ukiyo, hyunin

1•

Hyunjin

"Yani ayrılmak istiyorsun?"

"Öyle bir şey demedim bile hyunjin! Bahane bulup durma!"

Aynen ben bahane buluyorum zaten. Aynen ayrılmak isteyen de benim zaten.
Aynen ara verelim diyen de benim. Bildiğin benden sıkıldığını söylüyordu ve ayrılmak istemiyorum diyordu. Cebinde yedek olarak durmamı mı bekliyordu?

"Sen bahane buluyorsun ryeon, sıkıldın benden ayrılalım o zaman"

"Benden ayrılabilecek misin?"

Gülerek elindeki sigarayı alayla ağzına aldı. Ne yani ben senden ayrılamam mı? Tamam aşkımdan ölüyorum ama o kadar da değil yani.

"Ayrılırım."

"Yarın sınıfa gelip ağlama o zaman"

"Böyle bir şey asla yapmam"

Yaptım.

O detaylar biraz şey neyse.

"Tamam ayrılalım o zaman."

"Bu kadar kolay yani?"

"Hyunjin yürü git ya, seninle uğraşmak istemiyorum artık. Sıktın amına koyayım."

Bir şey demeden yanımdan ayrılınca olduğum bankta mal gibi kaldım. Bu sefer sanırım gerçekten ayrılmıştık. Gerçekten ayrılmanın içimde bıraktığı boşluğuna yeni yeni hissettiğim için derin bir nefes alıp ağlamamak için kendimi sıktım.

Yanımda birinin olmadığını, onun da yanıma tekrar gelmeyeceğini bildiğim için içimde ona karşı birikmişlikleri bıraktım.

Her sefer ilişkimizi ben ayakta tutuyordum. Alttan alan taraf her seferinde ben oldum. Bir kere bile ona karşı kötü söz etmezken onun bana karşı bu kadar kolay bu cümleleri kurması kalbimi kırıyordu.

Dediği gibi de yanına gidip her seferinde yalvarıyordum. Onu sevdiğim için gurur falan yapmıyordum hiçbir zaman. O ise beni affediyordu. Komik olan bu işte, ben bir şey yapmadan özür diliyordum. Suçlu olan oydu ama her zaman özür dileyip ayrılmasını istemeyen ben.

Bir kere ayrılalım diyerek gözünü korkutmak istemiştim ama o bunu kabul edip arkasına bile bakmadan sigarasını içerek uzaklaşmıştı.

Bu kadar mı değersizdim onun için?

Çalan telefonla birlikte onun aradığını düşündüm ama o değildi. Bu da beni aglatırken telefonu açtım.

"Ne var?"

"Sesine ne oldu? Götüne kaçmış gibi."

"Komik değilsin jeongin."

Burnumu çekip öksürdüm. Şuan jeongin'in boş yapmalarını çekemezdim.

"Ne oldu?"

"Ayrıldık."

Ondan da ses gelmeyince konuşana kadar bekledim. O sırada sanırım derin iç çekişlerimi dinliyordu.

"Gelsene bana konuşuruz. Annem de sevdiğin yemeği yapmış. Bunu diyecektim sana zaten."

Bunu demeyecekti. Şuan kötü olduğunu bildiği için bunu bahane ediyordu. Yanımda olmak istiyordu eşek.

"Ne yaptı?"

"Bulgogi"

"Tamam geliyorum."

Annesinin eli çok lezzetli olduğu için ve benim karnım çok aç olduğu için gitmeye karar vermiştim.