Aşkın kaç kolu vardı yöresinde?
Akif,şiir gibi bir adam ama satırlarında acıyı nakşettiren benim. Birleşmemiz için hükmü verenlerin kalemini kırdık,hükmünü kıramadık tam da bu yüzden severek ayrılmak müstehak bize. Yine de Rabbim, duamdır göklerden...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
📻🧵
"Ne!Neyim dedin neyim?" Son birkaç saniyedir insan kaç kere aynı kelimeyi kurabilirdi gerçekten!
"Hamileyim...Gebeyim yahu gebe!" Dedim ellerimi öne doğru açıp,bağırarak. Anneannem oturduğu koltuktan gözlerini belirtmiş bana bakıyordu. Akif, hamile olduğumu kendim söylersem daha ince bir davranış olur demişti ama tez elden kendisi söyleseydi de kurtulsamıydım diye düşünmeden edemedim.
Anneannem elini ağzına götürmüş direkt olarak feri sönmüş mavi -gri gözleriyle yüzüme bakıyordu.
"O kot kafalı seni hamile mi bıraktı?" Dedi kadim bir bilgiyi açığa çıkartır edasıyla. Söyleyiş tarzına göz devirebiliridim ancak kalçama kalçama çalışıyordu. Bu gidişle arka tarafım dümdüz olacaktı.
"Ay anneanne,niye kocamın beni damızlık gibi kullandığını ima edercesine söylüyorsun yahu?" Hayır sanki kendisi anneme hamile kalırken rahmetli dedemin bu işte hiç katkısı yokmuş gibi davranıyordu. Beynime bu düşünceyi dallandırmaması gerektiği komutunu verdim.
"Kız sus! Kimse benim torunuma damızlık muamelesi yapamaz. Ben adamı ne yaparım biliyormusun sen?!" Nefeslenip baygınca sırtımı koltuğa yaslanıp kalçamı da koltuktan kaydırdım. Biran önce şu sorgu halinden sıyrılmak ve kocamı aramak istiyordum.
Akif ile kahvaltımı ,onun gözetimi altında yapmış öğle ezanından sonra evden ayrılmıştı. Bu süreçte elleri kolları bedenimden hiç ayrılmadığı için hâlâ varlıklarını hisseder gibiydim ancak yaklaşık bir saattir dokunduğu yerler hasretini çekiyordu.
Gitmeden önce eğilip karnımın üstüne minik öpücüklerinden de koyduğu için ellerimi karnımdançekesim gelmiyordu. Hazır ellerim karnıma yapışık haldeyken, zaten anneannemden saklamayı düşünmediğim hamile haberini vermek istemiştim.
"Anam şaşkın şavalak hale getirdin beni Şifa! A şu tepede bacası tüten ev gibi kafam tütüverir kızım benim. Kızımın canı olacak,sevineyim mi; o kancık baban şimdi hangi hin fikirli tilkileri döndürür kafasında ona mı dertleneyim bilemedim ki?"
Alt dudağımı ağzımın içinde yuvarladım uzunca. Hangi yerden başlasam bilememiştim doğrusu. Anneannemle bu kadar uzak kalmamın sebebi babamdı ancak onu arayıp da haber etmediğim için bana alınmasından endişe duyuyordum.
"Bu defa o hin tilkileri kafamızın içine sokan biziz anneannem. " Diye söylendim dertli dertli. Gerçi Akif benim bilmediğim daha neler planlıyordu kestiremiyordum ancak iki ailenin de bizi boşanmış sanması bile bu defa taşları dağıtacak tarafın bizim olacağını gösterir gibiydi.
