FORBIDDEN OBSESSION

Chapter 3

Celine's POV

It's been a couple of hours since I'm crying and begging for them to stop. But my effort for doing such thing is just a waste of time. Kahit ano kasing pagmamakaawa ko ay wala pa ring nangyayari. Hindi pa rin sila tumitigil. Until I decided............ to gave up.

Nagtagumpay sila sa plano nilang pag-angkin sa katawan ko. Ang pagkababae kong inaalagaan ko upang mailaan lang sana sa mapapangasawa ko ay wala na. My anger that I felt towards them before really ignite more after of what they had done. Hindi man lang nila nirespeto ang pagkababae ko.

They force me to have sex with them and didn't really mind of what I might felt. Do I deserve this? To feel this kind of pain and devastation?

Hindi ko alam kung anong magiging buhay ko matapos ang lahat ng ito. Kung sakaling makaalis man ako sa puder nila ay nakatatak na sa akin ang mga ginawa nila. At mahirap na yung kalimutan. Hinding-hindi ko sila mapapatawad.

If ever that a time will come na makatakas ako. I will promise to myself that I will never let them see me again. Hinding-hindi na ako magpapakita kahit na kailan. I will do everything...lahat, para hindi nila makita at mahawakan ni dulo ng mga daliri ko. I loathed them to death. Fuck them!

“Baby,” said by one of my demon cousin. I didn't bother to look at him. Sino ba kase siya? A maniac rapist just like his other cousin?? Tss.

Ramdam ko ang yapak niya papalapit sa kamang kinahihigaan ko. Nakapwesto kase ako patalikod sa may pintuan. Hindi ako gumalaw nang maramdaman kong lumundo ang kama tanda na umupo siya.

“I brought you food. I know that you're tired and hungry. You need to eat.” Malambing na sambit niya.

“Xavier and Tyler are not here. May inasikaso lang sila but don't worry baka pabalik na rin sila.” Pagpapatuloy niya. As if naman kung may pakialam ako. Kahit 'wag na silang bumalik! May  magiging masaya pa ako, sana sumama na rin siya!

Hindi pa rin ako dumilat at gumalaw. Ayokong makita ang pagmumukha niya kasama ng dalawa pang kalahi niyang demonyo.

“Celine.” May pagbabanta nang sambit niya. “I know that you're awake. Huwag mong hintaying maubos pa ang pasensya ko sayo.” Napapikit ako ng mariin nang marinig ang sinabi niya. Ramdam ko ring malapit na siyang maubusan ng pasensya. Wala akong nagawa kundi bumangon ngunit agad ring napaigik sa sakit nang maramdaman ang paghapdi at pagkirot ng pagkababae ko.

“Are you okay?” May pag-aalalang sambit niya. Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng mga luha ko nang maalala ang pambababoy na ginawa nila sa akin.

Napaigtad ako nang maramdaman ang paglapat ng daliri niya sa pisngi ko upang pahidin ang mga luha ko. Napalayo agad ako sa kanya. Nakita ko naman ang pag-igting ng panga niya.

“Kumain ka na,” malamig na utos niya.

“I don't want to eat.” Tinapatan ko ang malamig na tono niya. He eyed me darkly before pushing the tray near me.

“Don't be hardheaded. Eat.” Bakit  ba ang kulit niya? Eh sa ayoko nga eh!

“Ayoko nga, kung gusto mo ikaw ang kumain niyan!” I don't know where I found that braveness to talked back to him. Maybe after what happened. 'Yon siguro ang nagtulak sa akin.

“Huwag mo akong sinasagad Celine, isa pang utos ko at hindi mo pa ako sundin...talagang may pagkalalagyan ka.” Binigay niya ulit sa akin ang tray ngunit tinulak ko lang iyon hanggang sa matapon ang mga pagkaing nakalagay dito. Kahit ako ay nagulat sa nagawa ko.

“FUCKING SHIT!” Nanginig ako nang marinig ang nakakatakot na pagmumura niya.

He cupped my jaw tightly before he harshly kissed me. He bit my lower lip until I felt a metallic taste of blood.

“S-stop hmmp,” hindi ko mapigilang mapaigik sa sakit dahil sa pagkagat niya sa labi ko isabay pa ang pagkababae at buong katawan kong kumikirot.

He cupped both of my boobs and pinched my already hard nipples. Ayoko mang makaramdam ng ganun ay hindi ko parin mapigilan. It's sadly to say that everytime they're touching me, I can't help but to feel that tingling sensation all over my body.

“T-thelonious,” hindi ko alam kung naging ungol na 'yon sa pandinig niya dahil napangisi siya.

“What?” Habang tinatanong niya 'yon ay patuloy pa rin siya sa paghaplos sa katawan ko at ngayon ay humahalik na siya sa leeg ko. I almost moan when he sipped my sensitive neck and slightly bit it.

“WHAT THE FUCK IS HAPPENING HERE??” Napatigil lang siya nang marinig ang sabay na pagsigaw ng mga taong dumating. It was Xavier and Tyler.

“Fuck you Thelonious,” the cursed one just smirk and I felt how he left a hickey on my neck before he step back.

“She's been a very, very bad girl today that's why I punished her...in a sensual and sweetest way.” He playfully said. Umiwas lang ako ng tingin sa kanila bago kinuha ang kumot at ibinalot sa buong katawan ko.

“Pakainin niyo na, hindi pa 'yan kumakain. Kung hindi lang kayo dumating baka ako na ang nabusog ngayon.” After saying that, he stormed out of the room.

“Gago,” Tyler murmered.

“Babe, kumain ka na.” I almost puke because of his endearment. Nakakadiring pakinggan kapag galing mismo sa kanila.

Hindi ko man gusto ay napilitan akong kumain. Ayoko nang maulit ang nangyari kanina. Knowing them, halos parehas ang likaw ng mga bituka nila. Mga baliw.

Nang matapos ay humiga na lang ako ulit. Ayoko talagang makita ang mga pagmumukha nila. Nakakairita.

“Rest for now, if you're already okay ipapasyal ka namin.” Para namang nagliwanag ang buong paligid ko nang marinig ang sinabi niya.

“T-talaga?” Hindi ko mapigilang maexcite. So it means, there's a possibility na makatakas ako.

“Yes, hon. But don't ever think of escaping hmm. Kilala mo naman kami kapag magalit.” It was Xavier now. Hindi ko na pinansin ang sinabi niya, ang mahalaga ay makakalabas na ako sa impyernong ito. At pwede rin akong makahingi ng tulong.

“Just be a good girl para hindi ka laging nasasaktan. You know, we hate hurting you pero sadyang matigas lang talaga ang ulo mo.” Gusto kong mapaismid dahil sa sinabi niya. Kahit sino naman ay ganito ang magiging reaksiyon kapag ginawan nila ng ganun.

Tumango na lang ako. Siguro magpapakabait na muna ako. 'Yan muna ang plano ko. I need to behave at kailangan makuha ko ang loob nila para madali na lang akong makatakas. If this is the only solution para makatakas ako ay pikit matang gagawin ko. Kung kailangang akitin ko sila ay gagawin ko. Wala naman nang mawawala saken dahil nakuha na mismo nila. Ang kalayaan ko, pagkababae at ang buong pagkatao ko.

I just hope that this time ay maging successful na ang gagawing pagtakas ko. Kase to be honest, I'm already tired...mentally and emotionally.

I think I'm in the verge of losing my sanity because of what they've done. Sa pagkulong saken dito at pagkuha sa pagkababae ko.

Ang tanging maaasahan ko na lang ngayon ay ang sarili ko. Dahil ang pamilya ko at ang mga kamag-anak ko ay wala namang pakialam saken.

Isa pa, takot din sila sa tatlo. Wala silang laban kung sakaling kalabanin nila ang mga ito. Xavier being the eldest, he's already 26 years old, next is Tyler which is 25 and lastly Thelonious which is also 25 years old. Lahat sila ay successful na sa buhay.

That three is already a business tycoon. Sa batang edad nila ay mga successful na sila. Ano namang laban ko na isang 18 years old at incoming 1st year college pa lang?

Kaya ganun na lang ang takot ng buong pamilya namin sa kanila. They can do everything with just a flicked of their finger. Kaya nga nakidnapped ako eh. Nang walang kahirap-hirap.

Dati pa lang ay malayo na talaga ang loob ko sa kanila. Ewan ko, dahil siguro sa instinct ko na parang palagi silang may hindi gagawing maganda. At tama nga ako.

Kailan nga ba nagsimulang mapunta ako sa puder nila?