Chapter - 27

Mulai dari awal
                                    

"ငါ -- လူး"

ပျန်းနမ် အော်ပြောလိုက်ပြီး သူလည်း လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ချိုးယိ၏လက်မောင်းကို ဖမ်းကိုင်ကာ မျက်နှာပေါ်မှရေများကို သပ်ရင်း ချောင်းဆိုးနေသည်။ အတော်ကြာတော့မှ မျက်နှာ လှည့်လာပြီး ချိုးယိကို စိုက်ကြည့်လျက် -

"မင်းက လူကို ဒီလိုပဲ သင်ပေးတာလား။ ငါ ရေနစ်သေတော့မလို့"

ပျန်းနမ်၏မျက်လုံးများတောင် ရေမွန်းသောကြောင့် နီရဲနေကာ ချိုးယိသည် အားတုံ့အားနာဖြစ်သွားကာ လက်မြှောက်ပြီး ပျန်းနမ်မျက်နှာကို ပုတ်ပေးလိုက်ရင်း -

"ငါ နှစ်စက္ကန့်ပဲ နောက်ကျသွားတာပါ။ မင်း မတ်တတ်ပြန်ရပ်နိုင်မယ် ထင်လို့လေ"

ပုတ်ပေးပြီးနောက် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဘာမျှ မပြောကြပေ။ တစ်အောင့်ခန့်ကြာတော့မှ ပျန်းနမ်သည် ကိုယ့်မျက်နှာကိုကိုယ် စမ်းလိုက်ပြီး အူမြူးသွားသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ချိုးယိ၏ခေါင်းကို နှစ်ချက်ခန့် ဖွလိုက်ပြီး -

"ဟေ့ကောင် မင်း အာ့ပေါင်ကို ချော့ရင်း အကျင့်ပါသွားတာမဟုတ်လား"

"ကိုကို --"

မြစ်လယ်ရှိ အာ့ပေါင်သည် မြစ်ရေပြင်ပေါ်သို့ ပေါ်ထွက်လာပြီး လက်ထဲတွင် ကျောက်ခဲကြီးတစ်လုံးကို ကိုင်မြှောက်ထားကာ -

"သား ကျောက်တစ်လုံး ရှာတွေ့ထားတယ်"

[T/N: ဒီနေရာမှာ ကျောက် ဆိုတာက ကျောက်မျက်ရတနာလို အဖိုးတန်ကျောက်ကို ဆိုလိုတာပါ။]

"အရမ်းတော်တယ်"

ချိုးယိ ပြောလိုက်ပြီး ဆက်၍ -

"ပစ်လိုက်ပြီးတော့ နောက်တစ်လုံး ထပ်ရှာ"

"ကိုကို တစ်ချက်လောက် မကြည့်တော့ဘူးလား"

ချိုးယန့်သည် ရေထဲတွင် ကိုယ်ဖော့၍ လက်နှစ်ဖက်မြှောက်ပြီး ကျောက်ခဲ ကိုင်လာလျက် လျှောက်လာပြီး -

"တကယ့် ကျောက်။ အရင်ကနဲ့ မတူဘူး"

"ငါ ကြည့်ကြည့်မယ်"

ပျန်းနမ်သည် ချိုးယိက ဤ "ကျောက်" ကို သိပ်စိတ်မဝင်စားဟန်ကို ကြည့်ပြီး လက်ဆန့်ထုတ်ကာ ချိုးယန့်လက်ထဲမှ ကျောက်ခဲကို ကမ်းယူလိုက်သည်။

《Wolf pair》- ဘာသာပြန်Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang