Yesterday Bride

Chapter 33

~~~~

Pagkatapos namin magligpit ni Inay ng mga damit ay pumunta na ako sa kwarto ko (sa guest room :|) pang-inis diba. Napansin kong nagva-vibrate yun phone ko kaya kinuha ko ito.

calling... 0927*******

"Hello?" sagot ko.

"Phoemela" nagulat naman ako ng magsalita nag nasa kabilang linya. Boses palang kilala ko na.

"Bakit?" malamig kong tanong.

"Please patawarin mo na ako" pagmamakaawa nito sa kabilang linya.

"You dont need to say sorry" sinabi ko ba talaga yun?

"Pero------"

"Wala pa ako sa katinuan Yohan para makipag-usap sayo kaya pwede ba!!!" sigaw ko.

"Sige sige pero please think of it, magiging masaya ako kung sasabihin mo yun" napabuntong hininga nalang ako saka sinabing.....

"Ok i'll think of it" para naman naramdaman kong lumambot ang puso nun sinabi ko yun. Narinig ko siyang nag-yes sa kabilang linya kaya medyo napangiti rin ako. Does it mean i'm ready to forgive him? I'll think of it.

~~~~~  

Yohan's POV

 After kong makausap si Mela sa phone medyo nakaramdam na ako ng pagluwag ng dibdib I mean medyo nabawasan na un 100% na sakit at takot ngayon mga 95% nalang buti nalang pala napaisip ako ng bright idea at ito ay ang paggamit ng bagong number kasi alam ko kapag ginamit ko yun true number ko im sure hindi niya yun sasagutin. Dont worry Mela sa pagkakataon na patawarin mo ako, hindi na ako gagawa pa ng mga bagay na magiging dahilan ng pag-iyak mo. I PROMISED that but for now on I will think first on how I can get your heart again.

tok..tok

"Pasok" sabi ko.

"Ah Sir Yohan handa na po ang hapagkainan at nasa baba naren po si Mam Marga at si Sir Martin"

"Ah sige po Manang bababa na ren po ako mag-aayos lang po ako ng sarili"

"SIge po Sir." tapos pumasok na ako sa loob ng CR at naghilamos at tinanggal ko naden ang office uniform ko at nagpambahay naren ako.

~~~~~

Pagkababa ko ng hagdan nakita ko kaagad sila Mommy at Daddy so I smiled to them.

"Hi Mom" sabay kiss ko sa cheeks niya.

 "Hi Dad"

"Hello sweety, how are you?" tanong ni Mommy.

"Yes Mom I'm ok" then umupo na ako sa upuan na katabi ni Mommy.

"How's Phoemela?" napatigil ako sa pagsubo ng itanong ni Mommy si Mela dahil naalala ko yun sinabi ni Tomy kahapon sa akin.

"Ah Mom kahapon nakita ko po si Tomy..." 

"And?"

"She said that ikaw daw po ang nagsabi sa kanya na umayaw si Mela sa kasal namin. Is that true Mom..but how you can say that to her if you are the one who watched Mela in the hospital" sabi ko while grinding my teeth, ganyan talaga ako kapag medyo naiinis. Bakit nagawang magsinungaling ni Mommy.

"Huh? Tomy said that to you?!" pagulat niyang sabi.

"Yes" i answered.

"I can't remember that I telled something about Phoemela to her and I do not know that she is already her in Philippines so how she can say that I am the one who said that thing to her" pagpapaliwanag ni Mommy.

Napaisip ako. Bakit nagsinungaling si Tomy sa akin at paano niya nasabing umayaw si Mela sa kasal namin. At kilala ko si Mommy hindi siya marunong manira ng ibang tao and i cant imagine that Tomy will make a fake story , so how can Tomy...tsk nakakapgod ng mag-isip!!!

"Yohan... hey Yohan!!!"

"Ah...yes Mom?" 

"Bakit wala ka sa sarili mo ano bang nangyayari? Hows Phoemela is she already OK?"

"Well Mom nakauwi na siya at medyo ayos naren siya but she is now suffering from amnesia"

"Amnesia??" sabay pa nilang sabi ni Daddy.

"Yes, the last time I saw her she said that she didnt know me and the worst is she dont remember that she is my fiancee" ayoko ng balikan pa ulit yun kasi bumabalik nanaman yun sakit.

"Dont worry iho amnesia is just a temporary loss of memory, maybe just wait some months or year before she can remember all her memories with you" sa sinabi ni Dad medyo gumaan ng konti ang pakiramdam ko temporary loss of memory .... yes temporary lang ang memory loss then after that she can remeber me again and the love that we have for each other.

Basta ngayon iisipin ko kung ano ang magandang gagawin ko sa arw na papatawarin niya na ako :)

~~~~~

VOTE>COMMENT>BE A FAN