The Notebook

Ad Maiora Natus Sum.

Γεννήθηκα για σπουδαιότερα πράγματα. — Augustus Czartoryski.

Με τον καθηγητή της γλώσσας σήμερα μιλήσαμε για το επάγγελμα, την εργασία.

Δεν απάντησα ούτε σε ερωτήσεις που μας έκανε κατά την διάρκεια μα ούτε και εγώ είχα κάποια απορία, το μόνο που έκανα ήταν να τον παρακολουθώ σιωπηλά γιατί στ αλήθεια με ενδιέφερε.

Η συζήτηση έφερε το άλλο, και ύστερα έφερε και εκείνο.
Κάποια στιγμή όμως αποκριθηκε σε έναν συμμαθητή μου :

«Χ, εσύ τι θέλεις να γίνεις;» ρώτησε αυτόν γιατί ήξερε ότι είναι ο μόνος που δεν παίρνει προσωπικά τίποτα απολύτως, οπότε ούτε θα ενιωθε άβολα.
Είχε αυτοπεποίθηση και εκφραζοταν ελεύθερα ανέκαθεν.

Όταν όμως ο Χ άρχισε να μιλάει και μάλιστα δυνατά, το δικό μου μυαλό είχε ήδη ταξιδέψει αλλού.
Εγω έμεινα στην ερώτηση που του έθεσε.

Τι θέλεις να γίνεις.
Τι θέλεις.
Τι θέλεις εσύ να γίνεις.
Τι θέλεις εσύ.

Και εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κάνει ποτέ στον εαυτό μου αυτήν την ερώτηση.
Πριν τρέξεις να με κράξεις, δεν το έκανα μόνο επειδή πάντα ήξερα ότι δεν θα γινόταν ποτέ. Μέσα μου πάντα ήξερα, παρόλο που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα καταλάβει.

Οπότε ρώτησα τον εαυτό μου, για πρώτη φορά στην ζωή μου :
Τι θέλω στ αλήθεια να γίνω; Ποιο είναι αυτό που με ευχαριστεί, που με γεμίζει, που με εμπνέει, που όσος καιρός κι αν περάσει δεν θα βαρεθώ ποτέ;

Και απάντησα, σχεδόν απευθείας.
Συγγραφέας.

Σαν να ανακάλυψα το νόημα της άμοιρη ζωής μου εκείνη την στιγμή, η καρδιά μου σκίρτησε δυνατά. Παντα το ήξερα απλά είχα επιλέξει να το αγνοήσω.

Αχ...Το γράψιμο, το γράψιμο..
Το να γράφω, το να εκφράζομαι, το να δημιουργώ κόσμους από το μηδέν, το να μετατρέπω την λύπη και τον πόνο σε κάτι τρομερά όμορφο και αντίστοιχα την ευτυχία σε κάτι μαγικό.

Είμαι συγγραφέας και δεν ακούω κουβέντα.
Σκέφτηκα.
Γιατί γράφω, όλη μέρα κάθε μέρα.
Καθε σκέψη, κάθε συναίσθημα.

Συγγραφέας σημαίνει το να γράφεις.
Συγγραφή.
Γραφή.
Δεν είναι ανάγκη να εκδώσεις βιβλίο για να θεωρείσαι συγγραφέας.
Ένα μολύβι και ένα χαρτί είναι υπέρ αρκετά.

Και μετά σκέφτηκα πως θα μπορούσα να γίνω συγγραφέας και στον έξω κόσμο, να αναγνωριζομαι δηλαδή ως συγγραφέας.
Θα μπορούσα είτε να γράφω εδώ στην εφαρμογή και ύστερα να εκδώσω, είτε να περάσω δημοσιογραφια.

Ύστερα χωρίς να το καταλάβω, έκανα εικόνα στο μυαλό μου το μέλλον μου στην Ελλάδα.
Εγω, κάπου στην Αθήνα -κατά προτίμηση-, ή Θεσσαλονίκη, να παίρνω συνεντεύξεις και να γράφω άρθρα με θέματα που με εμπνέουν και με κάνουν να νιώθω γεμάτη.

Να είμαι χαρούμενη, να γνωρίζω πως η δουλειά μου είναι το πάθος μου, αυτό που με κάνει χαρούμενη.
Να μην το βλέπω σαν δουλειά μα σαν τον ύπνο, το φαγητό, το νερό μου. Ξέρεις εσύ..

Και μετά κενό.
Το μέλλον που δημιούργησα καταστρεφεται κομμάτι προς κομμάτι και σκέψη προς σκέψη, αργά και βασανιστικά.

Γιατί ξέχασα το πιο σημαντικό απ όλα.
Γέλασα από μέσα μου.

Δεν ανήκω στην Ελλάδα.
Θα φύγω, θυμασαι;
Τι χαζή.

___________________________________________

Γεια σας!!
Καλησπέρα και καλή βραδιά λοιπόν.

8:51 ακριβώς είναι και θέλω ήδη να πέσω για ύπνο.
Γενικά ο ύπνος μου αυτές τις μέρες είναι τρομερά ανήσυχος και αυτό με αγχώνει ακόμη περισσότερο!

Αρχικά κάνω 3 ολόκληρες ΩΡΕΣ ώσπου να κοιμηθώ, ξυπνάω μέσα στην νύχτα, θέλω να κλάψω και να ουρλιάξω με αυτό που μου συμβαίνει και φυσικά ξυπνάω 1,5 ώρα πιο μπροστά από το ξυπνητήρι χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.
Γιατί είμαι εγώ και όλα τα στραβά σε εμένα.

Πολλά είπα.. Κανένας δεν πρόκειται να το διαβάσει αυτό.. Υγεία μωρέ.

🤍🤍🤍

— Mademoiselle Ρία