Jungkookလက်နှစ်ဖက်လုံးကို ကုတင်နဲ့ပူးကာတွဲ
ချည်လိုက်တယ်။လုံးဝလှုပ်မရတော့ဘူး။သူ့သွေး
တွေပွက်ပွက်ဆူနေပြီး အောက်လိင်တံထိပ်ဖူးမှာ.
သွားစုနေသလို နီရဲရောင်ကိုင်းလာ၏။ဦးဆောင်သူAlphaပီပီအလှလေးကို သူ့အောက်ဖိထားချင်
တယ်။ လက်နှစ်ဖက်လုံးခါးကိုကိုင်ရင်း အနက်ရှိုင်းဆုံး လမ်းကြောင်းထဲ ထိ တိုးဝင်ချင်တယ်။အဲ့ အချိန်..အချစ်ဆိပ်တက်နီမြန်းနေတဲ့Omegaဟာအလှဆုံးပဲ။မွှေးပျံချိုအီတဲ့Pheromonesအနံတွေပိုထုတ်ပေးလာလိမ့်မယ်။ ကျယ်ကျယ်အော်ည ည်းရင်းဆောင့်ချက်တိုင်းကို ခေါင်းလေးလှုပ် ခါးလေးကော့ရင်း အကောင်းဆုံးတုံ့ပြန်လာလိမ့်မယ်။နောက်ထပ်ပိုပိုပြီး သူ့ကိုFuckပေးဖို့အပြင်းအထန်တောင်းဆိုကျလိမ့်မယ်။
Jungkookကိုယ်ပေါ်ရွရွပြေးနေတဲ့လျှာဖျားအထိ
အတွေ့ကိုခံစားမိတယ်။ စားပွဲဝိုင်းပေါ်ခင်းကျင်း
ခံထားတဲ့ အရသာရှိ ဟင်းပွဲတစ်ပွဲလိုသတ်မှတ်
ကာ၊ Jungkook တစ်ကိုယ်လုံးဖြည်းဖြည်းချင်းစား
သုံးခံနေရ၏။Taehyungချန်ထားခဲ့တဲ့အနီ
ရင့်ရင့်အမှတ်အသားများသည် သူ့ကိုယ်ပေါ်
တွင်အတိုင်းသား။
"ကလေးလေး... ကိုယ်တို့မြန်မြန်လုပ်ငန်းစ
ရအောင်"
"ခင်ဗျား ဘယ်လောက် ကျွန်တော့်အပေါ်ရင်းနှီး
မြုပ်နှံချင်လဲ"
Taehyunhအသံ က ညုတုတု။ကုတင်ပေါ်မှ
ဆင်းကာမတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြင့်သူ့ကိုယ်
ပေါ်ရှိ စပို့ရှပ်အားခေါင်းကနေဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ဘောင်းဘီရောပဲ။အနီရောင်အတွင်းခံ
လေးမှာဖြူဖွေးဖြောင့်စင်းသောပေါင်တံသွယ်သွယ်နှစ်ခုကြားထင်းကာကွက်တိကျနေ၏။
Taehyungကဘာလို့အရမ်းကြီးဆွဲဆောင်မှု့ရှိပြီးလှနေရတာလဲ။
"မဖြေရသေးဘူးနော်၊ ကျွန်တော်အပေါ်ဘယ်
လောက်ထိ ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှာလဲ"
"အ့...ကိုယ့်ဘဝတစ်ခုလုံး...."
Jungkookမျက်နှာမှာရမ္မက်ကြောင့်တစ်ဖြည်းဖြည်းနီစပြုလာပြီ။ Taehyung သူ့
အကြံတိုင်း ကုတင်ရှေ့တည့်တည့်ထိုင်ခုံတွင်
ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးအောက်ခံဘောင်းဘီအနီကို.ဟန်
ပါပါဆွဲချွတ်လိုက်၏။
