Bana doğru adımladığında ağaca bağlı olan atımı hızlıca söktüm. Tam atıma korkuyla biniyordum ki, genç adam bana seslendi.
"Tamam gelmiyorum korkma"
Gerçekten de gelmiyordu. Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırmıştı.
"Korkmadım. Gidecektim zat...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İçimde yanmayı bekleyen ışıklar vardı. Yanında olduklarım beni karanlığa mahkum etmişken, ben yoruldum. Yanmayı bekleyen ışıklarım yoruldu...
Kardeşimi bahçede yerde bulmak beni fazlasıyla korkuttu.
"Duralım!" diye seslendim Akman'a.
Durduk ve atımızdan indik.
"Efil ablacığım, seni kim çıkardı bahçeye?"
Efil benden çok Akman'a bakıyordu. Yanımda erkek gördüğü için şaşkındı. Kekeleyerek cevap verdi.
"Abla, anneme çok ısrar ettim. Hava almam için çıkardı beni. Ama.."
"Ama ne?"
"Unuttu galiba"
Canım kardeşim çekinerek söylüyordu bu iki kelimeyi. Ama annem evladını bahçede unutmaktan, eminim bu kadar çekinmezdi. Utanmazdı...
"Ben seni eve şimdi taşıyacağım merak etme birtanem"
"Tamam ablam. İyi ki varsın, sen gelmeseydin.."
"Geldim ablam, üzülme sen"
Biraz Efil'in yanından uzaklaştık. Bakışlarımı Akman'a çevirdim.
"Kardeşin için üzgünüm" dedi usulca.
"Küçükken bir kaza geçirdi.." duraksadım derin bir nefes aldım ve devam ettim.
"Tüm çabam onun için"
"Tedavi olması için mi?" diye sordu.
"Hayır. Yani böyle kaldı küçüklüğünden beri. Hiç iyileşmedi. Tedavisi yok. Ama.."
Akman meraklı bir şekilde beni dinliyordu. Kardeşimle alakalı bir mevzuyu samimi bir şekilde merak etmesi, onun kalbinin ne kadar temiz olduğunu görmeme yardımcı oluyordu.
"Onun için bir tekerlekli sandalye almak üzereyim. Yeterince kazanç elde ettim sayılır. Çok sevinecek" dedim tebessüm ederek.
"Bu çok güzel. Kardeşin için yaptıkların paha biçilemez. Ne zaman alıyorsun?"
"Aslında bugün evden çıkmam için son defa izin verdiler. Ama bu söz işini sen halledersen, eskisi gibi en azından çarşıya gidebilirim"
"Kuşkun olmasın. Bu iş en geç yarın akşama kadar bitecek. Sonrasında sandalye için de, benim bu işlerle ilgilenen bir ahbabım var. Birlikte gider bakarız"
"Çok iyi olur." dedim mahcubiyetle.
"Şimdi siz eve geçin. Hava karardı."
"Bana eve kadar eşlik ettiğin için teşekkür ederim"
