Chasing You (Henry)

Chapter Eighteen: Revelation

RHAXX

Nagising ako na sobrang sakit ng katawan. Para akong nagpapasan ng ilang kilong bigas, halos hindi ako makagalaw dahil sa sakit, lalong-lalo na sa gitna ng hita ko. Bwesit na lalaking 'yon, alam mo ng first time e.

I was about to stand but I couldn't, because of pain, ramdam ko rin na mabigat yung katawan ko. Ilang rounds ba naman ginawa kagabi, kung ano-anong position pa ang ginawa, kahit nakakangawit, sige pa rin.. ginusto ko rin naman, hindi ko maiwasang matawa sa iniisip. Hindi ko na tinangka pa uling tumayo at nahiga nalang sa kama habang nakapulupot ang kumot sa hubad kong katawan.

Nakatulog ulit ako at nagising sa mahinang tapik sa aking pisngi. Greated by the man whom I love. Kung ganito palagi ang gising niya sa umaga ay pwedeng pwede na. Nginitian ako nito kaya ngumiti rin ako pabalik.

"Good morning, you still sore?" Tumango ako bilang sagot. Kita ko ang emotion sa mga mga mata nito.

"I'm sorry about that, but I'm not sorry for claiming you." Namula ang pisngi ko ng maalala ang nangyari kagabi. "By the way, I had made our breakfast, let's eat."

Tumango ako at sinundan ito ng tingin, papunta ito sa walk in closet niya. Kumuha ito ng damit saka ibinigay sa'kin na agad ko namang isinuot. Binuhat niya ako ng pangkasal saka dinala sa kusina nito. I'm not comfortable without underwears, especially my private part in between my legs, and I was glad that this shirt of him is big, natatabunan nito ang hindi dapat makita na nakita niya naman.

Kumain kami ng hindi nagsasalita kaya malaya ko itong napagmasdan, the way his arms flexed everytime he eat, his mouth, his fingers, and staring him would make me wet. Hindi ko maiwasang mapaiwas ng tingin dito at tinoon nalang ang pansin sa pagkain. I heard him chuckled, and it made me blushed.

Napapaisip tuloy ako, if ano na ang meron sa'min? Yes, he claimed me. But he didn't make clear what's our relationships now. Pagkatapos kumain ay bumalik ulit kami sa kwarto, siya magbihis at ako naman ay matulog ulit. May pupuntahan daw ito kaya nagdadalawang isip kung iiwan ba ako, lalo na sa kalagayan ko ngayon, pinilit ko lang ito kasi mukhang importante ang pupuntahan e.

Maya-maya lang ay nakatulog ulit ako.

"Don't you dare! I won't let you give our daughter to him!" Sigaw ni dad kay mom, I don't know what's going on but they kept on arguing about that thing. As usual, I am crying silently, hiding, below the table cloth, so that they won't see me. I really don't know what's going on, but I don't want my mom and dad fight.

"But, there is no other way! It's your fault in the first place! If you won't borrow him, hindi sana tayo nandito sa sitwasyong 'to!" Tinakpan ko ang tenga ko, pero kahit anong takip ko naririnig ko pa rin sila.

"Para sa atin 'yun! Kung hindi ka sana nalulong dati! Ede sana hindi tayo nagkakaganito!" Dad said, sinampal siya ni mommy, and I thought he would do the same kaya napapikit nalang ako. But luckily, he did not.

"Sinisi mo pa talaga sa akin?! Sino ba itong inuuna lang ang sarili at nagpabaya ng pamilya! ha!" Dahan dahan akong umalis sa ilalim ng mesa para hindi nila malaman na nakikinig at nanonood ako. Pumasok ako sa kwarto ko ng umiiyak, kahit dito sa kwarto ko ay rinig ko pa rin ang sigawan nila.

Nagising ako sa panaginip na 'yon. That was a past of me, when I was five. I really don't understand why they're always fighting, and up until now I don't understand. Kahit medyo masakit ang katawan ay bumangon na ako at pumasok sa banyo.

Saktong pagkatapos kung magbanyo ay tumunog ang aking cellphone.

"Hello?"

"Rhaxx, let's meet. I have something to tell you, and this is important. I'll just text you the address."