Kusur

20.bölüm - Baba Olmak

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Uzun süre sonra buradayım. Bazı zor şeyler atlattım. Bazılarını hâlâ atlatamadım ama sizi daha fazla bekletmek istemedim.

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar. 💞

🥀

Betül Demir

Süleyman ile birlikte Ceylin'in evine gidiyorduk. Süleyman beni bıraktıktan sonra Kuzey ile takılacaktı. Öyle demişti.

Şimdiye kadar kına, nişan, düğün gibi ortamlarda bulunmamıştım. Bu yüzden bana garip geliyordu, eğer yakınımın kınası olmasaydı gitmezdim bile ama Ceylin'in kınası vardı. Benim can dostumun.

"Ne düşünüyormuş benim güzelim?" diye sordu Süleyman. Başımı çevirip ona baktım.

"Kına, nişan, düğüm gibi ortamları sevmiyorum."

"Orada sana zarar verecek kimse yok, güzelim. Olursa bile bana mesaj atman yeterli. Yanında olacağım." Gülümsedim.

"Tamam, sevgilim." dediğimde Süleyman bir anda arabayı durdurdu.

"Ne?" diye sorduğunda kıkırdadım.

"Sevgilim." dediğimde Süleyman bir anda belimden tutup kendine çekti. Yanağımı öptüğünde yeniden gülümsedim.

"Beni çok seviyor gibisin." dediğimde Süleyman başını salladı.

"Gibi değil, seviyorum. Çok seviyorum."

"Bende seni seviyorum ama kınaya biraz daha geç gidersem Ceylin beni öldürecek ve seveceğin birisi kalmayacak." dediğimde Süleyman kaşlarını çattı. Bir daha yanağıma öpücük kondurdu.

"Öyle şeyler söyleme. Sana daha yeni kavuşuyorum. Şimdiden ayrılığı düşünmek istemiyorum." dediğinde dudaklarımı büzerek başımı salladım.

"Tamam, sevgilim. Hadi gidelim. Kuzey ile ne zaman yanımıza geleceksiniz?" diye sordum. Süleyman arabayı çalıştırdı.

"Ceylin ne zaman Kuzey'i çağırırsa o zaman geliriz."

"Hm. Anladım." dediğimde Süleyman güldü. Sol elimi sağ elinin arasına alarak dudaklarına götürdü. Elimin üzerini öptüğünde içim kıpır kıpır olmuştu.

"Sen çağırırsan ben zaten geleceğim, bebeğim. Senin tek mesajına bakar yanına gelmem." dediğinde gülümsedim. Başımı salladım. Elimi bırakmadan arabayı kullanmaya devam etti. Onun yanında gerçekten çok iyi hissediyordum. Yıllarca bir birimizi beklememize değmişti. Belki de bir birimizi bu kadar süre beklemeseydik kavuşmak daha güzel hissettirmeyecekti.

***

Süleyman Yurttaş

Betül'ü bıraktıktan sonra Kuzey ile buluşmak için kafeye gelmiştim. Betül'ün ve Ceylin'in mahallesine en yakın kafeden birisiydi burası. Kuzey'in cam kenarına oturduğunu gördüğümde hemen yanına ilerledim.

"Selam, kardeşim." dediğimde Kuzey ayağa kalkarak bana sarıldı.

"Aleyküm selam. Nasılsın, lan?!" diye sorduğunda ne kadar medeni birisi olduğunu bir daha hatırlamıştım.

"Acaba bu kadar kaba olduğun hâlde Ceylin seni nasıl kabul etti?" diye sorduğumda çoktan ikimiz de oturmuştuk.

"Sevgi her şeyi halleder. Ben elbette ki karımın yanında davrandığım gibi arkadaşlarıma davranmayacağım." dediğinde güldüm.

"Herkese hrr bir tek karıma mrr diyorsun yani." dediğimde Kuzey gülerek başını salladı. "Hanımcı olmak insanı yaşatır, oğlum." dediğinde güldüm.

"Doğru diyorsun. Hanımı mutlu edeceksin ki, sende mutlu olasın. Bunu sonuna kadar destekliyorum." dediğimde Kuzey başını sallayarak beni onayladı.

"Betül yengenin kınası ne zaman?" diye sordu Kuzey. Onun Betül yenge demesi ama benim direkt Ceylin demem yerimde rahatsızça kıpırdanmama sebep olmuştu. Çok büyük bir sorun değildi ama ben yine de rahatsız olmuştum. Buna dikkat etmem gerekiyordu.

"Yarın. Arkadaşımın kınası olsun sonra benimki olur demişti." dediğimde Kuzey başını salladı. Garsonu çağırarak bir şeyler sipariş etti. Benim aklım Ziyad ailesindeydi.

"Neden geç geldiniz bu kadar?"

"Betül'ün görmek istediği bir aile vardı. Ziyad ailesi. Çocuklarını kaybetmişler. Taşınacakları için bugün Betül ile onları görmeye gittik. Etkiledi biraz beni durumları."

"Bu hayatta en çok istediğin şeylerden birisi baba olmak değil mi?"

"Öyle ama Betül'ü daha çok istiyorum. Betül'ü daha çok seviyorum. Onun için her şeye razıyım. Hem Allah'tan ümit kesilmez. Her şey olabilir. Dua etmemiz gerekiyor, çok fazla istememiz."

"Eğer çocuğun olsaydı ismini ne koymak isterdin?" diye sordu Kuzey. Aklıma yine Ziyad ailesi geldi. Acı bir tebessüm belirdi yüzümde.

"Ela. Ela olsun isterdim. İsterdik."

"İnşaAllah olacak. Hissediyorum ben." dediğinde güldüm. Umarım hissettiği gibi olurdu çünkü Betül'den sonra en çok istediğim şey baba olmaktı. Ama bunu Betül'e söyleyemezdim. Üzülürdü, biliyordum. Yine de kalbimde en çok istediğim ikinci şeydi. Baba olmak... Kız babası olmak.

🥀

Çok fazla konuşmayacağım. Sorulara geçiyorum.

Bölüm nasıldı?

En sevdiğiniz sahne hangisi oldu?

Çiftlerimiz için görmek istediğiniz sahneler var mı? Varsa buraya yazabilirsiniz.

Sorularıma cevap vermeyi unutmayın, lütfen. Düşünceleriniz her zaman benim için çok önemli. Yorumlarınızı ve oylarınızı hikayemden eksik etmeyin. Hikayemin sizin desteğinize ihtiyacı var, unutmayın. Tüm destekleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum. Sizleri çok ama çok fazla seviyorum, kendinize çok iyi bakın. Gelecek bölümde görüşmek üzere! 🩹🤍

Allah'a emanetsiniz! 💙