Ekim Naz/Gerçek ailem(DÜZENLENİYOR)

Bölüm-19

Merhabalar!

Nasılsınız?

OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.

İYİ OKUMALAR.

.....

Dışarıda dizlerinin üzerine çökmüş ellerinde lalelerle duran bir Emre abimi beklemiyordum.

Hele pembe saçlarını söylemiyordum bile.

Yok artık bizim Emre mi?

Ta kendisi.

Şu an ki görüntüyü açıklayayım ben size.

Bir adet "Seni seviyorum."baskılı pembe tişort giyinmiş Emre.Ellerinde beyaz laleler.
Tabii ki,pembe saçlar.

Saçlarını boyatmıştı!

"Naz'ım.Hatalıyım.Biliyorum.Sana bağırmamalıydım.Biliyorsun çabuk sinirleniyorum ama evet bu bahane.Yine de ben seninle küs kalamam.Bu hayatta biliyorsun ki,bu zamana kadar kimseye karşı diz çökmedim.Ama konu sen olursan,benim için akar suların da durduğunu biliyorsun.Yalvarırım konuş benimle."dedi gözleri dolu bir şekilde.

O konuştuğu zamansa arkadan hüzünlü bir şarkı çalıyordu.

Şerefsiz,beni de duygulandırdı.

Artı bir.

Ağlamam geldiği zaman Emre abimin yanına doğru gittim.
Ayağa kalkmıştı oda.Çiçeği bana uzattığında aldım ve yere koyarak Emre abime sarıldım.

Özlemişdim şerefsizi.

"Özür dilerim.Sana söz veriyorum,bir daha böyle eşşeklik etmeyeceğim."dedi beni koklarken.

Emindim ki,hiç kimse benim için böyle bir şey yapmazdı.Gözükaralar'ında hepsi dışarıda bizi izliyordu.

Ama,

böyle yapması onu hemen affedeceğim anlamına gelmiyordu.

Abimi hemen kendimden ittim.

Ana,ağlamıştı lan bu!

Napalım?

Haklısın,napalım?!

"Seni hemen affedeceğimimi sanıyorsun sen?!O kız sana menemen yaptığı zaman hemen ağzına atmıştım!Ben sana vermek istediğim zaman "sevmiyorum" deyip yüzünü buruşturuyordun.Gerizekalı!"dedim sonunda.

Şaşırmıştı.Anlamıştı o gün orada olduğumu.

"Hayır!Hayır!Yemiştim.Seninkini de yemiştim!Ben neden senin yaptığın yemeği yemeyim ki?!Üzülme diye hepsini yemişdim!"dedi sanki inammamı istermişcesine.

Nasıl?

İyide yemeği ben çöpte bulmuştum.

"Ama,çöpteydi.Çöpü açtığımda yaptığım yemek oradaydı."dedim şaşırmışcasına.

"O senin yaptığın değildi ki!Piraye sultanın yaptığı menemendi.Küflendiği için atmışdım.İnanmıyormusun bana?"dedi ağlamalı şekilde.

İnammadığı söylersem belki de bir daha konuşmazdık.

Ama hemen affedemezdim.

Ortak noktada anlaşın bence.

İlk defa seni dinleyeceğim,Manda.

Tanku.

Bu Mandanın dilinde teşekkür ediyorum demekti.

"İnanıyorum.Ama kinci biri olduğumu biliyorsun.Bunları yaparak şuan senden yüzde 20% nefret ediyorum.Bak abimsin diye buda he!"dedim küsgün bie tavırla