/EFSANENİN UYANIŞI\BORUTO-FANFIC

Bölüm 16

Bölüm Adı: Otsutsuki Akira ( Eve dönüş, 3 )

Bölüm Şarkısı: Criminal

" O iyi biri değil, her zaman kaybetti."
~
**

Lina'nın Bakış Açısı

Uchiha'ya baktım, anlamıştı.

Bu Momoshiki, jutsu ile karşılık veremez, ona gönderdiğimiz jutsuları ememezdi!

Yani, gerçekten batırmıştı.

-"..."

Ki, yine de Uchiha ile ilgili bir planı var gibiydi.

Yani Uchiha'yı uzak tutmalıydım, bu savaş... Sadece, Otsutsuki Akira ve Otsutsuki Momoshiki arasında olmalıydı.

Borushiki-" Biliyorsun ya çocuk, Hokage bile anladı. Sen... Şeytanın adaletinde, kötü adamsın. Eğlence için öldüren, unutmak için içen biri gibi?"

-" Ve sende bir suçluya aşıksın, bu aşk mantıklı değil; fiziksel."

( Dinlediğiniz şarkıyı anlayınca yazdıklarınıza karışıyor...🖒)

Borushiki-" Affedersin? Ben mi, aşığım? Ben?"

-" Evet?"

Borushiki-" Hah! Akira ile ben sadece arkadaşız, veled."

-" Eee, ben Akira demedim ki?"

Sanırım yeni yeni algılamış, sinirle gülümsemişti.

-" Ah, canım. Anlaşılan ikinizde duygularınızı benimseyemiyorsunuz."

Bu iş nereye gidiyor bilmiyorum ama, Otsutsuki-san beni öldürmek için can atmaya başlayacak...

-" Evet, evet herneyse. Hadi bunu bitirelim."

Uchiha harekete geçmeden önce ilk hamleyi ben yaptım.

-" Ryôūka: 12 Bin Zebani Ateşi."

Momoshiki yanarken, Uchiha'yı uzaklara fırlattım. Geri dönmesi biraz sürsün diye de ona bir zebani bahşettim.

Momoshiki acı çığlığı bastı, sarışının bedeninde küçük küçük yanıklar oluşmuştu bile.

Ah...

Yani böyle oynayacak?

Ateşi güçlendirdiğimde biri kolumu tuttu.

Varlığını bile unuttuğum Hokage.

Ona bakmakla uğraşmadım, ateşi daha da güçlendirdim.

Naruto-" Dur! Borutoya zarar veriyorsun!"

Umursamadım, Momoshiki ölecekse; şimdi ölmeli. Bunu uzatıp da başa bela almaya gerek yok.

Ateşi güçlendirmeye devam ediyordum, hatta öyle ki, az sonra nükleer bomba haline gelebilirdi.

Hokage ona aldırış etmediğimi, sözünü dinlemeyeceğimi anladığınd kolumu bıraktı. Borushiki daha fazla dayanamayacaktı, yani şimdi durursam, Momoshiki yalnızca sarışının ruhuna geri dönerdi. Yine de beklemedim ve devam ettim.

Ta ki...

Boynumda hissettiğim acıya kadar.

.

.

.

.

Uyandığımda, yalnız başıma, oldukça ışıklı bir hastane odasındaydım.

Burası... Laboratuvar gibi görünüyordu.

Ama biraz daha farklı. Etraftaki onca kimyasalı saymazsak, şık bir hastane odası ile farkı yoktu.

Ama kimyasallar vardı ki, burası kesinlikle laboratuvar maksadıyls kullanılan bir hastane odasıydı.

Öylece düşünürken, sonunda burada kalmamın bir yararı olmadığına karar vermiş yataktan inmiştim.

Kıyafetlerimi kim değiştirdi, sorgulamayacağım.

Hey, çocuk.

Ha? Otsutsuki-san?

Ne Otsutsukisi lan! Benim ben, Kurama!

Ah... Gıcık tilki.

Beni neden kendine mühürledin?

Direkt konuya giriyorsun, güzel.

Cevap, bekliyorum.

Keyfim, istedi. Şimdi benimle uğraşma, biri görürse delirdim sanacak.

... Zaten deli değil misin-???

... Otsutsuki-san...

Yorum yok.

Şerefsiz!

Kendi kendime söylenirken kolumdaki serumu da çıkarmış, bulduğum ve temizlenmiş kıyafetlerimi giymiştim.

[ Şimdiye kadar hiç örnek elbise koymadığımı frk ediyor, galerimden bulduğum ilk fotoğrafı yapıştırıyorum. ( İki elinde de eldiven varmış ve kolunuz kapalıymış gibi hayal edin...) ]

Pencereyi açıp dışarıya zıpladım. Benim gidişimin ardından odaya başka insanlar girmişti, ama görmek istediklerini bulamamışlardı.

Öylece, nereye gideceğimi bilmeden, Konoha sokaklarında dolaşmaya başladım.

Hokage beni hoş karşılamayacaktı, eskisi gibi değil.

Yani oraya dönmemin de mantığı yoktu. Sadece dolaşacak, akşam da köyü terk edecektim.

Bu defa ne olursa olsun.

^^