"ဝေ ကိုယ်တို့ နောက်နှစ်လမဟာတန်းပြီးရင် ကိုယ်USကိုစကော်လာဆက်လျှောက်ချင်တယ် ဝေရော ကိုယ်နဲ့တူတူစကော်လားကိုယ်နဲ့တူတူစကော်လားလျှောက်ပါလားဟင်"
သုတအောင်သည် သူ၏ချစ်သူမိုးသက်ဝေ၏ပုခုံးလေးကို ကိုင်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ လေးလေးနက်နက်ပြောလိုက်သည်။
သို့သော် သူ့ဘက်ကအားတက်သရောပြောနေသလောက် ဝေကတော့ အင်မလုပ်အဲ့မလုပ်နှင့် တွေဝေနေသော ဝေ့ပုံစံကြောင့် သူအားမလိုအားမရဖြစ်ရသည်။
"ဝေတော့ မပြောတက်ဘူး ကိုရယ် အိမ်မှာ ဝေက တစ်ဦးတည်းသောသမီးဆိုတော့ ဖေဖေမေမေတို့ကိုမထားခဲ့ချင်ဘူး ဖေဖေမေမေတို့လည်း ဝေ့ကိုစိတ်မချလို့ခွင့်ပြုမယ်မထင်ပါဘူး ကိုရယ် နောက်ပြီး ဝေ့ ဖေဖေဆိုင်ကြည့်ဖို့ကလည်း ဝေ့အပြင် သည့်ပြင်လူဘယ်မှာရှိလို့လဲ "
"ဝေကလည်း ကွာ ...အဲ့လိုသာလိုက်တွေးနေမယ်ဆို ကိုယ်လည်း ဘာထူးလဲ ကိုယ့်ကအိမ်မှာသားကြီး ကိုယ်အောက်မှာ ညီလေးနဲ့ညီမလေးကလည်း ငယ်သေးတယ် မေမေကလည်း ဖေဖေမရှိတော့တဲ့အချိန်ကစပြီး ကျောက်ပွဲစားအလုပ်လေးနဲ့ကိုယ်တို့သားသမီးသုံးယောက်ကို ပညာတက်ကြီးဖြစ်အောင်ထားပေးခဲ့တာ ခုဆို ကိုယ်ရန်ကုန်မှာကျောင်းလာတက်တော့ မိုးကုတ်မှာ ကိုယ်မိသားစုနဲ့ခွဲနေရတယ် ကိုယ့်အစီအစဉ်ကိုမေမေ့ကိုပြောပြတော့ မေမေကအားတက်သရော ထောက်ခံတယ် ကိုယ့်ဖြစ်ချင်တာကို ကြိုးစားဖို့နဲ့ သူ ကိုယ့်အတွက်အမြဲဂုဏ်ယူနေတယ်လို့မေမေကပြောတယ် "
ထိုအခါ ဝေက မျက်နှာလေးညှိုးငယ်လျက် မျက်နှာကိုအောက်ငုံ့ချလိုက်လေသည်။
သူ့မှာတော့ ဝေ့ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မနည်းရှည်အောင်ကြိုးစားနေရကာ မချိ့မရဲဖြင့် ဝေ့မေးဖျားကိုပင့်ယူ၍ မော့စေချိန် ဝေက သူ့အား မျက်ရည်လေးဝဲဝဲဖြင့်ကြည့်လာသည်။
"ကဲ ဘယ်လိုလဲဝေ ကိုယ်နဲ့ ကိုယ်တို့အနာဂတ်အတွက်တူတူကြိုးစားကြမယ်မဟုတ်လား"
"ဝေ မသိဘူး ကို....ဝေ မေမေတို့နဲ့မခွဲနိုင်ဘူး မေမေတို့ကိုလည်း မထားခဲ့နိုင်ဘူး"
YOU ARE READING
ဆံမြိတ်ချ လှပါပေ့.....
General Fiction"မိကြိုင် စကားပြောရင် ခေါင်းကိုမော့ထားစမ်း နောက်ပြီး အဲ့လက်တွေလိမ်ချိုးနေတာရပ် နောက်တခါ ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ လိုက်ကြည့်ရင် ငါထုမှာနော်" "အ...အ....ကြိုင်....မှ ....ပြင်လို့ ....မရ....တာ ...ကိုကြီး....ထူးသာရယ်" သူ့ဆူရင် တုန်လှုပ်ကြောက်လန့်ပြီး နောက်ကျ...
