Cesur Velet (bxb)

• Özel •

Selamm, nasılsınız güzellerim?

Gecenin bir yarısı öyle bi özlem bastı ki... ilk cv yazdığım zamanlar, siz heyecanla bölüm beklerken ben aynı heyecanla o bölümü yazmam, bölümü yayınladığım an sizle birlikte okumam, yorumlarda uzun uzun konuşmamız, Kemal'e sövüp Aşkın'ın ergenliklerine kızmamız, Kemal her 'bebeğim' dediğinde içimizin geçmesi...

Ulan be ulan be

Neyse hadi keyifli okumalar.✨

🐿️

Başka bir selam yazan kızın mesajını açıp profiline girdim. Kaşlarım çatılırken sinirle Kemal'e döndüm ve telefonu göreceği şekilde yüzüne tuttum. "Kim bu Kemal"

"Bebeğim..."

Derin bir nefes aldı, elinde tuttuğu gider listesini koltuğun diğer kısmına bırakıp tamamen bana döndükten sonra büyük avuçlarıyla yüzümü kavradı ve kendine doğru çekti.

"Bu zımbırtıyı geçen hafta sen açtın ve sen açtığından beri bir kere dahi olsa girip bakmadım ki, anlamıyorum zaten biliyorsun. Yani sabahtan beri gösterdiğin hiçkimseyi tanımıyorum ya da bilmiyorum."

Bakışları, sinirli olduğum için birbirine bastırdığım dudaklarıma kayarken sustu. Tekrar derin bir nefes alırken hızlıca yaklaşıp dudağımın kenarını sıkı bir şekilde öptü.

Tam geri çekilirken duraksadı ve dayanamayıp tekrar öptü, öyle geri çekildi. "Anladın mı bebeğim?"

Haklıydı... zaten nerden açtıysam bu hesabı. Çiğ et kokusu almış yamyam gibi hesaba üşüşmüştü tüm kızlar.

Dudaklarımı yalayıp başımı salladım. "Anladım."

Dudakları yukarı doğru kıvrılırken bu sefer yanağıma sıkı bir öpücük kondurdu. "Aferin bebeğime."

"Hele şunun tipine bak ya." Mahmut abinin keyifli sesine döndüğümde gülerek beni işaret etti. "Geldiğimizden beri huysuz bebek gibi."

Mahmut abi ve Okan beni özledikleri için İstanbul'dan Kemal'le birlikte gelmişlerdi. Ben de onları çok özlemiştim.

Sabah gelir gelmez onlara hazırladığım kahvaltı masasında başlayan muhabbetimiz gülüşmelerimiz, resmen akşamın bu saatini kadar bitmemişti. Mahmut abi ben yokken Kemal'in ne kadar uyuz olduğundan bahsettiği kısımda ekstra eğlenmiştim. Anlattıklarından çıkardığım kesin sonuç ise, Kemal'in ben yokken patlamaya hazır bombadan farksız oluşuydu.

Hala konuşuyorduk hatta ama ben biraz durgunlaşmaya başlamıştım.

Mahmut abinin bana huysuz demesinin sebebi de devamlı Kemal'e bulaştığım içindi. Kemal yanımdan bir dakika uzaklaşsa mızmızlanıyordum ama bunu Kemal'i çok özlediğim için yaptığımı anlamıyordu Mahmut abi.

Gerçi o hiç yaşamamış ki, nerden bilsin.

"Değilim bi kere." Derken kollarımı göğsümde birleştirip karşı çıktım.

"Öylesin bi kere." Diye karşılık verirken benim gibi kollarını birleştirip dalga geçmişti.

Kollarımı hızlıca çözüp koltuktan yükseldim. "Ya Mahmut abi!" İsyankar bir sesle yükseldiğimde tamda dediği gibi huysuzluktan başka bir şey yapmıyordum.

"He Mahmut abisi noldu?"

Dalga geçerek söylediği şeyden sonra tepkime baktı ve bir anda yine kahkaha atarak gülmeye başladı. Hatta öyle bir gülüyordu ki, kendini koltuğa bırakıp karnını tutarak.