LANET Mİ? MUCİZE Mİ?

10.

baktım derin bir nefes alıp başımdan geçen olayları anlatmaya başladım. 16 yaşımda başlayan ufak tefek olaylardan tut bugün konuştuğum cini bile anlattım utana sıkıla kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım ortam çok sıcaktı sanırım burdaydılar.

- Kızım ne diyorsun sen?

İlk önce babam konuştu

- yaşadım baba valla yalan söylemiyorum götürecekler beni

Gözlerim dolmuştu anneme baktığımda şok içindeydi

- Sen niye daha önce anlatmadın ki daha ilerlemeden sen bu hâle gelmeden biseyler yapardık

- Bilmiyorum baba anlatamadım

- Ah kızım ah benim yavrum sen niye anlatmadın önceden Allah ım sen yardım et Yarabbim

Annem ellerini dizine vurup ağlamaklı ses tonuyla konuştu

- Bilmiyorum anne bilmiyorum

- kalkın hemen hocaya gidelim zaman kaybetmeyelim

Babam hızla ayağa kalkıp bileğimden tutup sürükledi neredeyse bisey demeye fırsatım olmadı

Annem de yerinden hızla kalkıp yanımıza geldi üstümüze bile bisey almaya fırsatımız olmadan babamın arabasına bindik arka koltuğa geçmiştim midem bulanıyordu çok strs olmuştum

- cami imamına mi gidicez?

Annemin babama yöneltiği soruyla dikkatimi onlara verdim

- yok ne cami imamı o bisey yapamaz bir hoca var geçen sene hatırlıyor musun karşı köydeki  hatice kadının yeni gelinine musallat oldular kına yakıp götürecekler di hatta son anda hoca yetişip kurtardı hatta diyorlar ki onunda Müslüman cinleri var ona yardım ediyor bizde bi gidelim gösterelim bizim kızı Allah ın izniyle kurtarılır.

İçten içe hiç umudum yok bir yanım kabullen gitsin diyordu bir yanım direnmek istiyordu napıcağımı şaşırdım .

Başımı arabanın camına yaslayıp yol boyu etrafı izledim kimseden çık çıkmıyordu yarım saatin ardından hiçte düşündüğüm gibi olmayan bir köye geldik merakla arabadan çıkıp etrafı inceledim normal köy gibiydi bizim köyden belki daha az ev vardı o kadar ve insanlar bize tuhaf tuhaf bakıyordu hele pembe yer yer yıkılmış olan evin içinden bariz bir şekilde bizi izlediği belli olan tahmini elli yaşlarında görünen siyah çarşaflı Allah affetsin ama yüzü gözü yamuk kadın o kadar korkunçtu ki..

İkimizin saniyelik göz göze geldik bütün gözündeki öfkeyle bana bakıp hızla perdeyi çekti. Kolumun dürtülmesiyle kendime geldim babam bana bakıyordu

- Kızım gel benimle etrafada öyle bakma

Annemde bende korkulu gözlerle birbirimize bakıp ardından bizden önce yola koyulan babamı takip ettik çok değil belki on dakika sonra kendimi etrafı taştan duvarlarla çevrili tek katlı kapısı tahtadan yapılma bir evin önünde buldum burda evler tek tüktü ve hemen biraz ilerde mezarlık vardı tüylerim diken diken oldu babam bahçeden içeri girdi bizde arkasından.

Tahta kapıyı bir kaç kez üst üste çaldı babam ardından dönüp bize bakıp güven verircesine bir kez gözlerini kapatıp açtı annemden ses seda yoktu üzgün gözlerle bana bakıyordu ve buda kendimi kötü hissetmeme neden oluyordu derince yutkunup başımı önüme eğidim

Çok geçmedi ki kapı gürültülü bir şekilde ağır ağır açıldı kafamı kaldırıp kapıyı açan kişiye baktım esmer hafif kısa, kilolu çarşaflı bir kadın kapıyı açtı zaten kafamı kaldırdığım an gözlerimin içine bakıyordu

- buyrun kimsiniz?

Babam lafa girip kadının ona bakmasını sağladı

- selamünaleyküm bacım burda bir hoca yaşıyor muş onun için geldik

- doğrudur buyrun içeri

Babam başta olmak üzere içeri girdik evin rahat ve ferah bir havası vardı dış görüntüsünden farklıydı kadın da kapıyı kapatıp bizi hoca dedikleri kişinin kaldığı odaya yönlendirdi. Ev biraz büyüktü ve aşağı inen bir merdiven vardı.

Yerde dizili duran minderlerin üstünde tespih çeken gür sakallı tahmini 50 yaşlarında bir adam vardı kadın boğazını temizleyip adamın bizi fark etmesini sağladı

- bey bu aile nin bir derdi varmış

Adam ağır ağır kahverengi gözlerini üstümüzde gezindirdi en son bende durup şöyle bir baştan aşağı süzüp sakalını sıvadı sapığa benziyordu ve acayip rahatız ediciydi bu harekete bağdaş kurup

- Hoşgeldiniz buyrun oturun ne derdiniz var Allah ın izniyle çözeriz?

elini kaldırıp  yan tarafındaki minderleri oturmamız için gösterdi üçümüz de sanki aramızda görünmez bir ip varda babam bizi yönlendiriyorumuş gibi hareket edip tek tek oturduk.

Hocaya baktığımda kapının girişinde ayakta duran çarşaflı kadına sanırım eşi kaş göz yaptı kadın da kafasını sallayıp odadan çıktı babamın derin bir nefes alıp verdigini işittim
Hoca da hâla elindeki tespihi bırakmamıştı

- buyrun derdiniz nedir?

Babam bana ve anneme bakıp lafa girdi
Annem elimi tutmuştu

- bizim kız ona cinler musallat olmuş

Hoca sakalını kaşıyıp bana baktı

- Kızım anlat sen nedir naptı lar sana ne zamandır böyle?

Anlatmaya baslicaktım ki çarşaflı kadın elinde çay tepsisiyle içeri girdi çayları ve yanında lokumları bırakıp hocanın biraz arkasında oturdu

Başımdan geçen olayları tekrar tek tek anlattım ben anlattıkça hoca ve çarşaflı kadın bir kaç kez bakışıp durdu sanırım tuhaflarına gitmişti  normal karşılamaların bekliyordum. Sonuçta hoca.

Adam tesphini bırakıp ayağa kalktı

- Kızım sadece sen benimle gel bakalım dertleri ne?

Anneme bakıp ayağa kalktım annemde benimle kalktı

- Ben de geliyim Kızım korkar

- hayır sen gelme tek kızın lazım sen gelirsen onlar gelmez merak etme bisey olmaz

Babam hayretle konuştu

- cinmi çağıracaksınız?

- evet yoksa nasıl çözücez dertleri ne?

Ben üzgün gözlerle aileme bakıyordum
Annem mecburen tekrar oturdu çarşaflı kadın da ayağa kalkmıştı adam kapıdan çıkmadan önce kadına bakıp

- Sen misafirlerimizin yanında kal onlarla ilgilen

Kadın kafasını sallayıp onayladı
Hoca önde ben arkada odadan çıktık bundan sonra ne olur bilmiyorum ama tek bildiğim şey bu cinlerden kurtulmak ve sadece normal bir hayat yaşamak..