Don't let me down

29.

Jesse doet zijn arm omhoog en mijn adem stokt in mijn keel, ik heb geen tijd om verder na te denken, want Jesse staat op het punt Rob een klap te verkopen. Ik geef Jesse een harde duw waardoor hij op de grond belandt, ik wist niet dat ik zo veel kracht in me had. "Je blijft met je poten van hem af!" schreeuw ik tegen hem "Hij moet niet tegen mij in gaan!." schreeuwt hij terug. Mijn bloed kookt, dat hij mij slaat, ben ik inmiddels wel aan gewend, maar hij blijft van Rob af. Jesse probeert weer omhoog te krabbelen, maar ik druk hem hard terug tegen de grond. "Je moet kappen met je agressieve kutgedrag." bijt ik hem toe "Je moet je bek houden Matthy, jij bent hier degene die zijn gedrag moet aanpassen." ik word bozer bij ieder woord dat hij uitspreekt. "Jij moet je bek houden, je hebt me mijn leven zuur gemaakt, net als papa!" ik druk zijn schouders hard tegen de grond en de tranen staan in mijn ogen.

Zodra Jesse weer zijn mond open doet om wat te zeggen, geef ik een klap in zijn gezicht "Matt, niet doen!" Rob pakt mijn arm vast en probeert me van Jesse af te halen. Ik krijg een klap terug, maar deze keer vallen er geen tranen door de overheersende woede. Ook Jaïr schijnt de herrie gehoord te hebben, want hij komt naar beneden gerend "en wat denken jullie hier te doen?" hij haalt Jesse uit mijn buurt  "Je moet kappen Matthy! Je brengt alleen maar problemen." het liefst zou ik hem direct weer aanvliegen, maar ik word tegengehouden door twee sterke armen rond mijn middel. "Als ik volgens jou zoveel problemen breng, dan donder je toch lekker op!" Jesse trekt zich los uit Jaïr zijn armen en loopt naar de voordeur "prima! Graag zelfs!" hij trekt zijn schoenen en jas aan "Ik haat je!" roep ik hem na zodra hij de deur achter zich dichttrekt, de tranen springen weer in mijn ogen en ik zak in elkaar in Rob zijn armen.

Het eerstvolgende wat ik weet is dat ik tegen de gangmuur aanzit met Rob naast me, ik tril enorm en mijn ademhaling is onregelmatig met wat snikken ertussendoor. "Ssh, rustig maar lieverd, het is oké." Rob kriebelt wat door mijn haren en zijn linkerhand rust op mijn arm. "Sorry Matt." ik kijk hem aan "Sorry? Waarom sorry?" ik begrijp zijn excuses niet helemaal, dus ik wacht geduldig op antwoord. "Als ik hier niet heen was gekomen, was dit niet gebeurd." zegt hij zachtjes, ik hoor een schuldgevoel in zijn stem "ik had gewoon naar je moeten luisteren." gaat hij verder. Ik schud mijn hoofd "nee, voel je alsjeblieft niet schuldig, zonder jou had ik vandaag echt niet terug durven vechten, het is beter als hij weg is." snik ik nog half. Rob staart naar zijn voeten, dus ik zet een vinger onder zijn kin en draai zijn hoofd mijn kant op "geloof me alsjeblieft, oké?" hij knikt langzaam en ter bevestiging druk ik een kusje op zijn lippen.

Even later zitten we boven een beetje te gamen op mijn bed, totdat er een appje in de groepsapp binnenkomt die vertelt dat de geschiedeniscijfers online staan. De toets waar Rob mij zo hard mee geholpen heeft. "En wat heb je?" Rob hangt nieuwsgierig over mijn schouder met zijn ogen gericht op mijn telefoon. "Ik durf niet te kijken, wat als het slecht is?" ik kijk hem aan in zijn vertrouwde groene ogen. "Ik ben hoe dan ook trots op je en dan werken we voor de volgende toets gewoon net iets harder." hij geeft me een glimlach, een lach waar ik de hele dag wel naar zou kunnen kijken. Ik open dan toch de app met mijn cijfers en binnen een seconde staat mijn cijfer in beeld "een 6,7!" roept Rob enthousiast in mijn oor, ik kan mijn ogen niet geloven, staat dat er nou echt? "Staat dat er nou echt?" vraag ik ter bevestiging, Rob knikt blij en valt in mijn armen, waardoor ik achterover op mijn bed val met Rob bovenop me. "Ik ben zo trots op je Matt." hij geeft een paar kusjes verspreid over mijn gezicht, wat me laat lachen.

"Jongens eten." Jaïr staat in de deuropening en kijkt ons aan "blijf je eten?" vraagt Jaïr aan Rob, hij knikt en pakt zijn telefoon om zijn moeder te appen dat hij thuis niet mee eet. Dan gaan we naar beneden en ik zie pizza op tafel staan. "Ik had ook eigenlijk al op je gerekend." grinnikt Jaïr, ik zie vandaag een hele andere kant van hem en het is een goede en lieve kant. We gaan aan tafel zitten en ondertussen staat er voetbal op, psv speelt vanavond, Rob zijn favoriete club en het is best schattig om te zien hoe hij fanatiek naar de tv zit te kijken. Verder stelt Jaïr wat vragen aan Rob, aangezien hij hem amper kent. Rob is heel sociaal, dus hij verteld uitgebreid wat verhalen en wij luisteren allebei aandachtig.

Als ik in bed lig, denk ik na over vandaag, ik weet niet wat ik er van moet vinden, maar het heeft een hoop positieve dingen met zich meegebracht. Ik heb eindelijk mijn mond open durven trekken tegen degene waar ik altijd bang voor was en dat komt allemaal door de bruinharige jongen die nu op mijn borst ligt te slapen. Hij wilde maar al te graag blijven slapen toen ik het een beetje onzeker aan hem vroeg. Morgen hebben we wel weer gewoon school, maar Jaïr heeft aangeboden ons te brengen, dus dat scheelt al een hoop. Ik kijk naar de jongen die vredig in mijn armen ligt te slapen, ook al is het helemaal donker. Hij heeft al zoveel voor me gedaan en ik ben hem dankbaar voor alles. Ik druk wat kusjes in zijn haar, waarna hij zijn hoofd draait "hier ook?" vraagt hij slaperig en hij tuit zijn lippen. Ik grinnik en geef hem waar hij om vraagt, niet lang daarna val ik zelf ook in slaap.

------------------------------------------------------------------------------------------

Hier een nieuw hoofdstuk op een fatsoenlijke tijd (22:05) :)

Ik ga proberen vandaag eens een keer om 00:00 in bed te liggen, dat zal namelijk de eerste keer sinds een jaar of 2 zijn, oprecht ik maak geen grap.

Hoe was jullie dag?

Zorg goed voor jezelf 💗

xx