Don't let me down

3.

Als ik weer terug in de klas kom, zit iedereen er al. Rob wenkt me naar de tafel waar hij met de andere 3 jongens zit. Aangezien we scheikunde hebben, zitten we in groepjes voor het proefje wat we zo moeten uitvoeren. Er wordt een kleine uitleg gegeven en dan mogen we zelf aan de slag. We pakken een witte jas, een veiligheidsbril en de spullen voor ons proefje. Raoul en Milo beginnen enthousiast de vloeistofjes in de buisjes te gooien en Koen en Rob schrijven op wat er gebeurd zodat we dat voor het verslag kunnen gebruiken dat we hiervan moeten maken. "Matthy als jij nou ook even wat doet." Koen kijkt me geïrriteerd aan. Ik heb geen idee wat ik zou moeten doen. "Hier, klok jij de tijden maar." Raoul geeft me een timer en ik doe wat hij zegt.

De laatste uren kropen voorbij en ik ben dan ook blij als ik eindelijk naar mijn kluisje loop om mijn jas te pakken. "Hee Matthy, tot morgen!" Rob steekt zijn duim op terwijl hij met de rest langs me het gebouw uit loopt, hij is al weg voordat ik ook maar iets terug kon zeggen. Waarom duurt het altijd zo lang voordat ik iets weet om terug te zeggen? Ik doe mijn oortjes in en loop met mijn handen in mijn jaszakken het gebouw uit.

Als ik thuis kom, hoor ik Jaïr en Jesse discussiëren over waarschijnlijk iets doms. Ik besluit er geen aandacht aan te besteden en ik loop meteen door naar mijn kamer. Ik gooi mijn tas in een hoekje en laat mezelf op mijn bed vallen. Ik denk aan vandaag en zodra ik ook maar iets positiefs denk, nemen mijn negatieve gedachten de overhand. Die gasten vinden je helemaal niet aardig, ze doen alsof. Rob zoekt alleen maar dingen om je later mee te pesten. Je bent ze alleen maar tot last, net als je de rest tot last bent. Je moet echt aan jezelf werken. Je bent niet goed genoeg.

Ik voel tranen over mijn wangen stromen en ik besluit daarom maar even een douche te nemen. Ik doe de deur op slot en zet de douche aan, even twijfel ik maar dan pak ik toch het scheermesje dat op de wastafel ligt. Ik zet het koude mesje tegen mijn arm aan en ik duw het hard tegen mijn huid en ga een paar keer heen en weer. Al snel ontstaan er sneeën waar helderrood bloed uit stroomt. Het brandt, maar het voelt goed om alle andere pijn even te vergeten. Na mijn armen zijn mijn bovenbenen aan de beurt, ook daar ga ik net zo lang door totdat mijn benen onder het bloed zitten. Ik zet de douche veel te warm en ik spoel het bloed van mijn armen en benen af, het hete water prikt in de wonden en dat voelt fijn.

Ik zet de douche uit en trek een trainingsbroek en een trui aan, de stof van mijn trui haakt in de wonden op mijn armen, wat vreselijk prikt. "Matt, eten!" hoor ik Jesse roepen vanaf beneden zodra ik de badkamer uit loop. Ik zucht "Geen honger." roep ik terug en ik loop door naar mijn kamer. Ik heb juist vreselijk veel honger want ik heb alleen maar een appel op vandaag, maar ik mag niet meer eten van mezelf, ik moet afvallen.

Ik laat me weer op bed vallen en ik scrol wat door mijn telefoon, dan komt er ineens een volgverzoek op mijn insta account binnen, ik kijk naar de naam, het is Robbie. Ik twijfel....wat als hij foto's van mijn insta belachelijk gaat lopen maken? Niet dat er veel foto's op mijn insta staan, maar alsnog. Ik besluit hem toch maar te accepteren en ik stuur een volgverzoek terug, die vrijwel meteen wordt geaccepteerd. Ik bekijk zijn account en zie veel vrolijke foto's met zijn vrienden. Ik betrap mezelf erop dat ik iets te lang naar een foto van hem staar, hij heeft mooie groene ogen en een lieve lach. Nee Matthy, zo kan je niet denken over iemand die toevallig aardig tegen je is. Ik klik mijn telefoon uit en laat mijn hoofd op het matras vallen, ik blijf maar draaien en nadenken. Door het draaien, voel ik de sneeën in mijn huid tegen mijn kleding aan prikken. Pas na zeker 3 uur nadenken, begin ik eindelijk ik slaap te vallen.

------------------------------------------------------------------------------------------

Dat was hoofdstuk 3 alweer, laat maar weten wat je ervan vond :)

Hoe gaat het verder met jullie?

Zorg goed voor jezelf 💗.

xx