20. Bölüm-Savunma

1.5K 92 46
                                    

Oy verip yorum YAPMAYI unutmayınnnn
İyi okumalarrrrr
❤️






İfademi vermiş karakoldan çıkıyorken telefonum çalmıştı. Arayana baktığım zaman Karan Binbaşı olduğunu görünce sırıttım.

"Alo Kalben." Sesi çok yakışıklıydı...

Sesi yakışıklı öyle mi? Birde çok yakışıklı.

Evet! Sen sus çünkü hiçbir şekilde hukuk bilmiyorsun.

"Buyurun komutanım."

"Hâlâ komutanım demekte ısrarlısın yani." Homurdanmasını duysam da umursamadan devam ettim.

"Ne için aramıştınız komutanım?"

"Göreve çıkacağız askeriyeye gel diyecektim."

"Emredersiniz komutanım." Ciddi çıkan sesimle telefonu kapattım. Hızla arabama binip askeriyeye vardım. Tuğba'nın düğünü de yalan olmuştu. Seri adımlarla teçhizat odasına çıktım. Odaya girdiğimde odada yalnızca ben ve Karan vardı. Benim geldiğimi fark etse de yüzüme bakmadı. Trip mi yiyordum ben!

Bende konuşmaya çalışmadım.Hızla çelik yeleklerin olduğu kısma ilerleyip üstüme birini geçirdim. Ardından kaskımı da kafama taktım. En az kırk kilo olan çantalardan birini de sırtıma taktım. Son iş silahımı almaktı. M-16 Piyade Tüfeğini de omzuma asıp Karan'a döndüm. O zaten bana bakıyordu. İkimizinde bakışları kesiştiğinde ne o gözlerini kaçırdı ne ben.

"Çıkalım mı komutanım?"

"Çıkalım." Kapıyı arkamdan açık bırakarak odadan çıkıp helikopter pistine gitmek için bahçeye çıktım. Her ne kadar umursamıyor olsam da benimle konuşmuyor oluşu canımı sıkıyordu.

Sen ve Karan'ın seni umursamıyor oluşu ve senin canının sıkılmıyor oluşu. Hah komikmiş.

"Bir sorun mu var?" Sorumla gözlerini bana çevirdi.

"Kime soruyorsun bunu."

"Sana." Ona anlamsız bakışlar atarken o biraz daha bana yaklaştı.

"Ben kimim?"Ne yapmaya çalıştığını anlayarak hafifçe sırıttım.

"Sensin." Gözlerini hafifçe kısarak sinirli bakışlar attı.

"Ben kimim lan!" Bir anda yükselmesini beklemediğim için irkildim.

"Karan olduğunu düşünüyorum. Öyle değil mi?"

Gerçek ismini sen mi açıklamak istersin NİL ANKA?! Yoksa ben mi açıklayayım ÜMMÜ GÜLSÜM?!

Şu an gülemem eve gidince hatırlat güleceğim.

"Komutanım demedin?" Kıvranması hoşuma gitse de ciddiyetimi korudum.

"Dememi istemiyorsunuz?" Bende aynı onun gibi sormuştum sorumu. Bana bakarak çapkınca güldü.

"Asla, sakın Karan desen yeter. Aslında kocam desende olur ama." Yandan yandan ona bakıp yürümeye devam ettim.

"Ben bilirdim sana ne yapacağımı da." Kendi kendime mırıldansam da duymuştu.

"Sen bana kıyamazsın ki."

"Sen bana çok güzel kıydın ama." Bir kaç saniye duraksamasını fırsat bilip adımlarımı hızlandırıp ondan uzaklaştım. Aramızda ki mesafeyi ona göre küçük bana göre devasa olan adımlarıyla kapattı.

BİNBAŞIMWhere stories live. Discover now