TERK EDİLMİŞ EVDE 25 GECE

DARIAN VE RUBY

Darian'ın ağzından...

Dünya sizce de yaşamak için fazla küçük bir yer değil mi?

Ben de ailemle beraber küçük bir evde yaşıyorum işte.

Çok da küçük değil aslında.
Ben,kız kardeşim Ruby,annem ve babam.
O güne kadar gayet mutluyduk aslında.

Anem o gün bizi odasına çağırıp"Dışarıda serbest bir şekilde dolaşan katil varmış"dediği ana kadar...

Annem ölümcül bir hastalığa yakalandığı için odasından çıkmıyordu.

Fakat odasındaki televizyon sayesinde her şeyi takip edebiliyordu.

Ruby ile televizyona baktığımızda o haberi gördük.

Annem"Eden diye bir kızı kaçırmış olabileceği söyleniyor.Kızı bulamıyorlarmış"dedi.

Ruby ağzı açık bir şekilde haberi izliyordu.

"Saat 21.00'dan sonra dışarıya çıkmayın diyorlar"dedi.

"İnanmayın her gördüğünüz şeye."

"Ama abi Eden diye bir kızı kaçırmış."

"Bize ne ki bundan."

Hemen hazırlanıp dışarıya çıktım.
Aslında evimiz Eden denen kızın kaçırıldığı yere çok yakındı.

Ama yine de çok fazla önemsemedim.
Çünkü akşam Ruby ile bir banka oturacak,çekirdek alacak ve dertleşecektik.

Her sıkıldığımızda yapıyorduk bunu.
Bazen ağlıyorduk Bazen de gülüyorduk.

Katilin olduğuna bile pek inanmamıştım aslında.

Annem markete gidip bir şeyler al dedi ve alınacaklar listesini elime tutuşturdu.
Sahi neden Ruby almıyor ki.
Gerçi Ruby'nin de işi zordu.
Her gün anneme bakıp hastalığı ile ilgilenmek zorundaydı.

O yüzden markete ben gidecektim.
Markete gittim ve alınacaklar listesi olan kağıdı açtım ve okumaya başladım.

Alınacaklar Listesi

•Süt
•Yumurta
•Tereyağı
•2 paket kuru yemiş
•Yeşil zeytin
•Beyaz peynir

Listede yazan her şeyi aldıktan sonra marketten ayrıldım.

Daha eczaneye de gidecektim tabi.
Annemin ilaçlarını alacaktım.
Önüm iyileşmesi için Ruby ile elimizden gelen her şeyi yapıyorduk.

Tabi o da yoruluyordu.
Her gün okula da gitmesi gerekiyordu.
Neyse ki bugün haftasonuydu.
Ben 21 yaşındayım.
Ruby ise 19.

Eczaneye gittim ve annemin ilaçlarını aldım.

Eve gittiğimde kapıda babam ile karşılaştık.Onun da bir iş toplantısı vardı.

İş toplantısından geliyordu.
Elimdeki poşetleri görünce yardım etmek istedi fakat ben reddettim.

Kapıyı Ruby açtı ve içeriye girdik.
Ruby ile elimdeki poşetleri mutfağa yerleştirdik.

"Ben bugün dışarı çıkmayacağım abi"dedi.

Oysa ki bugün dışarıya çıkıp birlikte vakit geçirecektik.

"Neden,korkuyor musun yoksa?"derken dudağımın kenarı hafifçe kıvrıldı.

"Evet"dedi.

"Ya Ruby yanında abin varken kimse sana bir şey yapamaz.Ben izin vermem"

"Şimdi gelecek misin?"

"Peki geleceğim ama çok geç kalmayacağız"dedi.

"Peki akşam çıkarız o zaman."

"Peki"dedi ve annemin ilaçlarını içirmeye gitti.

Odama gittim ve yatağıma uzanarak telefondan bir şeyler izlemeye başladım.

Derken karşıma yine o haber çıktı.
Acaba dışarı çıkmasak mı ki diye düşündüm o an.

Belki de çıkmamalıydık.

"Aman be Darien korkaklık etme gideceğiz işte"dedim kendi kendime.

Akşam olduğunda mutfaktan çekirdek ve kola alıp Ruby ile dışarıya çıktım.

"Korkmalı miyiz sence?"diye sordu.

"Tabiki de hayır Ruby.Her şeyden çok çabuk korkma"dedim.

Biraz panik olmuştum ama bir şey olmayacağını düşündürerek rahatlattım kendimi.

Korkacak bir şey yoktu zaten.
Salaklık yapmayacaktım o yüzden.

Biraz ilerledikten sonra bir banka oturduk.

Sokak biraz fazla ıssızdı.
Anlaşılan kimse korkup dışarı çıkmamıştı.

Ruby"Abi ben çok korkuyorum"diye kulağıma fısıldadı.

"Eve mi dönsek ki"dedi.

O an dediği şey çok mantıklı gelmişti.
Çünkü ben de biraz olsun korkuyordum.

"Tamam o zaman,yarın erkenden çıkarız dışarıya "dedim.

Sahiden delirmiştik.
Sahi biz neden gecenin bir vakti ıssız bir sokakta dertleşmeye çıkmıştık ki?

Kimin fikriydi bu?
Tabiki de benim fikrimdi.
Başka kimin olacak.

Eve doğru ilerledik.
Tam o sırada birisi gelip arkamızdan sert bir şey ile vurduğu ana kadar...

Kafam öyle bir darbe almıştı ki bir an kanayacakmış gibi hissetmiştim.

Olduğum yere yığıldım.
Gözlerim kapandı.

Sonrası ise karanlıktı...