Guardian Angel

Chapter 3

Jalliana POV.

I'm pacing back and forth towards the salas of mansion.  Malalim ang isip ko at hindi ko na alam ang gagawin ko. I want to visit them in the hospital but, I couldn't leave in the mansion in this state.

"Ang sakit mo na nga sa mata, Jalliana. Can you please, sit down." Napatingin ako sa nagsalita. It's Tita Rizzel with her intimidating aura. Agad naman akong naupo sa sofa pero hindi pa 'rin ako mapakali.

"Go, visit her in the morgue. Hindi naman tatakbo palayo ang kabaong ni Mir Yanna kapag aalis ka, tsk." She hissed. Para akong nabunutan ng tinik sa sinabi niya at nakapagdesisyon na. I want to visit both of them.

.....

Nagtatakbo akong nagtungo sa room ni Zion at naabutan ko doon si Janella kasama ang pamilya ni Zion. Malungkot pareho ang mga mata nila habang nakatingin sa kalagayan ng anak nila. They're both peeking him in the glass window in the ICU room.

Parang dinurog ang puso ko habang marahang ang paglapit sa kanila.

"Beh, mabuti at nandito ka 'na," mangiyak-ngiyak nitong wika sabay yakap sa 'kin. "Katatapos pa 'lang ng birthday na 'tin pareho pero ito na agad ang bungad nila."

Humagulgol siya sa balikat ko kaya wala na 'rin akong nagawa kundi ang maiyak ng tahimik habang hinahaplos ang likod niya. Umaalis ang Ama ni Zion at naiwan na 'lang ang Ina nito. Tahimik itong umiiyak habang nakahawak ang kamay niya sa glass na wall. Kapansin-pansin kasi ang pagbaba taas ng balikat niya.

Dinudurog ang puso ko habang nakatingin sa kalagayan ng kaniyang Ina. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Speechless...

"M-May pag-asa pa, mabubuhay pa siya." Mas lalo siyang naiyak sa sinabi ko. Naniniwala akong mabubuhay pa siya, maraming tao pa ang naghihintay sa kaniya.

"Nag-declare kahapon ang doctor na incapacitated na s-siya after his seizures kahapon at nag-flat line siya. I couldn't imagined this gonna happened." Naiyak na 'rin ako habang pinapakinggan ang sinasabi niya. Kumalas ako sa pagkakayakap niya at saka napaupo sa malapit na upuan.

"Nu'ng birthday mo 'rin mismo, n-nag-confess siya sa 'kin na gusto n-niya 'rin pala ako. I-I thought, everything will never end and t-the time would slow down and give us change." Napailing na 'lang ako habang walang patid pa 'rin ang iyak ko. Niyakap naman ako ni Janella na ngayon ay walang tigil pa 'rin sa pag-iyak.

"Beh, h-hindi na 'tin 'to inaasahan. Sobrang sakit pala kapag may isang pangyayari na hindi na 'tin pinaghahandaan."

When the fate cames to intertwined our destiny the time interfere us and his status in life between death was  very complex. Pain was succumbed my whole system and all I can do was to cry.

Tama si Ate Gayle, sana hindi na 'lang ako nandamay pa ng ibang tao. Sana ako na 'lang 'yung nawala at hindi sila. I couldn't accept the fate that we ended in this situation. Ang masasayang araw na minsan ay isang alaala na 'lang.

Ang akala ko na magtatapos sa isang mala-fairy tale ang kuwento namin dahil sa kaniyang confession ay hindi pala. Parang pinaparamdam palagi sa 'kin na hindi mala fairy tale ang buhay kundi isa itong malaking kasinungalingan.

Mas mabuti pang m4m4tay kumpara sa malaman ng mahal sa buhay. Called me a selfish but it's better to die than being left by someone who you love the most. Tama na nawala si Mir Yanna at Cathryn pero hindi ako makakapayag na pati si Zion ay kukunin sa 'kin ng kapalaran.

"T-Tita," I burts into a tears while facing his mother. Alam kong hindi madali para sa isang ina ang makita ang anak niya sa ganitong kalagayan.

"I-I'm sorry." I cried as I kneel down his mother. Words is not enough just to ease everything just happened.