Dağların Çift Başlı Kurdu

42. Bölüm - Geçmişin Karanlık Yüzü

'Sınır'

'1000 okunma'
'100 oy'
'100 yorum'

İnsanların her zaman tavsiyeye ihtiyacı yoktur;
Bazen sadece ellerini tutan bir ele, kendilerini dinleyen bir kulağa ve onları anlayan bir kalbe ihtiyaçları vardır...
-MARCEL PRÉVOST

Yeni kapağımız hayırlı olsun efenim.

Kapak sizce nasıl?

Detayları?

Bu kapağı yapan lurbaletto'ya yani luluma çok teşekkür ederim. Muah lulum.

İyi okumalaaaaaaar........:)

~~~~~

Bazen her şeyden, herkesten kaçmak istersin, ama kaçamazsın. Seni bir şey ya da biri tutar.

O tutan kişiden nefret de edebilirsin, o tutan kişiyi sevedebilirsin.

Ben yalnız kaldığımda kimse beni merak etmezdi, ta ki gelene kadar.

Ne zaman yalnız kalmaya çalışsam, ne zaman canım sıkkın olsa karşımda belirirdi.

Başkası olsa, tepkim farklı olurdu. Lakin bu kişi Karan Çevik ise hiçbir tepki veremiyordum.

Ne kadar odada durduk bilmiyordum, ama odada durmak ikimizede iyi gelmiş gibiydi.

Şuan sırtımı Karan'ın göğsüne yaslamış bir şekilde oturuyorduk, ben sadece boş duvara bakıyordum. Karan ise saçlarımı okşuyordu. Hala kızıl olan saçlarımı, hala kan kızılı olan kül kahvesi olmayan saçlarımı.

"Maskeni nerede unuttun?"

Başımı hafif kaldırdım, göz göze geldik. "Sorgu odasında unuttum büyük ihtimalle, çıkarken aklıma dâhi gelmedi."

Başını sallayarak saçımdan öptü. "Ne yapacaksın?"

Sıkıntıyla nefesimi verdim. "Ejder'i orada barındırmayacağım, uyumaya bile korkacak hâle getireceğim."

Hafif güldü. "İstediğiniz bir şey olursa haber edersiniz Yüzbaşım."

Gülerek daha fazla sokuldum. Başını boynuma gömdü. "Hep burada kalabilirim."

Tebessüm ettim. "Bende lakin ilk bi başını kaldır bizim nerede olduğumuza bak."

"Bakmasam olmaz mı?" Çocuk gibi sormasına güldüm.

"Sen benim yanımda çocuk gibisin farkında mısın acaba?"

Başını boynumdan çekti. "Bir tek senin yanında böyleyim Ala, çünkü bir tek senin yanında böyle oluyorum. Başkalarının yanında asla olmam, Ada'nın yanında bile."