FÜTADE | DİLSUHTE

DİLSUHTE 22. BÖLÜM

KIYMETLİMİSSSSS'lerimmm ben geldim<333 Şimdi aşklarım bu bölüm aslında bir bu kadar daha olacaktı ama benim çok uykum geldi. Bir de ben bugün çok yoruldum. Devam edemiyorum yazmaya. Zaten saat şu an sabahın 04.27'si oldu. Bölüm çok uzun değil ama çok içime sinen bir bölüm. Çok sevdim ben bu bölümü.

Bir de siz neden youtube kanalıma abone olmadınız? Ben üzülmek. Bakın amacına ulaştı. Sonuçta motivasyon sağladım. O sayede bu bölümü yazabildim. Siz de abone olarak, videoları dinleyerek motivasyonuma katkıda bulunabilirsiniz halbuki. Ama lütfen videolara girip sonuna kadar dinlemeden çıkmayın. O benim performansımı düşük gösteriyor. İzlemek istemiyorsanız abone olarak da destek olabilirsiniz. Tabii ki bir de dinleseniz çok mutlu olurum o ayrı. 

Çok beklediniz bu bölüm için. Beni affedin olur mu? Kızmayın bana. Ben sizi çok seviyorum. Bir sonraki bölümde görüşünceye kadar kendinize çok ama çok iyi bakın. Gollum güç yüzüğüne, Doğu Zöhre'ye, ben size saplantılıyım. Size olan sevgimin şiddetini bilseydiniz bu sevgiden korkardınız heheheh wattpad yazarı olarak sevgimi bir wattpad klişesi ile anlatmasam olmazdı. Ayyyy bak yine yaptım ya. Susamıyorum. Bıraksanız güneş çıkana kadar devam ederim sizinle konuşmaya ama susuyorum. Keyifli okumalar Kıymetlimissss'lerim<333

***

Zöhre yanında uyuyan kocasının yanağına bir öpücük kondurdu. ''Sen artık uyansan mı acaba?'' Diye fısıldadı.

''Zöhre sen beni sınıyor musun?'' Dedi Doğu uyku mahmuru.

Zöhre masum bir sesle, ''Ne yaptım ki?'' Dedi.

Doğu gözünü açıp Zöhre'yi altına aldı. ''Sen böyle yaparsan ben nasıl dayanırım?'' Dedi.

''Dayanma.'' Dedi Zöhre masum masum.

''Dayanamıyorum zaten.'' Dedi Doğu. Zöhre'nin gerdanına bir öpücük kondurdu. Sonra dayanamayıp bir tane daha. Ve bir tane daha... ''Dayanamıyorum, ölüyorum.'' Dedi.

Zöhre güldü. ''Ama ben yaşamanı istiyorum.''

''Ben de seninle bebeğimizin iyi olmanızı istiyorum güzelim.'' Dedi Doğu. Zöhre'nin geceliğini yukarı sıyırdı. Karnını uzunca öptü. Bebeğini hissetmek isteyerek kulağını Zöhre'nin karnına dayadı. Orada olduğunu biliyordu. Minik bir bebek. Onun bebeği. Sevdiği kadının karnında günden güne büyüyen bir bebek... ''İyi olun istiyorum.'' Dedi bir kez daha.

Zöhre, Doğu'nun ondan bu kadar uzak durmasını istemiyordu ama bir yandan kocasının neden böyle olduğunu anlayabiliyordu. İlk çocuklarının doğumunda ölümün eşiğinden dönmüştü. Kalp hastasıydı. Kocasının neden bu kadar endişeli olduğunu çok iyi anlıyordu ama yine de Doğu ona dokunsun istiyordu. Çok uzun bir süre korkuları yüzünden Doğu'dan kaçmaya çalışmıştı. Yine de Doğu hep ona koşmuş, hep ona gelmişti. Zöhre ilk defa Doğu'nun ondan uzak durması ile yüzleşmek zorundaydı. Zordu... Kendisinin Doğu'dan uzak durduğu zamanlarda onun nasıl hissettiğini şimdi çok iyi anlıyordu. Çok zordu. Çok...

''Sana bir sürprizim var.'' Dedi kocasına.

''Hmm bir sürpriz demek.'' Dedi Doğu. Kulağını Zöhre'nin karnından çekip karısına baktı. ''Neymiş acaba bu sürpriz?''

''Hani bugün senin doğum günün ya. İşte onun için bir sürpriz. Eğer komodinin üst çekmecesini açarsan görebilirsin.''

Doğu sağdaki komodini gösterdi. ''Bunu mu?'' Dedi.

''Hıhım.''

Doğu gülümseyerek komodini açtı. Hediye paketine sarılmış sürprizi aldı. ''Neymiş acaba bu hediye?'' Diyerek açmaya başladı.