Kabanata 11: Date

6 0 0
                                    

[Zyra 's POV]

I can't help pouting as I watch my reflection on my vanity mirror. It's obvious that I didn't had a good sleep... actually, wala talaga akong tulog.

Nadagdagan ang kabaliwan ko sa buhay. Kulang na lang siguro ay balibagin ko ang pinto ng kwarto ni Castiel nang madaling araw.

Napabuntong-hininga ako at padabog na nilapag ang concealer matapos ko lagyan nang kaonti ang eyebags ko. Tumayo ako at akmang lalabas na nang napagdesisyun na maglagay na lang ng full make-up.

.

"You're up early," gulat na tambad ni Castiel nang makita akong nakatayo mismo sa harapan ng kwarto niya.

Halos mapairap ako sa kanyang sinabi. Up early? Oo, dahil kahapon pa ako gising na gising!

Nakahalukipkip ko siyang tinitigan mula ulo hanggang paa. Bahagya akong napanguso nang tumigil ang mga mata ko sa panggitna niya.

"Asan na yung umbok? Have you jerked off?" I curiously asked. I've read that guys have erection almost every morning.

Binalik ko ang mga tingin ko sa mukha niya at napaangat ang isang kilay ko dahil pulang-pula ang kanyang mukha. Kinakabahan siyang napaatras na ikinangisi ko.

"Well... have you?" I took a step forward to tease him even more.

"What about kagabi matapos yung make-out natin? Turned on ka ba kaya ka umalis? Where you thinking of me when you jerked off?"

"Z-zyra, stop it!" Malakas akong napatawa dahil parang pinintahan ang buong mukha niya ng kulay. He looks flustered and embarrassed.

"Can you please go away for a sec?!" Sigaw niya at sinarado nang malakas ang pinto.

"You should have told me! I could've help!" Sigaw ko mula sa labas ng kanyang kwarto.

"Shut up!"

.

Pagkababa niya ay agad siyang napaiwas ng tingin sa kahihiyan nang makita akong nakangisi.

"Pasukan niya na sa lunes, Suviske, and I haven't seen you reading your book. You're in college now." Ani Danilyn sa kalagitnaan ng almusal.

"Come on, Dan. Why the hell would you be worried about my studies? As if I need a college diploma." Irap ko.

"Suviske, language." Suway sa akin ni Colton dahilan para hindi na ako makaimik.

"So, if you won't do an advanced reading, ano gagawin mo ngayong araw? You should take a break from gambling, Suviske. Take a rest and relax for a while." Liesse, Max's Mom said and everyone agreed.

"Well..." I sat back as I wipe my lips with the table napkin.

"Me and Castiel are going out on a date today." I confidently said with a smile. I scanned the face of each one of them and they all look... petrified.

"Date?" Castiel asked with widened eyes.

"Yes, a date! Why? Does anyone would like to object?"

"No, of course not!"

"You can even date for an entire year."

"Walang may paki, couz. Pramis!"

Lahat sila ay hysterical na napa-react. Parang natataranta na ewan especially na yung mga pinsan ko.

"Are we really going out on a date?" Nilapitan ako ni Castiel nang lumabas ako sa garden matapos mag-almusal.

"Yeah, tututol ka? You're my slave, you can't." Panguna ko pero umiling lang siya nang nakangisi.

"Why? Based from your family's reaction, it seems like you never dated anyone before."

"Because I realized something, na hindi pa pala lahat ng bagay ay naranasan ko na at kabilang na roon ang pakikipag-date. I want to try it, so why not?" I looked at him and his expression starts to get serious.

"If you were not my slave and I asked you out, papayag ka?" Tanong ko at napaseryoso na rin. Napalunok ako nang binasa niya ang kanyang pang-ibabang labi..

"It depends."

"On what?"

"Your reason to date me."

"Why? Is my curiosity not valid enough?" Bahagya akong nakaramdam ng kaba at sobrang obvious iyun sa boses ko. I feel like a kid confessing to her crush, takot na baka ma-reject o ano.

"It's fine with me." Humakbang siya papalapit sa akin at hinawakan ako nang maingat sa siko.

"But I'm worried of what could happen after the date. Hindi ka na curious kaya... hindi ko alam kung ano na ang mangyayari." Aniya habang lumalakbay ang kanyang mga mata sa bawat sulok ng mukha ko. Naramdaman ko rin ang haplos niya sa kanang pisngi habang inaayos ang mumunting hibla ng aking buhok.

"I'll let you decide then... kung anong gusto mong mangyari pagkatapos."

.

Napagdesisyunan namin ni Castiel na aalis ng alas kwatro. Nakabihis na ako ng pulang high-waist dress na pinaresan ng pearl necklace nang bumaba na ako sa garage.

Naabutan ko si Castiel na mukhang hinihintay ako. Hindi ko maiwasang mapanguso dahil sa suot niyang casual shirt at shorts. I don't think he's taking this date as a big deal, but even with less efforts, gwapo pa rin siya.

He looked at me from head-to-toe, evaluating my outfit. Mas lalong humaba lang ang nguso ko nang magsalita siya. "Tara na?"

"Don't you want to at least compliment me?!"

He was stunned by my outburst. He quickly collected himself and was about to speak pero inunahan ko na.

"You're handsome, by the way!" Irap ko bago pumasok na sa kotse at padabog na sinara iyun.

Parehos kaming nasa backseat at sobrang lawak ng space pero pinili kong isiksik ang sarili sa pinto. Halos mabali na rin ang leeg ko kakatingin sa bintana para lang hindi ko siya matingnan.

I'm insane, alright. I'm crazy in a lot of things and also childish. I used to be upset if my pancake was not cooked the way I want and also if I wasn't left with any lollipops when my Lola used to buy some.

Ganoon ako kaisip bata. Mabilis magtampo at mabilis ding uminit ang ulo but I never thought I could get upset for not being complimented.

It's not like pinipilit ko si Castiel na i-compliment ako pero nag-effort ako eh! He should see that, it's not like he get to see me dress-up so nicely everyday. Minsan lang and I was feeling nice for having enough time to get dressed and to do my make-up.

"I'm sorry... I just... I never thought that you still needed compliments since you've always been beautiful, Zyra."





You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jan 28 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Smiles and Untamed HeartsWhere stories live. Discover now