Μου ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου και περνάει στην άλλη μεριά. Αφού μπούμε και οι δύο μέσα, χωρίς πολλή συζήτηση, μου δίνει το κινητό του και μου λέει να βάλω τη διεύθυνση μου.
"Είστε σίγουρος ότι δεν σας κάνει κόπο; Είναι σχετικά αργά και είστε όλη μέρα στη σχολή." Λέω γεμάτη τύψεις από την ξαφνική αλλαγή στο πρόσωπο του. Είναι ακόμη ανέκφραστο, αλλά με περισσότερο σκοτάδι.
"Πώς το ξέρεις;"
"Φοράτε τα ίδια ρούχα." Αποκαλύπτω.
"Αρχίζω να βλέπω γιατί αυτοαποκαλείσαι διάνοια τώρα." Λέει ειρωνικά και τον κοιτάζω δολοφονικά. Ξεκινάει το αμάξι και μου λέει να τον καθοδηγώ.
"Αρχικά, θα βγείτε στην παραλιακή. Θέλετε λεπτομέρειες;" Κοιτάζω τον χάρτη κινητό μου.
"Όχι, ξέρω πώς να βγαίνω στην παραλιακή." Τονίζει και αναστενάζω.
"Δεν μου είπατε πού μένετε." Κλείνω το κινητό μου και γυρίζω σε αυτόν.
"Γιατί; Θα μου στείλεις λουλούδια;"
"Μπορεί." Επιχειρώ να πάω με τα νερά του για να δω τι θα συμβεί.
"Δεν νομίζω ότι είναι δεοντολογικό να ξέρεις τη διεύθυνση του καθηγητή σου, οπότε άφησέ τα στην Μαρία." Με κοιτάζει για μια στιγμή και χαμογελάει. Αυτό το χαμόγελο κερδίζει όλα τα προηγούμενα.
"Ξέρετε τι αναρωτιόμουν;" Τι, ρωτάει απαλά. "Ποιο είναι το μικρό σας; Δεν το λέει πουθενά."
"Έψαξες παντού;" Ρωτάει ειρωνικά.
"Περίπου." Δεν θέλω να δείξω ότι έκανα εξονυχιστική έρευνα για ένα όνομα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θέλω να φαντάζομαι τα μικρά ονόματα των καθηγητών μου και να αποφασίζω αν ταιριάζουν στην προσωπικότητά τους.
"Ψάξε κι άλλο. Κάπου θα το βρεις." Λέει απλά, αλλά ξέρω ότι τα έχω ήδη εξαντλήσει όλα.
"Γιατί είναι τόσο κρυμμένο;" Ρωτάω διαφορετικά.
"Δεν νομίζω ότι σε αφορά." Παίρνω μια ανάσα και αποφασίζω να ησυχάσω.
Αφού δεν συνεννοούμαι με αυτόν, ανοίγω το ραδιόφωνο. Παίζει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, το "Breathe (In The Air)" των Pink Floyd. Οπότε, πέφτω πίσω στη θέση μου και το απολαμβάνω.
"Σου αρέσουν οι Pink Floyd;" Ρωτάει άτονα κοιτάζοντας μόνο μπροστά. Όταν αργώ να αντιδράσω, μου ρίχνει μια λοξή ματιά.
"Τους λατρεύω." Λέω ειλικρινά.
"Τι άλλη μουσική ακούς;" Ρωτάει, αλλά δεν θέλω να του κάνω την χάρη, όταν δεν μου λέει καν το μικρό του όνομα.
YOU ARE READING
Αίθουσα Πανικού
FanfictionΚαθηγητής × Μαθήτρια ~~~ Ο κύριος Αλεξίου, μαθηματικός του πανεπιστημίου Πειραιώς, έχει τη φήμη ότι δεν καταδέχεται κανέναν, πόσο μάλλον την ατέλεια. Μάλιστα, όποιος τολμήσει να τον πλησιάσει, ποτέ δεν βγαίνει κερδισμένος. Η Κυριακή, μαθήτρια του πα...
