Selamun aleyküm!
Bu bölüm için çok heyecanlıyım da ben🤗
Keyifle okuyun ❤️🩹
🧵📻
Ayrılığa bir saat elli iki dakika
Hayatın bir kapama düğmesi olsaydı da duraksatma şansımız olabilseydi keşke. Bazı anları ki özellikler mutlu olduğumuzu hissettiğimiz zamanlar öyle hızlı geçiyordu ki. Sadece bir kaç dakika mutluluk hissini tam tazeliğiyke koruyabiliyorduk içimizde.
Sonrası zihnimizin bir köşesinde, her zaman yaşamak isteyeceğimiz o anı olarak kalıyordu. Özlemini çektiğimiz şey bir insan ya da olay değildi. Anılardı,o ana geri dönebilmekti...
Acı,hayal kırıklığı,üzgünlük bunların hiç biri mutluluk kadar kısa sürmez. Sızısını bir ömür boyu hissederiz kalbimizin bir köşesinde. Mutluluğumuz damakta bir tat bırakır ama acılarımız her daim bizimledir.
Hayat çok acımasız.
Onun acımasızlığı beni tepkisiz kıldı. Artık ağlamıyordum,yüzüm her an buruşacakmış gibi de durmuyordu. Mezarından kaldırılmış,mimiksiz ve tepkisiz bir ölüden tek farkım gözlerimin açık oluşu,göğüsümün nefes alış verişlerişlerimde inip kalkması ve oradan oraya savrulur gibi yürüyüşümdü.
Ayrılığa bir saat kırk bir dakika.
Dolabının boş rafları bile bir şey hissetmeme izin vermiyordu zira aynı boşluk göğüsümün tam içindeydi. Sadece dolabımdaki kıyafetlerimi alıyordum. Ne mutfaktaki bulaşık makinesini boşalttım ne de salonu düzelttim.
Salon da son vedamıza şahit olduğu için orayı toplamaya kıyamadım. Üstümü örttüğü gri örtü koltuktan sarkmış haldeydi. Başımın altındaki yastık da soğumaya yüz tutmuş olmalıydı.
Anılara ihanet etmeyip evi öylece bırakacaktım.
Ancak kıyafetleri kıyafetlerime şimdiden hasret kaldı. Dolabımızdaki kokum kırgınlıkla havaya dağıldı.
Bunu bize biz yapmadık.
Valizimin fermuarını kapatıp doğruldum. Üzerime siyah kabanımı geçirdiğimde son kez baktım yatak odamıza. Onu yetim bırakalı bir ay oluyordu. Tam bir aydır bu odayı gülüşlerimiz sarmıyordu.
Kocaman yatakta birbirimize sarılıp sığınmıyorduk.
Valizimin kulbundan tutup tekerlekleri üzerinde süründürdüm. Dış kapının hemen yanına bırakıverdim siyah bavulumu. Gelinlikle girdiğim evimden tek başıma ve siyahlar içinde çıkıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARIN DÜNDEN YAKIN
General FictionAşkın kaç kolu vardı yöresinde? Akif,şiir gibi bir adam ama satırlarında acıyı nakşettiren benim. Birleşmemiz için hükmü verenlerin kalemini kırdık,hükmünü kıramadık tam da bu yüzden severek ayrılmak müstehak bize. Yine de Rabbim, duamdır göklerden...
