Nişanlımın sevgilisini arıyorum

Bölüm 49

Nişanlımın Sevgilisini Arıyorum – Bölüm 49

Nedense sevinçten başımı çevirdiğimde, silkemediğim sigaranın külleri yere düştü.  Sigaranın yanan ucunu, giderek ısınan parmaklarımın arasında biraz daha uzağa ittim.  Pancion sanki aktif sorum karşısında şaşırmış gibi gözlerini kırpıştırdı, sonra yavaşça ağzını açtı.

"Bu tamamen benim görüşüm ama Sör Lockherd ve Sör Breit dışında benimle genç bayan kadar rahat konuşan biriyle tanıştığımı hatırlamıyorum."

"Bu bir iltifat mı?  Hatta Caron dışında bu kadar rahat konuşabildiğim ilk kişi sensin.”

Karanlıkta Pancion'un alnının hafifçe kırıştığını görebiliyordum.  Tam o sırada uzakta tutulan sigara sadece bir parmak uzunluğundaydı, ben de onu pişmanlık duymadan kül tablasının üzerine buruşturdum.  Bu doğru muydu?  Her ihtimale karşı, alevler tamamen sönene kadar başımı çevirmedim.

"İlk olduğuma inanmak zor.  Başkalarıyla konuşurken bir sorun mu vardı?”

“Bir sorun varsa benden kaynaklandığını düşünüyorum.  Belki de çok çekingen olduğum için basit bir selamlamada bile tedirgin oluyorum.”

Elbette bu yalnızca kadın akranlarıyla ilişkilerde geçerliydi.  Kardeşlerimin etkisiyle mi oldu bilmiyorum ama erkeklerle göz teması kurmakta hiçbir zaman zorluk yaşamadım.

Yoksa öyle değil miydi?  Pancion'la ilk tanıştığımda atan kalbimi düşündüğümde farklı hissettim.  Pancion, Nezar dışında bu kadar güçlü bir ilk izlenime sahip olan ilk kişiydi.  Onun bir istisna olabileceğini düşündüm.

“Hayatım hakkında bu şekilde ağıt yakmak istemedim ama bir şekilde kelimeler ağzımdan öyle çıktı.  Lütfen bugün söylediklerimi unutun.”

Bunun gece olmasından mı kaynaklandığını bilmiyordum ama sağduyulu bir utanç bile hissetmiyordum.  Buna rağmen sadece birkaç kelime konuşuldu.  Elimi kaldırıp burnuma yaklaştırdığımda içeri güçlü bir sigara kokusu hücum etti. Rahatsızlık içinde hafifçe ellerimi sıksam bile bu güçlü kokunun hemen kaybolmasına imkan yoktu.

“Kolayca unutulacağını sanmıyorum ama istersen deneyeceğim.”

Aslında küçük kız kardeşinin en iyi arkadaşının sosyal açıdan uyumsuz biri olduğunu unutmak o kadar da kolay olmazdı.

Yüzüme bakan Pancion arkasını döndü ve dışarıdaki masanın üzerindeki feneri yaktı.  Aniden aydınlanan görüntüye alışamadığım için başımı çevirdiğimde o bana feneri verdi.

"Artık çok geç oluyor.  Sanırım yatak odanıza dönseniz iyi olur."

Sahibinin isteğini yerine getirebilecek durumda olan Entera'nın misafiriydim.  Bu yüzden itaatkar bir şekilde feneri aldım ve başımı kaldırdım.  Mor gözlerindeki közler sanki patlamak üzereymiş gibi titreşiyordu.

"Sana bir soru daha sorabilir miyim?"

"Lütfen yap."

"Etrafınızda iyi adamlar var mı?"

Aramızda bir anlık tuhaf bir sessizlik geçti.

"Çok istemiyorum... Nezar Hazretleri'nin önünde kendine güvenen bir adam olması yeterli olur."

Pancion sanki sorumun anlamını gözden geçiriyormuş gibi yavaşça tükürüğünü yuttu.

“Hiçbir şeyi düşünmeden kendinden emin olmak, kibir ve kabadayılık sayılır.  Bu genç bayana tanıtmak istediğim bir tip değil.