Umiwas ako ng tingin. Lumayo nang konti at umakto na parang wala lang.
Vere pouted. “Bakit parang hindi halata na may-girlfriend ka , Sir? Sa sungit mong ‘yan? Buti sinagot ka?”
His brows raised. “Are you insulting me, Ms?”
Hindi ko mapigilang mapatawa sa puna ni Vere. Totoo naman kasing masungit ito at moody pa!
Agad din akong napatigil sa pagtawa nang maramdaman ko ang titig nila sa akin. May ilan na naka kunot noo noo na parang nagtataka at ang ilan naman ay nakataas ang kilay.
“May naisip po kasi ako, Sir. Kaya ako natatawa,” pagdadahilan ko dahil sa masamang tingin na ibinato niya sa akin.
“Care to share, Jenny?” seryoso niyang saad at ipinasok ang kamay sa dalawang bulsa ng short niya.
I snort. “Bawal i-public, Sir.”
“Ang hilig mo talagang magtago ‘no?” makabuluhan niyang tanong.
Naramdaman ko ang pabalik-balik na tingin nila sa amin. Nakakunot pa ang noo na tila walang naintindihan.
I looked away. “I don't want to socialize, Sir. Keeping my life private means so much to me. I can have peace in it.”
Bago pa makapagsalita si Professor Reyel ay sumingit na agad si Kyra.
“Bakit ba ang seryoso niyo? Are you hiding something from us, Sir? Jenny? Seems like we're outdated already,” seryoso at malalim na tanong ni Kyra.
Sa puntong ito, ang tingin ng mga kaklase ko ay nasa aming tatlo na.
“Shocks, labanan na bato ng mga masungit?”
“World war III na ba?”
“Ghad, their aura is creepy.”
Rinig kong saad ng ilang kaklase ko. I know both of them heard it too.
Ngumisi si Kyra na parang nang-aasar. Seems like she's jealous because of what she saw earlier.
Professor Reyel look at me na parang nagtatanong kung anong nangyari. Maybe he felt that there's something going on between me and Kyra.
I smirked. “There’s nothing going on, Kyra. How about you? I heard that you have a boyfriend here? I also heard that he's hot. Or maybe that was just fake news?”
Nakita ko kung paano namilog ang mata ni Alfred at kung paano siya tumingin sa akin na parang nagmamakaawa na huwag ipagkakalat sa iba. I looked at him seriously, indicating that I will not spread what I know.
Kyra's hand turned into fist nang makita niya ang titigan namin ni Alfred.
“I don't have a boyfriend,” gigil na tanggi niya.
Alfred's lips parted in shock. Maging ako ay nagulat din. Did she denied him? Hindi ba siya aware na nakikinig si Alfred.
I stiffed. “If walang kayo. Bakit nagseselos ka?” Madiin at seryoso kong saad.
Masungit lang ako pero hindi ako mapanakit. I only hurt someone who deserve it. But Alfred? Is he deserve to be deny?
“I didn't. And why would I? Sa tingin mo papatol siya sa’yo?” With his question, my nerves strife.
Masama ko siyang tiningnan. “Even if he don't, wala rin akong plano na pumatol sa kaniya. I have a boyfriend and I'm proud of it. Masungit lang ako pero hindi pang kabit ang mukha ko, Kyra. Maslalong hindi rin mataas ang pride ko. But I can be merciless if someone deserves it.”
Ni isa ay walang tumawa sa naging pahayag ko. Sa tension naming dalawa na parang nag batuhan ng bomba ay pati kaklase ko hindi makahinga nang maayos. Sa gilid ng mata ko ay binabantayan ng mga ito ang galaw naming dalawa.
Nakita ko ang pag-alis ni Alfred. Alam kung nakita rin iyon ni Kyra dahil lumaki nang bahagya ang mata niya nang dumaan si Alfred sa gawi namin.
“See?” she looked at me. “You hurt him because of your stupid pride and jealousy. Sana man lang nag-isip ka kung wala bang taong masasaktan sa mga salitang binitawan mo.” With that, I walked away.
Kusang nagbigay ng daan ang mga kaklase ko na nakaharang. Pinigilan pa ako ni Professor Reyel ngunit tinanggal ko ito.
“Not now, Sir. I'll just explain everything later,” I said, giving assurance to her confusion.
Hindi ko agad sinundan si Alfred dahil alam kong nakasunod pa sa akin ang tingin ng ilan. Minamnaman ko muna kung saan siya pupunta saka ako sumunod. Nakarating ako sa kabilang parte ng resort. He's sitting under the tree. Namangha pa ako dahil maraming puno ng niyog. Katamtaman lang ang taas. Hindi mainit dahil may dahon ng niyog na nagsisilbing payong.
Tahimik kong tinahak ang daan papunta sa gawi ni Alfred. His shoulder is shaking, indicating that he's crying. Bago pa tuluyang pumatak ang luha ko ay tumingala na ako at kinagat ang labi.
Seeing someone cry is my weakness. For me, mas mabuti pang ako ang saktan kaysa ako ang makasakit.
Umupo ako at sumandal sa parehong puno na kaniyang sinandalan. I choose to sit in the opposite direction para iwasan pag-iyak.
“She’s guilty,” panimula ko.
I heard him sniffed. “She’s also jealous. Kahit hindi man niya aminin ay alam kong nagseselos siya sa atin kanina. The way she provoke me ay halatang may selos sa boses niya,” dagdag ko. Naramdaman ko ang pananahimik niya.
I sighs. “I'm also sorry for provoking her. Hindi ko rin kasi kaya na maging tuta at maliitin ng mga taong hindi pa ako lubusang kilala.”
Tumahimik ako. I felt like I made it worse. Kaya ayokong may nasasaktan dahil ako mismo, hindi marunong mag-comfort.
Gustuhin ko mang tanggalin ang maskara nang pagiging masungit pero ako mismo ay takot na malaman ng iba kung gaano ako ka hina.
आप पढ़ रहे हैं
His Stares: Professor Reyel Bagy
किशोर उपन्यासAfter six years of being in a relationship, Jenny Cevu's boyfriend wants to settle down. To avoid rejection, she made up a plan to live with her boyfriend, who, aside from loving her, also supported her financially. But then she met Professor Reyel...
