"Over & Uit"

Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is...

Eva geloofde in absolute waarden voordat ze Floris Wolfs ontmoette.

De wereld was zwart en wit, er waren geen grijze gebieden ertussen. Er was goed en kwaad, en er was geen sprake van als, en of maar.

En toen... kwam Wolfs in haar leven.

Hij lapte de regels zoveel mogelijk aan zijn laars, trok zich nergens iets van aan, en toch.. was hij nog steeds een goedzak. Hij hechtte zich maar aan een select groepje mensen en zelfs als Eva vond dat hij ontzettend egoïstisch was in zijn besluitvormingsproces, zat daar altijd een onbaatzuchtige reden achter.

Toch hielp het niet dat Wolfs weigerde iets met haar te overleggen voordat hij het deed, zeker niet als dat was omdat hij dacht dat hij betere ideeën had. Het was eigenlijk zijn enige vervelende karaktertrekje.

Dus voelde de brunette zich, midden in een ruzie daarover, een beetje onvoorbereid om op een noodlottige avond een week voor vijf december met haar snikkende dochter te bespreken wat Sinterklaas met stoute kinderen doet, maar was ze aangenaam verrast door de richting van het gesprek.

"Ik wil niet naar Spanje, ik wil hier bij jullie blijven," huilde het meisje met lange uithalen.

"Waarom denk je dat je in de zak mee terug moet naar Spanje?" vroeg Eva, terwijl ze over het hoofd van haar dochter wreef en een kus op haar slaap drukte.

"Omdat ik Niek vandaag duwde toen hij aan mijn haar trok."

"Ik denk niet dat Sinterklaas je daarom meeneemt naar Spanje," probeerde ze het meisje te sussen.

"Dat denk ik ook niet," klonk er vanuit de deuropening, Wolfs leunde tegen de deurpost van de slaapkamer, "dat was zelfverdediging."

"Wat is zelfverdediging?"

Wolfs kwam de kamer binnen en hurkte voor hun dochter, terwijl hij haar kleine handjes in zijn grote handen nam. "Als we onszelf proberen te beschermen tegen iets dat ons emotioneel of fysiek pijn kan doen, nemen we soms snelle beslissingen waar we later spijt van krijgen, maar zolang we daarna sorry zeggen en onze kant van de situatie uitleggen, vind Sinterklaas je nog steeds een lief meisje."

Mini-Eva snifte en knikte bevestigend. "Dus ik moet sorry zeggen tegen Niek en vertellen waarom ik hem heb geduwd en dan wordt Sinterklaas niet boos?"

Wolfs knikte en knipoogde. "En dan brengt hij gewoon alle cadeautjes mee."

Het gezicht van het meisje lichtte op, ze sprong van het bed en holde de kamer uit, terwijl ze de naam van haar broer door de gang riep.

Eva en Wolfs wisselden een veelbetekenende blik en er verscheen een kleine glimlach op hun gezichten.

"Het spijt me dat ik zoveel cadeautjes heb gekocht, zonder eerst met jou te overleggen. Ik heb gewoon.." Wolfs haalde zijn schouders op, "ik ben nogal Spartaans opgevoed en ik werk hard zodat onze kinderen alles kunnen krijgen wat ik niet kreeg. Ik zie ze gewoon graag gelukkig."

Eva's ogen vulden zich met tranen, "dat weet ik." Ze sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem zachtjes, "bedankt voor je sorry, en je uitleg."

"Ik wil ook niet met Sinterklaas mee naar Spanje."