de babykamer in, maar het wiegje is leeg. Haar hart begint sneller te kloppen en ze rent door de smalle gang, maar ze stopt als ze het zachte, melodische deuntje uit de woonkamer hoort komen. Ze gluurt om de hoek en ziet Wolfs badend in het warme licht van de opkomende zon. Haar kindje in zijn armen. Hij wiegt zachtjes heen en weer, en zingt voor haar.

"You don't have to worry 'cause you have no money. People on the river are happy to give. Big wheel keep on turnin'. Proud Mary keep on burin'. Rollin', rollin', rollin' on the river."

Eva kijkt een tijdje naar ze, ontsnapt even naar haar kamer en haalt de polaroidcamera die Wolfs haar met kerst heeft gegeven. Ze sluipt terug naar de woonkamer en ziet dat Wolfs nu op de bank zit, met zijn ogen dicht, de baby tegen zijn borst. Eva glipt langs de zijkant van de bank en maakt een foto. Het luide printgeluid, laat Wolfs' ogen openvliegen en hij vouwt een beschermende hand over het hoofdje van de baby, klaar om in zijn eentje elk mogelijk gevaar te bestrijden. Hij ontspant als hij Eva's blauwe ogen naar hen ziet kijken.

"Jeez, Eef, het is te vroeg om me te laten schrikken."

Eva grijnst, trekt de polaroid uit de camera en legt hem met de voorkant naar beneden om hem goed te laten ontwikkelen. "Geef haar maar aan mij. Ga nog even slapen."

"Nee." Weigert Wolfs. Hij kijkt naar de brunette, en zijn gezichtsuitdrukking verzacht. "Mag ik haar nog heel even vasthouden... alsjeblieft?"

Hij had dit nooit met Fleur kunnen doen. Nooit de vader kunnen zijn waarvan hij achteraf had gewild dat hij die was geweest. En in bijna alle opzichten gedroegen hij en Eva zich als een getrouwd stel. Dus, hij was vastbesloten al die verloren tijd in te halen met zijn bonusdochter.

Eva glimlacht en kruipt naast hem op de bank, ze leunt met haar hoofd op Wolfs' schouder. Ze voelt hoe haar ogen dicht beginnen te vallen, als Wolfs opnieuw het liedje van net begint te neuriën en dan voelt ze een kus op haar kruin.