දෑගිලි ✔( complete )✨

Chapter 42

වෙලාවකට හිතෙනො පාරෙ යන වාහනෙකට හැප්පිලා මගෙ මතකෙවත් නැතිවෙලා යනවනම් කියලා..ඔයාව අමතක කරන්න හුගක් අමාරුයි..ඒත් මට බැරිවෙන එකක් නෑ..මන් උත්සහා කරන්නම්..අදින් පස්සෙ ආයෙම මෙතනට මන් නෑවිදින් ඉන්නම්..මෙතනදි ඔයා කියපු හැමදෙයක්ම මන් අමතක කරන්න උත්සහා කරන්න..අපේ මතකයන් අමතක කරලා දාලා ඉස්සරහට යන්න මන් උත්සහා කරන්නම්..

හොදටම අදුර වැටෙනකම් ඉදපු මම යන්න හැදුවෙ දැන්ම නාවොත් තමාලයා මාව හොයාගෙන එනවා කියලා කරපු තර්ජන මැද්දෙයි..
ඉතින් අවසාන වතාවට මේ නවම් මාවතෙ බේරෙවැව ඉස්සරහා තීන මෙ බංකුවට මන් සමුදෙනවා..අදින් පස්සෙ මගෙ අදෝනා මේ බේරෙවැවට අහන්න සිද්ද නොවේවී..

නවම් මාවතෙන් පිටවෙලා ඇවිදගෙන යද්දි කලු හූඩියට කැප් එකක් දාලා මූනත් වහගෙන ආපු මනුස්සයෙක්ගෙ ඇගෙ මාව වැදිලා තව ටිකෙන් හොම්බෙන් යනවා..හොද සිහිය මගෙන් හුගක් ඈතට ගිහින්..

"සමාවෙන්න.."

මන් සමාවෙන්න කියලා කියපු එකවත් එ මනුස්සයට ඇහුනද දන්නෙ නෑ..හැප්පුනේ ඒකාව නෙමෙ වගේ එයා යන්න ගියේ..මෙ අවුරුදු පහ ඇතුලෙ මන් වෛරකරන්න ගත්ත හුගක් දේවල් තිබ්බා..ඒකෙන් වැඩිහරියක්ම එයාට සම්බන්ද වුන දේවල්..හරියට "වස්තු" කියල වචනේ වගේ..එ වගෙමයි මන් අදටත් පිච්ච මල් වල සුවදට වෛර කරනවා..මලක් දැකපු කාලයක් මතක නැතුව ඇති..මෙ දැනුත් අර මිනිහාගෙන් ආපු ඒ සුවද නිසා මට ආයෙම ඇතිවුනේ ලොකු කේන්තියක්..කලකිරීමක්...

"ආ මහත්තයෝ..ගැම්මැදි වටේ ගිහිම් ආවද..ඇයි ආවෙ ගිය තැනකම උබට ඉන්න තිබ්බනේ..මට කියාපිය බලන්න තෝ..තෝ දවල්ට කෑවද කියලා ආ..අනෙ අම්මපා උබ ඔහොම සිහියක් නැතුව වැඩකරද්දි මට මරුවා ආවේස වෙනවා ඕයි.."

"පලයම්..ඔහොම්ම ගිහින් වොශ් දාගනිම්..ඇදෙ එහෙම ඇලවෙනවා නෙමෙයි.."

"බලපම් කාමරෙ රෙදි පුටුව..තොට හෝදලා නමලා දුන්නා මදිවට අර බෙනේ අස්සට ඔබන්නත් ඕනිද ආ..මන් නිසාම හොදයි උබට..නැත්තම් කොරයි..දාගනිම් දැන්ම මෙ රෙදි ටික මන් ගිනිතියන්න කලියෙන්..ආවා මෙතන ගැම්මැදිහතේ ඇවිදලා ඇදට පැනලා නිදාගන්න.."