Bölüm-42

5.4K 341 53
                                    

"Ben neden sizin aklınıza uyup geldim ki?!"

"Ama küçük kardeşim,kalbimizi kırıyorsun.Hem kaybolmuşsak ne olmuş yani.Babamlar bulur bizi....İnşAllah."sonda fısıldamıştı ama duymuştum.

Kırık olmayan elimle yumruk attım."Duydum seni!"dedim ve oflamaya başladım.

Hastaneden çıkalı 2 hafta olmuştu ve şaşırtıcı şekilde H denen adam bir şey yapmamıştı.

Ayağımdaki sargı çıkmıştı,ama kolum kırıldığı için daha 2 hafta falan kalması gerekiyordu.

Bu süreçte abim görevden gelmişti.İpekleyse aramız İsrail-Filistin savaşı gibiydi.

Ama tek taraflı.Ne kadar laflar soksam da hiç birine cevap vermiyor,kafasını aşağıya salarak bekliyordu.

O cevap vermeyince ben de kendimi mal zannediyordum.

Ki,zaten malsın.

Ki,kes artık!

Timam.

Şuansa Adar ve Aras abimle dışarı çıkmıştık ama ne hikmetse bu koca İstanbulda turist olmamamıza bakmayarak kaybolmuştuk!

Guya,telefonlarda çekmiyordu.

Abimi arayacağım dediğimde telefonumu almışlardı.Zaten çekmiyor,yorulma sen demişlerdi.

Bari Yamaç abimle kaybolsaydım.

Ormanlık gibi de bir yerdeydik zaten.Böyle ıssız falan.

Bir de bu gün doğum günümdü.

Galiba kimse bilmiyor.

Ya da biliyorlar ve bana doğum günü süprizi yapacaklar!

Hehehehehe.

Umarım kenardan falan böyle sarhoş adamlar çıkmazdı.

"İşte yol buldum!"Aras abimin gösterdiği yere baktığımızda gerçekten de bir yol vardı.

Ama yol ormana gidiyordu.

"Gitmeyelim,duralım burada.Ormana gidiyor o yol.Bir daha orman serüveni geçiremem."dedim.

Aklıma serüven değince Gençlik serüveni geldi lan.

Ağa be,yak bir sigara.

Yuh Manda!

"Ya kaybolmayız gel.Düz bir şekilde gideceğiz,eğer bir yer olmazsa yine düz şekilde geri döneriz."Adar abim yanıma gelerek kolumdan çekiştirmeye başladı.

Ulan,bu sefer kanmam!

"Hayır,gitmiyorum!"dedim ve bir-iki adım uzaklaştım.

İkisi de derince ofladı ve bir-birleriyle bakıştılar.

Tövbe,noluyor lan?

Kaşlarımı çatarak bakmaya başladım.

Bir bokluk var lan!

"Ne yapıyorsunuz siz?!Kasten getirdiniz beni buraya değil mi?!"dedim bağırarak.

"Al işte!"ikisi de aynı zamanda konuştu.

Al işte?

"Gel gidiyoruz,eve."Adar abim ağaçların arkasına gitti ve motor sesi duydum.

Yuh ama ya!

"Ya siz ne yapıyosunuz ya?!"dedim sinirle.

Resmen beni kandırıp buraya getirmiştiler!

****

Ekim Naz/Gerçek ailem(DÜZENLENİYOR)Where stories live. Discover now