Az Şekerli|Texting

22

Mete'den

Öykünün biraz sakinleşmesi ile ifade için polis abilerin yanına gittim. Bahçede bekliyorlardı babamdan dolayı çok fazla polis tanısamda ilk defa ifade vereceğim için gergindim. Yanlarına geldiğimde bitirdikleri sigaraları çöp kovasına attılar ve tam karşında durdular. İlk konuşan esmer adam oldu sanırım rütbesi diğerinden daha yüksekti.

"Kız arkadaşınızın da ifadesinizi almamız gerekiyor."

"Şuanda ifade verebilecek durumda değil daha sonra alsanız olmaz mı"

Belli belirsiz kafalarını salladılar aklım öyküde olduğu için bir an önce bu ifade saçmalığının bitmesini istiyordum.

"Olay nasıl oldu"

"Çiçekle buluşacaktık kafeye geldiğimizde daha gelmediğini gördük ikizini aradık evden birlikte çıktıklarını varmış olması gerektiğini söyledi fakat çiçek yoktu daha sonra çiçeğin sesine çok benzer bir çığlık duyduk ve iki kez daha duyduk aynı çığlığı hemen yerini kestirmeye çalıştım ben önde sevgilim arkada eve vardık çiçek yerde yatıyordu babası olacak şeref yoksunu da elinde silahla duruyordu bizi gördü sakinleştirmeye çalıştım polislerin geldiğini söyledim ama o acımasızca vurdu zaten o sıradada siz gelmiştiniz"

Kafasını salladı. Boğazımı temizleyip konuştum.

"Biz ailesine haber veremeyiz böyle bir şeyi söylememiz mümkün değil siz haber verseniz olur mu"

"Yusuf yardımcı olur benim emniyete geçmem lazım"

Kafamı salladım daha sonra ifademi alan polis memuru gitti diğer memur geldi telefonunu uzattı bende numarayı girdim sonra içeriye girmem gerektiğini söyledim ve hızlı adımlar ile öykünün yanına doğru adımladım.

☕

Öykü'den

Nergis teyzenin bağırışı ile bir anda girdiğim transtan irkilerek uyanmıştım.Hepsi gelmişti can, masal, annemler ,metenin ailesi, abimler. Nergis teyze feryat figan bağırıyordu. Daha sonra beni fark etti yanıma geldi önümde diz çöktü ellerini ellerimin arasına aldı gözyaşları yanaklarından süzülüyordu her zaman bakımlı olan halinden eser yoktu. O an tutamadım kendimi ağzımdan bir hıçkırık kaçtı aynı zamanda nergis teyze beni bağrına bastı sarıldım hemen annemden sonra annemdi o benim bir süre hıçkırarak ağladım nergis teyze benden uzaklaştığında bende ondan uzaklaştım ve kafamı yere eğdim hiçbirinin yüzüne bakacak cesaretim yoktu.

Canın sinirli sesini duyana kadar tabi

İlk başta ayakları girdi görüş açıma daha sonra sinirle soluyup kükredi.

"Benim ikizim sizin kız kardeşiniz o şerefsiz yüzünden orda öykü"

"Hiçbir şey olmayacak benim ikizime"

"O yüzden kaldır o kafanı yerden"

Hiçbir tepki vermedim.

"Böyle mi kardeşlik yapıyorsun sen çiçeğe böyle mi kardeşsin sen öykü"

"Kaldırsana kızım kafanı"

Canın daha fazla bağırmaması için kafamı kaldırdım kıpkırmızı gözler karşıladı beni daha sonra beni kollarının arasına aldı ağladı o ağladıkça bende ağladım

"Koruyamadım kardeşimizi can yerde yatıyordu gözümüzün içine baka baka çekti tetiği hiçbir şey yapamadım koruyamadım can affet beni " Bir süre sonra ayrıldı benden bunda metenin yanıma gelmesi mi etkili oldu yoksa sakinleştiği için mi emin olamadım.