His Stares: Professor Reyel Bagy

Chapter 22

“Nasasaktan ako,” pag-aamin niya. “Hindi dahil galit siya sa akin o tinatanggi niya ang relasyon namin,” he sniffed. “Nasasaktan ako dahil alam kong ako mismo ang dahilan kung bakit siya nag ka ganoon.”

I sighed. “What happened?”

Magsasalita na sana ulit ako ngunit pinutol niya ito. “I lied to her. We just know each other on Facebook. I thought our relationship won't last dahil sa Facebook lang kami nagkakilala pero hindi. Three years na kami. Tatlong taon na rin akong naglilihim sa kaniya,” he stopped and breath deeply.

“I told her that I'm rich, a car company owner. I'm delusional. Right?” he laughed bitterly.

I don't know what to say. Natahimik din ako dahil sa sinabi niya. Pumasok sa isip ko kung paano ako nagsinungaling para kay Jolo. Just by thinking how my mother looked at me with trust, my tears started to fall. I couldn't help to to touch my chest while trying to make a loud sob.

“I r-regret everything, Jenny. I r-regret pretending to be a rich one dahil takot akong maiwan ng taong mahal ko." We both sob.

Iniisip ko pa lang ang magiging reaksyon ni mama ay naiiyak na ako. Her eyes doesn't deserve to cry in pain..

“I planned to tell her the truth pero huli na. When she saw me at the airport. Galit na galit siya. Of course, I couldn't blame her. That was my fault after all. What I regret the most is being pretentious and generalizing na lahat ng babae ay mahilig sa mapera at gwapo. Kung sana hindi ganoon ang mindset ko, hindi sana siya masasaktan nang ganito.”

A moment of silence reigned.

I breathe heavily and wipe my tears. “I think I need to talk to her before it gets worse.”

Naramdaman kong tumayo siya kaya tumayo na rin ako. Pinagpag ko ang sarili at pumunta sa pwesto niya.

My chest is heavy. And I think, gagaan lang ito kapag masabi ko na kay mama ang totoo.

I smile weakly when I see him and he smiles back. “Thank you, Jenny. Thank you for being all ears to me.”

“That wasn't free, Alfred. Repay me by taking good care of Kyra. I believe you two will be a good couple,”malumanay na saad ko.

He chuckled and nodded. “I will, Jenny.”

When I felt assurance in his voice, I immediately turned my back to him.

Tanghali na nang bumalik ako sa dalampasigan. Nakahanda na ang pagkain at inumin sa kubo. Ang kanina na nagtatawanan at maingay na nag-uusap, ngayon ay biglang natahimik. Parang dinaanan ng anghel dahil sa sobrang tahimik.

Nagsalin ako ng tubig sa baso at nilagok iyon. “Stop staring at me. It's uncomfortable,” masungit na saad ko pagkatapos nilagok ang tubig.

Hindi ko sinasadyang malapag nang malakas ang baso kaya napaimpik ang mga ito. Napahawak sa dibdib at ang ilan ay napahawak sa labi.

“Sorry. My hand is trembling kaya hindi ko mapigilan na mapabagsak ang baso,” I explained.

Nakita ko ang paghinga nila nang maluwag. Nakita ng mga mata ko si Kyra na nakaupo sa isang upuan habang nakatingin sa kawalan. Tumama rin ang tingin ko kay Professor Reyel na ngayon ay nakakunot ang noo. Sa kanilang lahat ay siya lamang ang iba ang expression maliban kay Kyra.

“Hala. Hawak niyo si Jenny.”

“Gagi, bakit maging world war IV na naman ito.”

“Putcha, paano ba pigilan ang mga ‘yan. Lintek, parehong mga masungit.”

That's what I heard when I'm walking towards Kyra's direction.

“Stop whispering, guys. Para kayong bubuyog,” iritang saad ko dahilan para matahimik sila. Napalunok pa ang ilan kaya napaikot na lamang ako ng mata.

“Can we talk?” tanong ko agad kay Kyra nang makarating ako sa kinauupuan niya.

He nodded as a response. Tumayo siya at naunang lumakad kaya sinundan ko ito. Ramdam ko ang ilang tingin ng mga kaklase namin habang papalayo kami sa kubo. Ang titig din ni Professor Reyel ay hindi rin nagpahuli.

“I’m sorry,” pambasag niya agad sa katahimikan. She's not looking at me but I can feel that she's sincere.

I sigh. “I’m sorry too, Kyra.”

A moment of silence envelops us.

“Are you still angry at him?” I asked.

She sighs. “Yeah. But I couldn't hold it long dahil mahal ko siya, Jenny. Nasasaktan lang ako pero hindi ibig sabihin no'n hindi ko siya mahal.”

I look at her. Trying to examine her expression ngunit hindi ko maipaliwanag. It's like she's holding her emotion dahil takot siya na may makakita sa kaniya sa totoong siya.

“He loves you, Kyra. Believe me, he loves you. Please, listen to his explanation. Kasi kapag pinagpatuloy niyo ‘yan, kayong dalawa rin lang ang masasaktan.” Advice ko pa na akala mo may malalim nang pinagdadaanan.

She nodded. “How is he?”

I crossed my arms and raised my brows at her. “Ano ako messenger niyo? Pag-usapan niyo ‘yan. Miss na miss mo pala dapat sulitin niyo na,” masungit kong pagbibiro.

Hindi nakaikyas sa gilid ng mga mata ko ang mga kaklase kong natingin sa amin na para bang nanonood sa isang pelikula.

She pouted. “Akala ko talaga may mutual feelings nang nangyayari sa inyon.”

“What? Hindi ka  ba na-inform na may boyfriend na ako?” natatawang puna ko. Napatakip pa ako sa bibig para pigilan ang pag buhakhak.

She snorted. “Alam ko. Malay ko ba. Baka gaya ka rin ng iba na may pagkamalandi.”

Sinamaan ko siya ng tingin kaya napa-peace sign naman siya. “Joke lang. ‘To naman masyadong high blood.”

“Ayusin mo ‘yang joke mo. Baka kapag totohanin ko i, iiyak ka.”

She scoffed. “Sungit mo talaga. Nakakapagtaka ngang may boyfriend ka.”

Bago ko pa siya masabunot at masapak ay mabilis na siyang napatakbo. Para kaming bata na nag habul-habulan habang tumatawa hanggang sa mapunta kami sa direksyon ni Alfred na tahimik na nakatingin sa amin. Akala ko iiwasan ito ni Kyra ngunit nagulat ako nang ginawa niya pang-shield si Alfred para hindi ko siya mahawakan. Si Alfred naman ay tawang-tawa rin dahil sa pinaggagawa namin.

Nang hindi ko talaga mahawakan si Kyra ay tumigil na ako. Nilagay ang dalawang kamay ko sa bewang at sinamaan ng tingin.

“Ang pangit niyo ka bonding! Sana sinabi niyo na by pair pala. Edi sana sinama ko na lang ang boyfriend ko! Diyan na nga kayo!” Umakto akong galit at inikutan pa sila ng mata.

Mabilis ang ginawa kong pagtalikod para sana mag-walk out ngunit sa kasamaang palad ay na out of balance ako dahil napaaka ko ang isa kong paa. Instead of being landed on the sand. A huge arms evelop on my back, transmitting some hot feelings using his palm.