-თქვენ რატომ უნდა იყოთ გაბრაზებულები ვითომ? -ჰკითხა ლილემ ამიკოს.
-რაგინდოდათ იმ ტყეში ქალაქში მაღაზიები არიყო?
-ვაიმე იქ გვინდოდა წასვლა და რავიცოდით ჩვენ ასე თუ მოხდებოდა! -გაბრაზდა ლილე.
-ხო თქვენ რაიცით უსაფრთხოებაზე როდის ზრუნავდით! -ხელები მაღლა აწია ამიკომ.
-ამიკო! ენა გააჩუმე საქონელო! -დავუყვირე -მე რომ ეგრე ბიჭმა მომმართოს მოგეწონება?!
-ამ შემთხვევაში ღირსი ხარ!
-ამიკო დაგვიწყნარდი შვილო! -თვალები გადაატრიალა ანანომ.
-რა ხეებივით დგახართ ან დასხედით ან გადით! -თქვა ელენემ.
ამ დროს შემოვიდა ექთანი და კოლოფებით წამლები შემოიტანა და გოგონებს დაალევინა.
ალექსის ტელეფონმა დარეკა.
-გისმენ ლიზი!
-კი მასთან ერთად ვარ! აქ ტელეფონები არაქვთ და მაგიტომ ვერ გიპასუხა. დაგალაპარაკებ, ანანო ლიზი გირეკავს.
-ხო ლიზი! კარგად ვარ საყვარელო! დედას არუთხრა კარგი? რომ მოვალ მეთვითონ ვეტყვი არინერვიულოს! -ტელეფონი გათიშა და პატრონს დაუბრუნა.
-დანიელი სად არის? -იკითხა თიკამ.
-არვიცით ან რაში გაინტერესებს? -კითხა ამიკომ
-უბრალო გვაინტერესებს ამიკო რაგჭირს შენ ვაა!
-მისი ბრალი იყო ყველაფერი ელენეს ცუდად გახდობა ანანოს სახლთანაც ისიყო!
-მან გითხრათ? -ჰკითხა თორნიკემ.
-ხო!
—————————————————
*2 კვირის შემდეგ*
შუადღეა სახლში ვსაქმიანობდი დარიჩინის როლები გავაკეთე რომელიც უგემრიელესი გამოვიდა ამ დროს ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა
*-არ გინდა სადმე გავისეირნოთ?
-კარგი გამოვალ! სად გამოვიდე?
