Yoongi ve Soobin merakla kapıyı dinlemişlerdi.
Hoseok öfkeyle tek başına çıkmıştı .İçeride içini döken o kişi gitmişti.
"Umarım ders alırlar Hoseok"Sarılıyor Yoongi.
"Almazlarsa da ne yapacaklarına karar versinler. Artık bununla uğraşmak istemiyorum"kaşlarını çatıyor
"Hoseok haklısın"
"Kralım onları size getireceğim sakın endişelenmeyin.Sadakatlerini hatırlatacağım"
"Soobin tek akıllı sensin."Soobin tebessüm ediyor.
***
Hoseok yatağa uzanmadan pelerini koltuğun üzerine gelişi güzel atıyor.
Aslında dağınıklık en tahammül edemediği şeydi.
"Ben hallederim hiç dağınıklık sevmezsin "Yoongi askılığa asmıştı pelerini. Yatağa girip Hoseok'a sarıldı.
Hoseok yastık yapıyor kolunu. Şimdi gözlerine bakıyordu bir çift kedi gözü. Kendini dudaklarına yaklaştırdı Yoongi. Hoseok da buna kayıtsız kalamadı.
***
"Beyinsizler ordusu!!"Soobin yargı dağıtmaya karar verdi.
" Soobin !!Sen bana ayar veremezsin bana işlemez anladın-"
"Jaehan!!" Yechan'ın sesi sanki tüm sarayı kaplamıştı.
"Senin vazifenden değil Hyung lakin buradaki kişilerden ben mesulüm. Jeongin sana ne söylememi istersin?"elini beline koyuyor Soobin
"Önceliğini ve kim olduğunu unuttun! "
"Evet haklısın.Üzgünüm"
" Jeongin izin ver ben de sizin gibi vazife edineyim. Sana destek olmak tek isteğim. Sen kralın yanında olmaya devam et. İzin ver kararı kendim vereyim. Münakaşa etmeyelim."dudaklarını büzüyor Yamazaki.
***
Yechan "Jaehan seni çok özledim.
"Ben de "
Jaehan hiç olmadığı kadar kırgındı. Duygusuz kalamıyordu.
Yechan onu sadece kendini tanıtırken yumuşak görmüştü.
"Bir daha gitme . Senden başka kimsem yok. Onları uzaktan da olsa koruyamadım ve zaten bunlar benim suçum "Jaehan Yechan'ın boynuna sıcak göz yaşlarını akıtıyor. Şu an hiç bir şey kaldıramazdı ,içine atmaktan dolmuştu artık.
Yechan sırtını okşuyor ve başını omzuna yaslıyor.
Sarılarak yatağa yatıyorlar.Yechan Jaehan'ın saçlarını okşayıp öpüyor.
***
Jeongin kralın kapısını çaldı.
Karşısında soran gözlerle bakan kral var.
"Hoseok önceliğim sensin. Senin uğruna canımı veririm . Art niyetli insan hiç yok mu? Var ama ben en son bile gelmiyorum.Görevimi boşladığım için gercekten çok üzgünüm:( "
Hoseok sarılıyor.
"Bil ki hep yanındayım.Hissettiklerinin zor olduğnun farkındayım."Hoseok masumca bakıyor.
"Ben de senin yaşadıklarınn farkındayım."
"Aşığım Hoseok "çaresizce bakıyor
"Farkettim"
