32.

2K 107 122
                                    

- gelinimiz de sonunda geldi.

Yaşlı kadının bana söyledi "gelinimiz" kelimesi kafamın içinde yankılanıyordu.
Kadın benim şaşkın halime aldırış etmeden kolumdan tutup loş ışıklarla kaplı ve tıklım tıklım dolu evimizin içinde oturma odasına doğru ilerletti kolumdan tutup çekiştiriyordu.

- geç geldin insan kendi kınasına en son mu gelir?

Yüzünde gördüğüm tebessüm yoktu ciddileşmişti birşey demedim oturma odasına gittiğimizde ortada iki sandalye vardı ve sandalyelerin önünde bakır bir tepsi kalbim ağzımda atıyordu ama ne kaçabiliyor nede tepki verebiliyordum korku dolu gözlerle bana bakan kişilere bakıyordum bunlar insan değildi bazıları insan boyunda bazılarıda cüce gibiydi

- sonunda geldiniz Gül hanım

İlk kez gördüğüm cüce bir kadın oturma odasının baş köşesine oturmuş tiksinir gözlerle bakıyordu bana cevap veremedim ona
gözüm onun biraz önünde bana doğru dönük yerde oturan limya ya kaymıştı berbat görünüyordu zaten kötüydü de sanki dayak yemiş gibiydi inanılmaz kötü görünüyordu göz yaşlarım görüş açımı bulanıklaştırsada onun yüzündeki kırgınlığı net bir şekilde görüyordum.

- Sani git hazırla şundan bitsin bu kına

Yanımdaki kadına diyordu Sani kafasını olumlu anlamda salladı ve tekrar kolumdan çekiştirerek beni kendi yatak odama doğru yönlendirdi. Herkes bize odaklanmış bakıyordu.

- ne kınası ne gelini?

Sani hiç birsey demedi

Odama geldik ve Sani kapalı olan kapımı çaldı

- Semûm oğlum gelin kızımız geldi hazırlanması için getirdim kapıyı aç

Semûm kimdi?İçerden ses gelmedi kendime verdiğim saçma bir güç ve dürtü ile tam bir adım atıp kolumu Sani denen kadından kurtaracak tım ki kapı açıldı ve Ateşi görmem ile tekrar dona kaldım.

- Sen git Sani

Yanımdaki kadın Ateş e itaat ederek kafasını sallayıp yanımdan uzaklaştı Semûm Ateş miydi?

Ateş kafasını kaldırıp etrafta bize bakan kişilere söyle bir göz attı anında herkes önüne döndü Ateş kolumdan tutup beni odama soktu dizlerim titriyor ayakta durmakta zorluk çekiyordum

- A..ateş lütfen

Daha Ateş bana cevap vermeden yatakta  gördüğüm bindalli tarzı bir elbise dikkatimi çekti çok kirliydi

- Onu giy seni bekliyorum burda

Gözlerimi elbiseden çekip Ateşe baktım

- neden bırak gidiyim lütfen aldın intikamını lütfen

Küçük bir çocuk gibi ağlıyordum yere çöküp daha şiddetli ağlamaya başladım
Ateş bir süre öylece beni izledi bunu fark ediyordum ama oda öylece durmaktan sıkılmış olacak ki bana yaklaşıp yerden kaldırdı yatağa oturtup

- Sen giymessen ben giydiririm

Üstüme yürüyüp bluzumu çıkarmak için yeltendi kaçmaya çalıştım ama işe yaramadı ilk önce bluzumu sonra da eşofman altımı çıkardı bundan fazlasını biliyordu ama çok utanıyordum oysa o hiç aldırış etmeden göz ucuyla bile bakmadan bana yaklaşıp yatağımın üstündeki elbiseyi alıp giydirmeye başladı

- Sana defalarca söyledim saçından fazlasını gördüğümü utanmana gerek yok

Kulağıma doğru fısıldadığı sözler vücudum yanmasına sebep oldu elimi tutup beni yataktan kaldırdı odadan çıktığımız an limya kapının önünde durmuş elinde bir su dolusu testi ile kafasını eğmiş duruyordu bizim geldiğimizi bilmesine rağmen kafasını kaldırmadı ve konuşmaya başladı ayrıca elindeki testiyi bana doğru uzattı

- Bu testideki suyu için ve  ömrünüzün sonuna kadar beraber mutlu ve huzurlu olun bizim bir geleneğimiz

Ateş konuşmaya başladı

- Buna gerek yok zaten Gül benim hemde ömrünün sonuna kadar mutlu olsada olmazsa da

Sınavlarım başlıyorum kısa kısa bölümler atıyorum kusura bakmayın lütfen

LANET Mİ? MUCİZE Mİ?Where stories live. Discover now