Açelya hiç hatırlamasa da henüz 5 yaşındayken ailesinin düşmanları tarafından kaçırılmış ve gözlerini bir yetimhanenin revirinde açmıştı.
Ailesi senelerce kayıp kızlarını ararken Açelya'nın bildiği tek bir şey vardı o ise ismiydi. Seneler sonra kav...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
Medya: Emir Karayel
°°°
Okul günü gelip çatmıştı sonunda.
Günlerden pazartesiydi ve normalde okulla problemim olmamasına rağmen aşırı mutsuzdum çünkü ailemle vakit geçirmekten keyif alıyordum.
Evet ailem.
Abi tayfasının hepsi birbirinden farklıydı ve ayrı ayrı hepsini çok sevmiştim, tabi hâlâ abi diyemiyordum orası ayrı. Bu konuda çekinmeden ima yapan yalnızca Emir'di, sürekli abi dedirtmeye çalışıyordu. Şöyle ki;
"Tuzu uzatır mısın Emir?"
"Emir abiciğim?"
"Anlamadım?"
"Emir abiciğim de uzatayım sarı papatya."
Ve tabiki benim bir şey dememe kalmadan diğerleri tarafından tuz uzatma çabaları söz konusu olduğu için -hepsi diğerine ilk kez abi dememden korkuyordu- sıkıştırsada işe yaramıyordu.
Bana göre hava hoştu.
Diğerleri içinse aynı şey geçerli değildi çünkü hepsi birden kendi aralarında iddiaya girmişlerdi ilk bana abi diyecek diye ve bu rekabete en küçük abim olan Toprak bile dahil olmuştu. Ki o genelde değil iddiaya girmek insanlarla iletişim bile kurmuyordu. Garip ama bizim yanımızda bile böyleydi Toprak, ben ilk başta benden çekindiğini sansam da sonradan karakterinin böyle olduğunu anlamıştım. Az ama öz konuşan tiplerdendi.
Barlas, annem ve babam bu rekabeti keyifle izliyordu. Bense aşırı temkinliydim çünkü birine abi dersem diğerleri de kırılacaktı.
Bu düşüncelerle giyinme işimi bitirip aynanın önüne geçtiğimde yansımamla göz göze geldim. Okul kıyafetim çok hoştu ve bence yakışmıştı da.
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
