Unicode
"ကိုကို..."
"ဗျာ..."
သာယာလှတယ့်ကောင်းကင်ကြီးရဲ့ အောက်က ခုံတန်းလျာလေးပေါ်တွင် လူနှစ် ယောက်ရှိနေခဲ့သည်...။ထိုထဲတွင်တစ် ယောက်က ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့ တီတီတာတာလေးတွေပြောရင်းသူ့ချစ်သူကိုယ်ကြည်စားနေတယ့်ကောင်မလေးရယ်...။ နောက်တစ်ယောက်ကထိုကောင်မလေးပြောတာကိုယ် သဘောတကျနဲ့ ရီ မောနေတယ့်ကောင်လေးရယ်...။ကြည့်လိုက်ရင်တော့ သိပ်ချစ်ကြတယ့် ချစ်သူနှစ်ဦးပေါ့...။
ဒါပေမဲ့....
"ယွန်းတို့ လမ်းခွဲရအောင်..."
"ဘာ...!!"
ထယ်ယောင်း သူ့ချစ်သူကောင်မလေးရဲ့ပြောတယ့်စကားတွေကိုယ် နားမလည်နိုင်ပေ...။သူသိပ်ချစ်တယ့်ကောင်မလေးဆီကဒီလိုစကားမျိုးကြားရလိမ့်မယ်လို့ သူတစ်ခါမှမတွေးဘူးချေ...။
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုယွန်းတို့လမ်းခွဲရအောင်..."
"မင်းပြောနေတယ့်စကားက ဘာအဓိပ္ပာယ်မှန်းကော မင်းသိရဲ့လားယွန်း..."
သူပြောလိုက်တော့ ထိုကောင်မလေးရဲ့မျက်နှာကမဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလာခဲ့သည်...။ထိုအပြုံးကိုယ်သူနားမလည်ချေ...။
"ယွန်းပြောတယ့်စကားကိုယ်ယွန်းသိတယ်...။ယွန်းကိုကိုကိုယ်မချစ်တော့ဘူး...။နောက်ပြီး ယွန်းမှာအသစ်ရနေပြီ..."
"ဘာ...!!! ယွန်းမင် မင်း...မင်း...မင်းကွာ...။တောက်ခ်လုပ်ရပ်တယ်...။ငါ့မှာတော့ မင်းတစ်ယောက်ထဲကိုယ်ဘဲချစ်လိုက်ရတာ...။မင်းကတော့ ငါ့အပြင်အသစ်တောင်ရနေပြီဟုတ်လား? "
"ယွန်းတောင်းပန်ပါတယ်..."
ထယ်ယောင်း ဒေါသများနဲ့အတူ မျက်ရည်များဟာလဲတစ်ပြိုင်နက်စီးဆင်းလို့နေခဲ့သည်...။
"တောင်းပန်ပါတယ်တယ့်လား? ဘာအတွက်လဲ ? ဘာကြောင့်လဲ ပြောလေ...ယွန်းရဲ့..."
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ယွန်းရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုယ်အတင်းအကြပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီးမေးလိုက်ပေမဲ့ ပြန်ရလိုက်တာက သူချစ်ရတယ့်ချစ်သူဆီက ဖယ်ထုတ်ခြင်းတွေ...။
YOU ARE READING
Different Love
Fanfictionနောက်ဘဝမှာ ပြန်ဆုံတွေ့ခဲ့ရင်တောင်.... ထပ်မတွေ့ချင်ရလောက်အောင်ထိမုန်းတယ်....။
