"မင်း အိမ်မှာလား"
"ငါ့အဘွားအိမ်မှာ ရှိနေတာ။ မနက်ဖြန် ပြန်မယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ မင်း ဘယ်မှာလဲ။ အိမ်ပြန်မှာဆို"
ဝမ့်ဖေးက ပြောသည်။
"အင်း"
ပျန်းနမ်က မသဲမကွဲအသံဖြင့် ဖြေလိုက်သည်။
"ပျန်းဟောက်လည်း အိမ်ပြန်လာတာလား"
ဝမ့်ဖေးက စဥ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ဆက်၍ -
"ဒါဆို မင်း ငါ့အိမ်ကို သွားလိုက်လေ။ ငါအခု ပြန်ခဲ့လိုက်မယ်"
"မလိုတော့ဘူး"
ပျန်းနမ်က ကမန်းကတန်းပြောလိုက်သည်။ ဝမ့်ဖေးသည် လစဥ် တစ်လကိုတစ်ရက် သူ့အဘွားအိမ်တွင် သွားနေလေ့ရှိသည်။ သွားလိုက်တိုင်း ပြန်ရတော့မည်အချိန်ရောက်လျှင် သူ့အဘွားက သူ့ကို ပြန်မလွှတ်ရက် ဖြစ်တတ်သည်။ ပျန်းနမ် မလုပ်ချင်ဆုံးသောအရာမှာ မိသားစုသာယာကြည်နူးမှုကို မွေ့လျော်ခံစားနေသည့် အမျိုးသမီးအိုကြီးကို အနှောင့်အယှက်ပေးခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။
"ငါ ကိစ္စမရှိဘူး"
"မင်းက အိမ်မှာလား ဒါမှမဟုတ် ထွက်လာပြီလား"
ဝမ့်ဖေးက မေးသည်။
"အိမ်မှာ"
ပျန်းနမ်က နောက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် -
"ဟုတ်ပြီ မင်း အဘွားနဲ့ အဖော်လုပ်ပေးလိုက်။ ငါ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်"
"မနက်ဖြန် ငါအိမ်ပြန်ရောက်ရင် မင်းဆီဖုန်းဆက်လိုက်မယ်"
ဝမ့်ဖေးက ပြောသည်။
"အင်း"
ပျန်းနမ် ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက် အိမ်ရာဂိတ်ပေါက်တွင် အနည်းငယ်စိတ်ထိုင်းမှိုင်းစွာ မတ်တတ်ရပ်နေသည်။ သူ ထမင်းလည်း မစားရသေးသလို လျှော်စရာအဝတ်အစားတစ်ထုပ်ကိုလည်း လက်တွင် ဆွဲထားသည်။ ရလဒ်ကမူ အိမ်တံခါးထဲကိုတောင် ဝင်၍မရလိုက်ပေ။
မိနစ်အနည်းငယ်ခန့် ရပ်နေလိုက်ပြီးနောက် သူ လက်မြှောက်ပြီး အငှားကားတစ်စီး တားလိုက်သည်။ ကျောင်းကို ပြန်ပြီး အဆင်ပြေသည့်တစ်ခုခုစားလိုက်ပြီးနောက် အဆောင်တွင်နေကာ အိပ်လိုက်ရန် တွေးထားခြင်းဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
《Wolf pair》- ဘာသာပြန်
Teen FictionLang Xing Cheng Shuang (မြန်မာဘာသာပြန်) မူရင်းစာရေးသူ - ဝူးကျယ် Wu Zhe
Chapter - 17
Start from the beginning
