#Unicode
"အား... ခေါင်းမူးလိုက်တာ..."
အိပ်ရာကနိုးနိုးချင်း လှဲနေရာကနေ ချက်ချင်းကောက်ထလိုက်မိလေတော့ မိုက်ခနဲဖြစ်သွားတဲ့ခေါင်းကြောင့် နားထင်ကိုလက်ဖြင့်ဖိရင်း ညည်းတွားလိုက်မိသည်...။
မူးရုံတင်မက တစ်ခေါင်းလုံးကိုက်ခဲလို့နေတာကြောင့် ကိုယ့်မျက်ခုံးတန်းတွေဟာလည်း အလိုလိုကျုံ့သွားရလျက်...။
အရက်သောက်ပြီး နောက်နေ့ထလာရင် ခံစားရတဲ့အကျိုးဆက်က မသက်သာလိုက်တာ...။ ပထမဆုံးသောက်တဲ့အကြိမ်မှာတင်ပဲ ကိုယ်တော်တော်မှတ်သွားပြီ...။
ထို့နောက် ထိုးကိုက်နေတဲ့ခေါင်းကိုဥပေက္ခာပြုလိုက်ပြီး မပွင့်တပွင့်မျက်လုံးများကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကိုယ်မျှော်လင့်ထားသလိုမျိုး ကိုယ်ရှိနေတာက ကိုယ့်အခန်းဟုတ်မနေခဲ့...။ ထိုအခါ ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေလျက်သားအနေအထားဖြင့် ကိုယ်ရောက်နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်မိသည်...။
တွေ့နေရတဲ့အခန်းက အကျယ်ကြီးမဟုတ်ဘဲ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းသာ...။ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေတဲ့အခန်းမဟုတ်ပေမယ့် တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘဲ စိမ်းသက်နေတာမျိုးလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ပြန်...။ အချိန်အတော်ကြာအထိသေသေချာချာလိုက်ကြည့်နေမိရင်းနဲ့မှ ကိုယ့်မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်လို့လာရပြီး ခေါင်းနပန်းပင်ကြီးသွားရတော့သည်...။
ဒါက... စီနီယာဂျောင်ကုအမေရဲ့ပန်းဆိုင်ထဲက အိပ်ခန်းမဟုတ်လား...။ အထဲကိုတစ်ခါမှတော့မရောက်ခဲ့ဖူးပေမယ့် လာတိုင်းအပြင်ကနေလှမ်းလှမ်းတွေ့နေကျမို့ ကိုယ်မှတ်မိနေခဲ့တာဖြစ်သည်...။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကိုယ်က အဲဒီအခန်းထဲရောက်နေတဲ့အပြင် အိပ်ရာပေါ်မှာပါ တစ်ညလုံးအိပ်နေခဲ့တာတဲ့လား...။ ဒါက ဘယ်လို အဆီအငေါ်မတည့်တဲ့ အခြေအနေမျိုးပါလိမ့်...။
မနေ့က အသည်းကွဲပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ မသောက်စဖူးအရက်တွေသောက်နေခဲ့တဲ့ကိုယ်က အခုဘယ်လိုကနေဘယ်လို crush ပိုင်တဲ့ပန်းဆိုင်ရဲ့အိပ်ခန်းထဲရောက်နေရတာလဲ...။
ညကအကြောင်းအရာတွေကို ပြန်ပြီးစဉ်းစားကြည့်ပေမယ့် ပူထူနေတဲ့ဦးနှောက်က ဘာကိုမှစဉ်းစားလို့မရ...။ ဆန်းမင်း ဟိုဂျွန်းတို့နဲ့အရက်ထိုင်သောက်နေရာကနေ မူးပြီးမှောက်သွားတဲ့အထိသတိရပေမယ့် နောက်ပိုင်းတွေကိုတော့ တစ်ခုမှမသိတော့...။ ခေါင်းထဲဝိုးတိုးဝါးတားပုံရိပ်တွေပေါ်လာသော်လည်း ကွဲကွဲပြားပြား ဘာမှမမှတ်မိပေ...။
