Zara
2 weken niet gesproken.
Ik doe alsof ik hem niet mis,
maar ik zie hem overal.
Als ik vanuit mijn ooghoek in de spiegel kijk, als ik een blonde jongen op tv zie, en zelfs als ik überhaupt iemand met blauwe ogen zie. Ik zie dan dat verdriet voor me, dat verdriet in zijn ogen. Dat verdriet dat 2 weken geleden opeens veranderde in pijn. Allemaal door Mary, en ik heb nogsteeds geen idee wie dat is. Nooit dat ik daar achter ga komen ook. Ik probeer tegen mezelf te zeggen dat het niet uitmaakt, omdat ik hem toch nooit meer ga zien. Het knaagt aan me. Iets aan me zegt dat dit het einde nog niet was, en ik haat het. Ik haat dat je hoofd zo op hol slaat als je verliefd bent. Je denkt opeens dat het meest onverwachte ooit opeens gaat gebeuren, en dat hij opeens weer bij je terug komt. Matthy komt niet terug, misschien wel goed ook. Dit alles helpt namelijk niet echt mee aan mijn herstel. Ik weet niet eens of ik überhaupt al in die fase zit. Ik zit nog meer in de ontkenningsfase gok ik. Maar ik ontken zoveel. Robbie weet van niks, en dat laat ik ook maar zo. Robbie weet van mijn struggles met Boulimia, en als hij er dan ook nog achterkomt dat ik opeens met zijn ex-beste vriend in een knoop zit, ik denk dat Robbie dan tript. Hij weet het wel, maar niet dat het zo geëscaleerd is. Hoezo bemoeide hij zich er sowieso mee? Als hij dat niet had gedaan, had Matthy dan niet huilend aan mijn eettafel gezeten? Ik ga Robbie niet eens confronteren, ik heb geen eens zin in al dat bezorgde gedoe. Het kost me wel fucking veel energie, de hele tijd blij doen, hopend dat niemand erachter komt hoe fucking kut het gaat. Ik heb überhaupt geen zin om uit mijn bed te komen. Ik hoop dat ik ooit ga ontwaken aan deze eeuwig durende koortsdroom. Ik weet ook wel dat liefdesverdriet er niet voor altijd is, en dat het vanzelf wel weer overgaat, maar wat Matthy en ik hadden, het was zo anders. Het was verwarrend, irritant, maar op een of andere manier zo liefdevol. Het was toch echt die blik in zijn ogen die aangaf wat er speelde, wat hij voelde. Sindsdien kijk ik vaker naar andermans ogen, om te weten hoe die persoon zich voelt, maar niemands ogen spreken het zo duidelijk uit als die van Matthy.
KAMU SEDANG MEMBACA
Flashbacks.
Fiksi PenggemarMatthy zijn verleden zit hem erg in de weg, en dan met name het verleden met zijn ex vriendinnetje, Mary. Hij had met zichzelf afgesproken nooit meer verliefd te worden, maar wat als hij uit het niets een ander meisje leert kennen? Matthy komt voor...
