Elzem: Leyla Gecesi

12. Bölüm Mesajlaşma

Odamda en karanlık gecenin en huzurlu uykusuna dalmanın mümkün olduğu bir anda uyuyamadığımda anladım ona kör kütük âşık olduğumu. Bir insan geliyordu. Hiç beklemediğiniz bir insan ve sizin hayatınızın merkezine yerleşiyordu. Ondan sonra her şey onunla ilgili oluyordu. Mutluluklar, hüzünler, kırgınlıklar, kızgınlıklar... Ben bugün hepsini en uçlarda yaşarken Akın muhteşem bir sonla bitirmişti aramızdaki kötü olan her şeyi. İçim içime sığmazken derince bir nefes aldığımda karanlık odamı da aydınlatan o oldu. Telefonumdan tavana vuran o ışık ondan gelen mesajdan sebepti.

Akın ileti: 2 gün yeterli mi?

Kalbim amansız bir yarıştayken dur demek istedim. Dur biraz olsun. Biraz olsun dur da nefes alayım. Ben ki Akın'a karşı hep mi böyle hissedecektim? Hissedeceksem eğer ölüm çok da uzak değildi. Ölüm böylesi mutlulukla gelecekse de kabuldü.

Leyle yazıyor...

Mesaj: Ne için yeterli mi?

Akın yazıyor...

İleti: Hazırlanmanız için 2 gün yeterli mi?

Ben mi leyla olmuştum yine bilmiyorum ama telefona öylece baktım durdum.

Leyla Yazıyor...

Mesaj: Neye hazırlanacağız? Anlamadım ki.

Önce bu alıklığıma gülümseyen bir emoji gönderdi.

Akın Yazıyor...

İleti: Hani ben sana evlenelim dedim ve sen de kabul ettin ya. Seni istemeye geleceğim 2 gün sonra. Yani bence yarın da olabilir ya da istersen şu anda da gelebilirim. Baban uyumuyorsa eğer kapıdayım zaten ben.

Yerimden öyle bir sıçradım ki telefon elimde nasıl pencereye koştuğumu bilemedim. Perdeyi araladığımda hafif çiseleyen yağmurun altında siyah ceketiyle elektrik direğine yaslanmış bana bakar halde buldum onu. Yüzünde de çok güzel bir gülümseme vardı. Gece epey ilerlemişti ve in cin dışarıda top oynarken biz birbirimize gülümsüyorduk. Heyecanla elim telefona gitti.

Leyla Yazıyor...

Mesaj: Senin ne işin var ki burada?

Gitmiştin.

Yani tekrar mı geldin?

Neden geldin ki?

Yani kızmak için demedim.

Saat çok geç ya.

Hem yağmurda yağıyor.

Yoksa ben çok mutlu oldum seni gördüğüme.

Kendimi açıklama telaşında heyecanım hem mesajlarıma hem yüzüme yansıyordu. Mesajları gönderdiğimde telefona bakmak yerine bakışlarımı Akın'a doğru çevirdim. Tam karşımda gözümün içine baka baka tebessüm ediyordu. Ona mesajda verdiğim o leylalık telaşları içi gidermişçesine izliyordu.

Başını hafifçe yana yatırıp her şey anlamsızmış gibi tebessüm ettiğimde ona çekildim. Elimi cama doğru koydum ama işte... Dokunamadım. Tek bir cam vardı aramızda kavuşmamızı engelleyen.

Parmakları telefona yönelince merakla ekranıma bakıp cevabını bekledim.

Akın Yazıyor...

İleti: Duramadım. Sığamadım eve. Öyle güzel evetti ki yerimi yurdumu şaşırdım. Sen evet deyince o ev ev olmaktan çıktı bana. Bir kere daha görmek istedim seni. Beni aniden görünce şu suratındaki Leyla gülümsemesiyle bitirmek istedim geceyi. Hem hep sen mi habersiz geleceksin? Bir kerede ben geleyim dedim.