Aşkın kaç kolu vardı yöresinde?
Akif,şiir gibi bir adam ama satırlarında acıyı nakşettiren benim. Birleşmemiz için hükmü verenlerin kalemini kırdık,hükmünü kıramadık tam da bu yüzden severek ayrılmak müstehak bize. Yine de Rabbim, duamdır göklerden...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
📻🧵❤️🩹
"16 Kasım Cumartesi günü saat 03.43'de...16 Kasım Cumartesi günü saat 03.43'de Bursa'nın Osmangazi... Bursa'nın Osmangazi ilçe- Hay ben böyle işi!"
Akif,kulağındaki kulaklığı bir hışımla önündeki panele doğru fırlattı. Normalde olsa beş dakikasını alacak haber metnini on yedinci tekrarından sonra da okuyamamıştı. Elleri,kaşlarının arasındaki boşluğa doğru gidip masaj yaparcasına sertçe ovaladı.
"Tamam abi,ara verelim biraz. Sıkıntı değil." İçeriden duyulan sesle ayaklanıp dertli nefeslerle kayıt odasının kapısını açıp kontrol odasına adımladı. İşini seviyordu,bazen her meslek gibi zor yanlarını görse bile böyle tepkiler verecek bir adam değildi. Tekrar aldığı kayıt bir elin parmağını bile geçmezdi.
"Çıkalım şu odadan Yakup." Akif, Yakup'u beklemeden odadan çıkıp şirketin koridorlarında mescid yazılı kapıyı bulup araladı. Kendini krem halıların üstüne atıp başını duvara doğru yasladı.
Hiç bir şey yolunda gitmiyordu. En iyi bildiği şeyler bile bir noktada sapıveriyordu.
Yakup,abisi bildiği adamın bu dertli hâlini iki haftadır görüyordu,çekiyordu. Bundan şikayeti yoktu da ilk defa bu kadar bitik haldeydi.
"Abi yengeyle yeni bir durum mu oldu?" Sorunun yengesi ve abisi arasında olduğunu biliyordu. Tam olarak konuya hakim olmasa bile Akif gibi bir adamı ancak sevdam dediği bir kadın bu hale getirebilirdi.
"Gidiyoruz birbirimizden. " Yakup,abisinin dudaklarından çıkan efkarlı cümleyle kalakaldı. Yüzünde mimik oynamamıştı,sanki onu bile yapmaya takati kalmamış gibiydi.
"Anlaşamıyor muydunuz abi?" Yakup,henüz yeni mezun bir genç ve dahası oldukça meraklı ve patavatsız bir delikanlıydı. Akif'in tam tersiydi ama bu iki adam abi-kardeş gibi görürlerdi birbirlerini. Bu yüzden Yakup'un, Akif'e göre özel olan sorularını görmezden geldi dahası cevapladı.
"Benim bu dünyada ondan daha fazla anlaştığım bir kul yok."
Yakup,Akif'in seven tarafına hiç şahit olmamış ama bolca üzerinde görmüştü. Gözlerinde,bedeninde,yengesiyle telefonda görüştüğündeki o gülüşünde...
"Bir yanlış anlaşılma vardı o zaman?"
Başını ağırca iki yana salladı genç adam. "Yanlışı olsa bile başımla beraber be oğlum."
