MOON NIGHT (GXG)

MN-10

Maya-maya pa ay napako ang mata ko sa dikalayuang lugar na kung saan naruon ang babaeng nakatayo habang tutok na tutok ang mukha sa cellphone.

May sariling clock ang katawan ko at naglakad patungo sa gawi niya. Sana hindi siya bad mood ngayon. I hope so, sa pagkaka-alam ko wala raw'ng araw na hindi bad mood ang isang 'to.

I remember how she slapped me yesterday. Ang sakit kaya nun. Ano ang akala niya sa akin? Bato?

Napa-iling ako. "Hey." nanlaki ang mata ko nang mapansin ko kung paano dumapo ang kamay niya sa pisngi ko. Pang ilan na ba to? Three times na.

"Fuck you bitch—oh my god!" nakatakip sa bibig niyang sambit. Umasim ang mukha ko nang biglang humapdi ang pisngi ko.

"Ano ba! Hindi ako bola para hampas-hampasin mo lang, theya!" nakangusong wika ko sa kanya. Hindi nakaligtas sa paningin ko kung paano siya umirap at ngumiti din kalaunan.

Did she just smile?! Oh gosh, i'm doomed.

"Serves you right. Sino ba 'tong gulat ng gulat, huh?" she's now shooting me with her famous death glares.

"Kahit na! Ang sakit kaya." igting bagang kong turan sa kanya. "Tignan mo. Nasira tuloy tong pretty handsome na face ko." I pouted and sigh. Ilang weeks na din simula nung sinamahan ko siyang pumunta sa hospital upang bisitahin and dad niya.

Everything goes well naman. Medyo close na kami nitong kaharap ko ngayon. At hindi lang 'yon, lagi ko siyang kinukulit everytime na nakikita ko siya sa campus at maging sa luob ng silid namin. I used to seat beside her everytime na may klase. Hindi naman siya tumututol kaya ipinagpatuloy ko lang.

And speaking of sixteen. Nalaman ko na mag-isa nalang pala siyang kumakayod sa buhay which is nakakalungkot. Nakakabilib siya, nakaya niyang buhayin ang sarili sa pamamagitan lamang ng sarili niyang sikap.

Her future husband nor wife is so lucky. Knowing her, nasabi niya kasi sa akin na into girls din siya. And that's it, nagkakagusto siya sa kapwa niya babae tulad ko.

"Alam mo—"

"Na cute ako? I know, i know." sumama lalo ang mukha niya at napairap nalang sa kawalan.

"You know what, hindi naman masamang mangarap, eh. Kaya keep dreaming bansa!" asik niya sa akin. And yeah, she used to call me in that way. Pambansa raw kasi name ko. Ewan ko kasi kung anong nakain ni mama at ito ang naisipan niyang ipangalan sa akin.

"What do you mean? Hindi ba ako cute?" tanong ko kaya natatawa siyang napa-iling.

"Ye—" I cut her off by covering her mouth.

"I'm not cute, huh?" ewan ko ba pero may sarili akong mundo nang pinagdikit ko ang katawan namin. "Say it, darling." nais niyang umatras pero hindi niya magawa dahil na siguro sa napakahigpit kong hawak sa bewang niya.

"H-hey, get off me bansa!" she shouted. "Help! Hel—" tinakpan ko ulit ang bibig niya. Mabuti nalang talaga at walang katao-tao ang lugar na ito.

"Hindi kita bibitawan hangga't hindi mo sinasabing cute ako." nakangiti kong turan. Kitang-kita ko kung paano siya napa roll eyes at bumuntong hininga.

"Jeez!" inis na tinitigan niya ako. "You're cute. Napaka cute mo!" sigaw niya malapit sa mukha ko.

"Paki ulit. Parang napipilitan ka lang eh." hinihintay ko ang sagot niya.

"Okay, fine!" Napalunok ako nang himasin niya ang pisngi ko. "For me. You're not cute. But you're pretty handsome in my eyes, bansa." namula ang mukha ko sa kilig.