အဆုံးမရှိတန်ခိုးထွားလှပါသောအမြောက်စာခင်ပွန်းသည်

Chapter 34

အခန်းအတွင်းမှာ တခြားနှစ်ယောက်လည်းရှိနေတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ သူတို့ရှေ့မှာရေချိုးရန် အဆင်မပြေဟုခံစားရတာကြောင့် သဘက်နဲ့သူမကိုယ်ပေါ်က စေးကပ်ကပ်ချွေးတွေကို ရိုးရှင်းစွာသုတ်လိုက်ပြီးမှ ခြေထောက်တွေဆေးလိုက်ပြီး အများကြီးပိုသက်သောင့်သက်သာဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက် ခန်အပေါ်မှာချက်ချင်းလှဲချလိုက်တော့သည်။

စူးမန့်လည်းလုရှလုပ်နေတာမြင်ပြီး မလှဲလျောင်းခင် သူမခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်းသုတ်သင်သန့်စင်လိုက်သည်။

ကျွမ်းဟုန်မိန်ကတော့ ခဏလောက်တုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက်မှ နောက်ဆုံးမှာသူမရဲ့အိပ်ရာခင်းနဲ့စောင်တွေထုတ်ယူလိုက်သည်။ တခြားလူနှစ်ယောက်မှာ သက်သောင့်သက်သာနားနေကြပြီဖြစ်တာကိုမြင်လိုက်ရတော့ သူမလည်းပင်ပန်းသလိုခံစားလိုက်ရပြီး အနားယူရန်လှဲလျောင်းလိုက်သည်။

နေ့ခင်းအချိန်ဖြစ်တာကြောင့် နေရောင်သည်အနည်းငယ်မျက်စိကျိန်းနေသည်။ လုရှသည်ပုဝါတစ်ခုနဲ့မျက်လုံးတွေကိုအုပ်လိုက်ပြီး အပြင်ဖက်ကသစ်ရွက်တွေကို လေတိုးဝှေ့နေသံနားထောင်နေပြီး မကြာခင်တွင် အိပ်ပျော်သွားသည်။

သူမပြန်နိုးလာချိန်တွင် အပြင်ဖက်ကအသံတွေကိုကြားနေရပြီ။ သူမ မသိစိတ်နဲ့အလိုလိုထထိုင်လိုက်ပြီး စူးမန့်လည်းနိုးလာကြောင်းသတိပြုမိလိုက်သည်။ သူမတို့အကြည့်ချင်းဖလှယ်ကာ ခန်ပေါ်မှအတူဆင်းလိုက်ကြပြီး အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။

တံခါးအပြင်တွင် စွင်းရှန်းနန်သည်မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အသားမဲမဲအမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့အတူ ချက်ပြုတ်နေသည်။ သူမတို့ထွက်လာတာမြင်လိုက်ရတော့ သူမပြုံး၍ " နိုးပြီလား? ခရီးကမင်းတို့ကိုပင်ပန်းစေမှာပဲ"

စူးမန့်ပြုံးကာပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" သိပ်မဆိုးပါဘူး တရေးအိပ်ပြီးတော့ အများကြီးသက်သာသွားပါပြီ အစ်မရှန်းနန် အလုပ်ဆင်းသွားပြီလား?"

စွင်းရှန်းနန်ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ် " အင်း ဒီနေ့ကငါနဲ့ယွီဖန်းတို့ချက်တဲ့အလှည့်လေ ဒါနဲ့ ဒါကယွီဖန်းပါ နောက်ပိုင်းကျရင်သူကမင်းတို့နဲ့ အခန်းမျှသုံးမှာ'